U die nog op aarde leeft, gaat een tijd tegemoet die voor u onuitsprekelijk smartelijk zal zijn en u zult u staande moeten houden tegenover al het zware dat u beschoren is. Wat de Schepper van hemel en aarde toelaat, is steeds alleen een middel waardoor HIJ eens Zijn schepselen het leed van hun ziel wil besparen, dat een heel wat smartelijkere uitwerking heeft in het hiernamaals en dat de mens kan afwenden, wannneer hij het aardse leed berustend op zich neemt en hieruit gelouterd en gerijpt aan zijn ziel tevoorschijn komt.
De mens in zijn kortzichtigheid, die het gevolg is van zijn niet geloven, kan het opvoedingswerk van de hemelse VADER niet begrijpen. Hij mort en klaagt en is niet zelden geneigd een eeuwige GODHEID te loochenen, omdat hem het werkzaam zijn van DEZE onbegrijpelijk voorkomt. En hij onderkent de Liefde en het Geduld van Zijn Schepper niet, Die (voor hem) deze weg moest kiezen, omdat er aan Zijn liefdevolle aansporingen en woorden van boven geen gehoor wordt geschonken, en de tijd is steeds ernstiger te nemen, de mens is steeds trager in zijn geestelijke arbeid en steeds slechts daarop bedacht aardse plichten na te komen, het doet er niet toe hoe de uitwerking van deze plichtsvervulling op de ziel is.
Nu moet ook de geestelijke wereld uiterst actief optreden en moet de mensen op aarde van haar kant bewijzen geven van haar werkzaam zijn in en rondom hen. Want de mens maakt geen contact meer met zijn Schepper. Een geweldig aan het wankelen brengen van de grondbeginselen van zijn leven moet eerst de mens weer dwingen na te denken over zijn "ik", van waar hij kwam en zijn einde.
In een geheel rustige tijd is het gevaar alleen nog maar groter voort te leven in geestelijke traagheid, waarin de mens echter lasten te dragen worden opgelegd van welke aard ook, daar vraagt hij zich tenslotte toch af welke zin er aan het hele leven ten grondslag ligt en welke weg hij zou kunnen gaan om van de aardse zorgen en het leed verlost te zijn. En dan pakt hij wel schuchter de hem liefdevol geboden VADERHand, Die hem op de eerste plaats aan de geestelijke nood van de ziel zou willen ontrukken. Dit doel is de enige motivering voor al wat komt in de tijd van lijden.
Amen
Vertaler아직 이 땅에 사는 너희가 말할 수 없는 슬픔에 빠질 때가 다가오고 있다. 너희는 너희에게 주어진 모든 어려움에 대항하여 자신을 관철해야만 할 것이다. 하늘과 땅의 창조주가 허락하는 일은 단지 언젠가 자신의 피조물들의, 저세상에 훨씬 더 크게 영향을 미치게 될 혼의 고통을 피하게 해주려는 수단이다. 사람이 세상의 고통을 헌신적으로 받아들이고, 이 고통을 통해 혼이 정화되고 성장하게 될 때, 이 고통을 피할 수 있다.
믿음이 부족한 결과인 근시안적인 사람은 하늘 아버지의 양육하는 목적을 이해할 수 없다. 그는 투덜거리고, 불평하고, 영원한 신을 완전히 부정하려는 경향을 보이는 일이 적지 않게 일어난다. 왜냐하면 아버지의 역사가 그에게 이해할 수 없게 보이기 때문이다. 그는 이런 길을 선택해야만 하는 창조주의 사랑과 인내를 깨닫지 못한다. 왜냐하면 주님의 사랑이 충만한 훈계와 위로부터 오는 말이 듣지 않고, 때가 점점 더 심각해지고, 사람들은 항상 더욱 영적인 일에 게을러지고, 이 땅의 의무를 수행하는 일이 혼에 어떤 영향을 미치는지에 주의를 기울이지 않고, 항상 단지 이 땅의 의무를 수행하는 일에 주의를 기울이기 때문이다.
이제 영의 세계도 또한 극도로 활동적으로 되어야만 한다. 이 땅의 사람들 안에, 그들 주위에 영들의 역사를 향한 증거를 사람들에게 제공해야 한다. 왜냐하면 사람이 이제는 자신의 창조주와 연결을 이룰 수 없기 때문이다. 그의 삶의 원칙을 향한 엄청난 흔들림이 먼저 사람들이 "나"라는 자신에 대해, 자신의 출처에 대해, 자신의 마지막에 대해 다시 생각하게 해야만 한다. 완전히 평안한 시간에는 영적인 게으름에 빠질 위험이 더 크다. 그러나 사람에게 어떤 종류의 부담이 가해지는 곳에서 그는 결국 모든 삶의 의미가 무엇인지를 묻고, 세상의 걱정과 고통에서 벗어나기 위해 어떤 길을 갈 수 있는지를 묻는다. 그러면 그는 사랑스럽게 내밀은 아버지의 손을 실제 주저하며 붙잡을 것이다. 아버지는 먼저 그의 혼의 영적 고통에서 그를 자유롭게 해주기를 원한다. 바로 이 목적이 고통의 계절이 다가오게 하는 유일한 이유이다.
아멘
Vertaler