• Terug

Tijden van nood van de ziel – Hulp van boven

In tijden van nood van de ziel is de zorg van de Vader in de hemel steeds naar de mensenkinderen uitgegaan en zo werd het menselijke geslacht tot aan de huidige tijd behoed voor de totale ondergang. Hoe groter de nood was, des te duidelijker greep de liefde en erbarming van God in. De wereld verdierf echter steeds opnieuw de geslachten en de strijd met de duisternis was een onophoudelijke, want de verleidingen van de wereld waren enorm, maar de mensheid was zwak en zonder geloof in de eeuwige heerlijkheid. En zo werd aan de wereld en haar schijngoederen meer hulde gegeven, maar aan de eeuwige Godheid en het leven na de dood werd nauwelijks gedacht.

De tijd van lijden op aarde kon daarom nooit beëindigd worden, maar de nood en de zorg moest steeds voelbaarder aan de dag treden, want anders was een zo ongelovig, alleen de vreugde van de wereld zoekend mensengeslacht niet te bekeren. Het moest in tegenspoed en verdrukkingen van allerlei soort de weg naar de eeuwige Schepper weer terugvinden. Het moest de vergankelijkheid van het aardse leren inzien en moest lasten, moeite en lijden op zich nemen, want alleen hierdoor was een terugkeer tot de Vader mogelijk.

Maar nu heeft het ongeloof zo’n omvang aangenomen, dat de mensen ook in het grootste leed niet meer aan de Heer denken. Ze proberen wel om met alle denkbare middelen de tegenstand, de zorgen en de ellende meester te worden. En dit vaak tevergeefs. Maar de weg naar de hemelse Schepper vinden ze niet, omdat ze in hun ongeloof zoiets in de verste verte niet willen erkennen. En zo slaan ze ook geen acht op de geestelijke gaven van boven en ze zijn dus volledig zonder bescherming aan de grote ellende prijsgegeven, die de aarde nog ten deel zal vallen.

En in deze nood denkt de Heer nu opnieuw aan de verdrukte mensheid. Hij probeert hen via een rechtstreekse verbinding kennis te geven van het geestelijke leven. Hij probeert het gevoel voor zuiver geestelijke uitwisseling op te wekken en de mensen moeten van hun kant zo’n verbinding in stand houden, respectievelijk de resultaten hiervan benutten. Maar zo’n resultaat vermeerdert de aardse goederen niet en is dus ook niet begerenswaardig. En dit geeft de eeuwige Godheid nu aanleiding tot een vernieuwd scherp ingrijpen, dat zich voor de hele wereld zichtbaar openbaart. En onvermijdelijk zullen alleen de Zijnen gespaard worden voor de gevolgen van de goddelijke almacht en gerechtigheid.

En het moment, dat de mensheid wakker wordt geschud en zich in de grootste verwarring bevindt, is niet veraf meer. En deze tijd zal zulke verschrikkelijke gevolgen hebben, dat alle kracht en alle bijstand van God gevraagd moet worden, als de mensen hun aardse leven niet in vertwijfeling willen besluiten en aan de volledige ondergang prijs gegeven worden. Want het komende strafgericht betekent niet het einde van de wereld, maar voor de individuen, die niet willen beseffen, zal het tijdelijke einde gekomen zijn. En zowel de gelovigen als ook de ongelovigen zullen van de aarde weggenomen worden. De eersten zullen naar de hoogte geleid worden, maar de laatste zullen onmiddellijk het aardse rijk met het rijk van de duisternis moeten verruilen. En er gebeuren van tevoren nog vele wonderen, maar de mensen slaan hier geen acht op.

En er zal een grote nood onder de mensheid zijn, omdat de stem van God niet gehoord wordt en de roep van boven niet in het hart van de ongelovigen dringt, maar ongehoord wegsterft. En dit zal binnenkort plaatsvinden en mogen allen, die willen ontkomen aan de onuitsprekelijke ellende, acht slaan op deze woorden, want dan denken jullie in het laatste uur nog aan de Heer.

Amen

Tempos de angústia espiritual.... Ajuda de acima....

Em tempos de adversidade espiritual, o cuidado do Pai no céu sempre foi dirigido para os filhos da Terra, e assim a raça humana tem sido protegida do completo declínio até hoje.... Quanto maior a adversidade, mais visivelmente intervinha o amor e a misericórdia de Deus, mas o mundo corrompia as gerações uma e outra vez, e a batalha com as trevas era constante, pois as tentações do mundo eram imensas, mas a humanidade era fraca e sem fé na glória eterna. E assim se prestou mais homenagem ao mundo e aos seus bens ilusórios, mas pouco se pensou na divindade eterna e na vida após a morte. O tempo de sofrimento na Terra nunca poderia, portanto, terminar, mas as dificuldades e a tristeza tinham de tornar-se cada vez mais tangíveis, pois não havia outra maneira de converter uma raça humana tão descrente, que apenas buscava a alegria do mundo, tinha de encontrar o caminho de volta ao Criador eterno em tribulações e opressões de toda a espécie, tinha de aprender a reconhecer a transitoriedade das coisas terrenas e tinha de assumir sobre si mesma os fardos, o trabalho e o sofrimento, pois só assim era possível um retorno ao Pai. Agora, porém, a falta de fé assumiu proporções tais que as pessoas já não se lembram do Senhor, mesmo no maior sofrimento..... Certamente tentam dominar suas oposições, preocupações e miséria por todos os meios possíveis, e isso muitas vezes em vão, mas não conseguem encontrar o caminho para o Criador celestial, porque em sua falta de fé não querem nem remotamente reconhecer tal Criador. E assim eles também não prestam atenção aos dons espirituais do alto e estão, portanto, completamente indefesos diante da grande miséria que ainda está destinada à Terra. E nesta adversidade o Senhor agora se lembra da humanidade aflita novamente.... Ele procura dar-lhe conhecimento da vida espiritual em contato direto, Ele procura despertar o sentido do puro intercâmbio espiritual, e então as pessoas só teriam de cultivar tal contato por sua parte ou fazer uso dos resultados, mas tal sucesso não aumenta os bens terrenos e, portanto, também não é desejável, e isso agora leva a Deidade eterna a intervir de novo de forma brusca, o que aparecerá visivelmente para todo o mundo. E inevitavelmente só os Seus serão poupados aos efeitos da onipotência divina e da justiça.... E esta hora não está mais longe, quando a humanidade será abalada e se encontrará em grande tumulto, e desta vez terá um efeito tão terrível que toda a força e toda a assistência terão de ser pedidas a Deus, se o povo não quiser terminar a sua vida terrena em desespero e ser abandonado à ruína completa. Pois o fim do mundo não significa o Juízo vindouro, mas para o indivíduo que não quer reconhecer o fim temporal terá chegado, e tanto os crentes como os incrédulos serão tirados da terra..... O primeiro será levado para cima mas o segundo terá de trocar imediatamente o reino terreno pelo reino das trevas.... e muitos milagres acontecerão antes, mas as pessoas não prestarão atenção a eles.... E haverá grande aflição entre a humanidade porque a voz de Deus não será ouvida e o chamado do alto não penetrará nos corações dos infiéis, mas passará despercebido. E isso foi decidido em pouco tempo, e todos aqueles que querem escapar da miséria indescritível podem tomar nota dessas palavras, pois o Senhor ainda se lembra delas na última hora....

Amém