• Terug

Weg van de ziel voor haar bestaan op aarde - Leer van de herbelichaming

Breng u de Grootte en Almacht van God voor de geest en u zult dan pas de onmetelijke Liefde kunnen begrijpen, die u, mensenkinderen, omvat, dat elk nog zo klein levend wezen zich in voortdurende hoede van de hemelse Vader bevindt en nooit meer verloren kan gaan, want de Liefde Gods heeft ontelbare middelen en manieren om ook het meest onwaardige - zich bewust tegen de Wil van God verzettende - wezen, toch nog op de weg van het inzicht te leiden, al is het ook na onuitsprekelijk lange tijd. Steeds worden het wezen weer nieuwe omhullingen toegewezen en steeds weer is de ontwikelingsgang ervan door zo vele weerstanden een nieuwe gelegenheid om rijp te worden. Een zo groot mogelijke geestelijke rijpheid in het aardse leven te verkrijgen is evenwel voor de ziel uiterst winstgevend, want de strijd in het aardse leven is op zich wel zwaar en eist veel overwinning, volharding en arbeid, maar er zijn wederom juist in het aardse leven het wezen overvloedig voordelen geboden, die een rijp worden al in naar verhouding korte tijd mogelijk maken. Maar waar de wil van de mens zich erg afwerend opstelt tegenover de hem geboden faciliteiten, is een vervolmaken in twijfel te trekken, ja vaak eerder een teruggang te melden.

Nu is de Liefde van de Vader in de Hemel er steeds weer op bedacht, het wezen naar zijn laatste bestemming te voeren, en wel wordt de ziel nu ook in het hiernamaals gelegenheid geboden, aan haar vervolmaking te werken en op te klimmen in de staat, die een zich losmaken van alle materie tot gevolg heeft. Dit is een erg moeilijke onderneming in een wereld, waarin al het tastbare alleen in de verbeelding van het wezen bestaat, waarin de ziel als het ware nog verstrikt is in alle begeerten en wereldse lusten, waarin ze aan alle aanvechtingen van dat soort is blootgesteld en zich daar niet door eigen kracht uit kan bevrijden, waarin alle begeerten, die in het aardse leven tot vervulling van het aardse verlangen bijdroegen, nu tot kwelling worden, omdat er niet meer aan voldaan kan worden en ze de ziel deze kwellende toestand zo lang bereiden, tot ze zich er bewust van afkeert en een verlangen naar zuiver geestelijk genot bemerkt. Aan zo’n verlangen zal direkt gevolg worden gegeven door de in liefde werkzame, meer volmaakte geestelijke wezens, die er alles aan doen een ongelukkige ziel van haar toestand te bevrijden. De hulp wordt de ziel dadelijk verleend, alleen moet slechts haar wil aktief geworden zijn en zich afkeren van datgene, wat haar nog met de aarde en het wereldse verlangen verbindt.

Waar en hoe dit omvormen van het wezen geschiedt, is voor de mensen nog steeds aanleiding geweest tot geschilpunten, de herbelichaming op aarde betreffend. Zo moet het voor u voldoende zijn, te weten, dat wel oneindige tijden voorbijgaan en ontelbare omhullingen in de meest verschillende vorm uw ziel hebben omsloten; dat al deze levende wezens door Gods Wil verblijf namen in, op en boven de aarde, toch steeds in nauwste verbinding staand met de - juist met het doel van het rijp worden bestaande - aarde, dat het laatste stadium als mens eveneens alleen op de aarde kan worden doorgemaakt; dat echter met het verlaten van het aardse lichaam de ziel in een voortaan van de aarde volledig onafhankelijk rijk overgaat, het doet er niet toe welke toestand van rijpheid de ziel op aarde heeft bereikt. Voor haar verdere ontwikkeling zijn er de meest ondenkbare gelegenheden ook buiten deze aarde en heeft de ziel eens haar lichamelijke aardse omhulling verlaten en heeft het duizenden jaren durende verblijf op de aarde haar niet de uiteindelijke rijpheid gebracht, dan begint er in het hiernamaals een zo onnoemelijk zwaar worstelen, dat het worstelen in het aardse leven ver overtreft en een hernieuwde belichaming op de aarde zou ongeveer hetzelfde zijn, als wanneer de Vader tegenover een onmondig kind, dat weigert Hem te gehoorzamen, steeds en steeds weer clementie betracht, in plaats van het op een strenge school te doen, die het het verkeerde van zijn handelen laat inzien.

Amen

PUT DUŠE PRIJE NJENOG ZEMALJSKOG POSTOJANJA... UČENJE O REINKARNACIJI....

Predočite sebi Božju veličinu i svemoć, i vi ćete tek onda moći shvatiti neizmjernu Ljubav koja obujmljuje vas zemaljsku djecu, da svako još tako sićušno živo biće stoji u stalnoj zaštiti nebeskog Oca i nikada ne može biti uništeno, jer Božja Ljubav ima sredstva i načine, kako bi sva najnedostojnija.... Božjoj volji svjesno suprotstavljena bića, ipak još dovela na put spoznaje, iako često nakon neizrecivo dugo vremena. Uvijek se iznova biću dodjeljuju nove čahure (omotači), i uvijek iznova je razvoj ovoga, kroz toliko mnogo otpora, nova prilika za sazrijevanje. Postizanje što više moguće duhovne zrelosti u zemaljskom životu, za dušu je međutim izuzetno korisno (isplativo), budući je borba u zemaljskom životu sama po sebi prilično teška i zahtjeva veliko nadilaženje, ustrajnost i rad, ali s druge strane su upravo u zemaljskom životu biću ponuđene preobilne olakšice, koje već u relativno kratkom vremenu omogućavaju sazrijevanje. Gdje je međutim volja čovjeka u snažnom otporu prema njemu ponuđenim olakšanjima, tamo je i usavršavanje dovedeno u pitanje, pa je čak često radije zabilježeno nazadovanje.... Dakle, Ljubav Oca na nebu uvijek i uvijek skrbi za to, da biće dovede njegovom konačnom odredištu, i zaista će sada i u onostranom duši biti dana prilika da radi na svojemu usavršavanju, i podigne se u stanje koje ima za posljedicu odvezivanje od sve materije. To je daleko teže početi u svijetu, gdje sve opipljivo stoji tek u predstavi (mašti) bića, gdje je duša takoreći još upletena u svu gramzivost i svjetovne požude, gdje je ona izložena svim napastima takve vrste, i sama se vlastitom snagom ne može osloboditi, gdje sve čežnje, koje su u zemaljskom životu pomagale (doprinosile) ispunjenju zemaljskih želja, sada postaju mučenje, jer one više ne mogu biti zadovoljene, i duši pripravljaju ovo bolno stanje tako dugo dok se ona svjesno ne odvrati od toga, i osjeti žudnju prema čisto duhovnom užitku. Jednoj takvoj želji će smjesta biti odgovoreno kroz u Ljubavi aktivna savršena duhovna bića, koja sve ulažu u to da jednu nesretnu dušu oslobode njenog stanja. Pomoć će duši biti odmah dodijeljena, samo njena volja mora sama postati aktivna, i odvratiti se od onoga što ju još povezuje sa Zemljom i svjetovnim žudnjama. Gdje i kako se odvija ovo preoblikovanje bića, ljudima je još uvijek povod za sporno pitanje, koje se tiče reinkarnacije (ponovnog utjelovljenja) na Zemlji. Tako je vama dovoljno znati da su dakle prošla beskrajna vremena, i bezbojni omotači su omotavali vašu dušu u najrazličitijim uređenjima (uobličenjima).... da sva ova živa bića Božjom voljom imaju prebivalište u, na i iznad Zemlje, ali uvijek stoje u najužoj vezisa postojećom Zemljom, upravo u svrhu sazrijevanja.... da posljednji stadij kao čovjek, također samo na Zemlji može biti proživljen.... da međutim, ostavljanjem zemaljskog tijela, duša odsada prelazi u kraljevstvo sasvim neovisno od Zemlje, bez obzira koje je stanje zrelosti duša postigla na Zemlji. Za njezin daljnji razvoj postoje također najnezamislivije prilike izvan ove Zemlje, i ako je duša jednom napustila svoju zemaljsku čahuru, a njezin boravak na Zemlji koji je trajao tisućljećima joj nije donio konačnu zrelost, onda je u onostranom postavljena u tako neizrecivo tešku borbu, koja daleko nadilazi onu u zemaljskom životu, i reinkarnacija na Zemlji bi bila otprilike isto kao da je otac naspram maloljetnog djeteta koje mu odbija poslušnost, uvijek i uvijek iznova popustljiv, umjesto da ga da u strogu školu, koja mu omogućava prepoznati njegove pogrešne postupke.... (Prekid)

AMEN