• Terug

Ontwaken uit de geestelijke slaap – Licht – Geestelijke zon

Aan de dag van het ontwaken uit de geestelijke slaap gaat geen enkel voorteken vooraf, maar plotseling zal er een lichtstraal schijnen in de duisternis van de geest. En wie eenmaal binnen het bereik van de lichtstraal gekomen is, volgt zijn weg naar het uitgangspunt. En voortaan is het licht en helder rondom hem en in hem, want nu werkt de goddelijke kracht, de liefdesgeest van eeuwigheid af. Zoals het lichtschijnsel onvermijdelijk de duisternis doorbreekt, zo is nu ook de nacht van de geest door een zweem van inzicht een slachtoffer geworden van de aanbrekende dag. Alles, wat tot nog toe in de duisternis verborgen was, komt aan het licht en is aan elke beproeving blootgesteld en kan zich nu vrij ontplooien en vormen.

En zonder het geestelijke inzicht zou het volledig onmogelijk zijn om de huidige duistere geestestoestand te verlaten. Dus moet ook alle geest uit God met licht doorstraald worden en in de donkere woning van geestelijke duisternis zijn geboeide toestand aanschouwen, want hem werd de bekwaamheid gegeven om zich te ontplooien. Maar de nog wereldse ziel houdt hem vast in de betovering, en de bevrijding daaruit vindt niet eerder plaats, totdat een liefhebbend wezen zijn hele wil gebruikt om de geest uit alle boeien te bevrijden.

De geest is door haar liefde tot veel in staat, voelt zich ook bedrukt als ze afzijdig moet blijven, waar licht en leven wenkt en het in haar macht ligt om de donkere nacht in de helderste dag te veranderen. Dus is het van buitengewoon belang, dat de mens eerst zichzelf herkent. Dat hij in staat is om te onderscheiden of de toestand van de ziel naar licht verlangt of zich beter voelt in de altijd durende duisternis van de geest en dus ook nog niet rijp is voor de verlichting van de geest.

Het is onbeschrijflijk moeilijk om de geestelijke zon te laten stralen voor degenen, die in de geest volledig blind zijn. Ze zullen noch zien, noch horen, want ze beschouwen hun verduisterde toestand als het ware met welgevallen en wanen zich wetend en heel superieur boven de geestelijk verlichte mensen en ze geloven de stralen van het licht niet nodig te hebben. Het is moeilijk om hen hulp te geven en alleen een voortdurend bedachtzaam mens, die onvolmaakt is, kan eindelijk door het verlangen naar licht gegrepen worden, als hij de toestand van zijn ziel als reden van een ontevreden leven herkent en hij er nu op bedacht is om zichzelf verlichting van de geest te bezorgen en hij dus bewust naar het licht verlangt.

Amen

영적인 잠에서 깨어남. 빛. 영적인 태양.

영적 잠에서 깨어나는 날은 이 전에 어떤 징후가 없이, 빛의 광선이 갑자기 영의 어두움 속에 비추게 될 것이다. 한번 빛의 광선 영역에 들어간 사람은 빛의 출처를 향해 가고, 앞으로 그의 주위와 그의 내면이 밝고 선명하게 된다. 왜냐하면 이제 하나님의 힘이, 영원으로부터 사랑의 영이 역사하기 때문이다. 빛이 불가피하게 어두움을 물리치는 것처럼, 영의 밤이 희미한 깨달음과 밝아오는 날에 희생자가 된다. 지금까지 어두움 속에 숨겨져 있던 모든 것이 빛을 발하고, 모든 시험에 노출되고, 자신을 이제 자유롭게 개발하고 형성할 수 있다. 영적인 깨달음이 없이 이 전의 어두운 영의 상태를 벗어나는 일은 완전히 불가능한 일이 될 것이다.

그러므로 하나님으로부터 나온 모든 영은 또한 빛으로 넘쳐나고, 가장 어두운 영적인 어두움 속에 거하는 것을 묶인 상태로 봐야만 한다. 왜냐하면 그가 성장할 수 있는 능력을 받았기 때문이다. 그러나 아직 세상의 혼은 자신을 묶고 있다. 사랑의 존재가 모든 족쇄로부터 영을 해방시키려는 모든 의지를 가질 때까지, 이런 묶임으로부터 자유롭게 될 수 없다. 혼은 사랑을 통해 많은 일을 할 수 있고, 빛과 생명이 손짓하고, 어두운 밤을 가장 밝은 날로 바꾸는 일이 자신의 권세에 놓여 있는 곳에서 거리를 둬야 할 때, 스스로 부담을 느낀다. 그러므로 혼의 상태가 빛을 요구하는지, 아니면 혼이 영의 영원한 어두움 속에서 더 편안하게 느끼는지, 이로써 영이 밝아지기 위해 아직 성장하지 못했는지 구별할 줄 아는지를 먼저 깨닫는 일이 사람에게 가장 중요하다.

영의 눈이 완전하게 먼 사람들에게 영의 태양을 비추는 일은 말할 수 없게 어렵다. 그들은 보지 못하고, 듣지 못할 것이다. 왜냐하면 그들은 어두움의 상태를 즐거움으로 여기고, 자신이 영적으로 깨달은 사람들보다 훨씬 우월하다고 생각하고, 깨달음의 빛이 필요하다고 믿지 않기 때문이다. 그들에게 도움을 주는 일은 어렵다. 그가 자신의 혼의 상태를 만족스럽지 못한 삶의 원인으로 깨닫고, 이제 스스로 영을 밝게 만들려고 한다면, 즉 의식적으로 빛을 갈망하면, 끊임없이 불충분하게 빛을 받은 사람이 단지 마침내 빛을 향한 갈망을 갖게 될 수 있다.

아멘