• Back

이 땅의 삶. 겉보기의 삶.

이 땅의 삶은 단지 겉보기의 삶이다. 너희 사람들이 이런 깨달음에 도달한다면, 너희는 높은 곳을 향하는 단계에 도달한 것이고 그러면 너희는 의식적으로 살게 된다. 너희는 이제 너희 혼의 물질적인 겉 형체인 너희의 육체를 벗을 때, 혼이 자유롭게 영의 나라로 올라가면, 비로소 시작되는 실제적인 존재의 삶을 위해 일한다. 이 땅에서 너희의 눈 앞에 생성되는 모든 것은, 너희가 볼 수 있는 모든 것은 단지 짧은 기간 동안 영적인 성장을 가능하게 하는 목적을 성취해야 할 형체를 입은 영적인 입자들이다. 너희 안의 혼이 자신이 무엇이었고, 무엇이고, 무엇이 되어야 하는 지에 대한 어떤 깨달음이 없으면, 이 땅의 삶 자체도 단지 순수하게 육체적인 기능에 불과하게 된다.

혼이 이 땅의 삶 동안에 이런 깨달음을 얻지 못하면, 혼은 실제 삶의 실상을 더 많이 믿고, 이 땅의 삶에 유일하게 큰 의미를 두고, 그러므로 이 땅에서 아주 오래 잘 살기를 구한다. 깨달음의 순간에 비로소 이런 소원이 줄어들고 그러면 그들은 실제의 삶을 의식하고 실제 삶이 가치를 얻게 되는 정도로 이 땅의 삶이 후퇴를 한다. 그러면 그들은 비로소 겉 모양과 실체를 구별할 수 있게 되고 그들이 비로소 의식적으로 살게 된다.

그들이 겉모양으로 존재하는 가운데 그들의 의지를 증명하도록, 그들이 하나님을 기쁘게 하는 방식으로 어느 정도 생명의 능력을 활용할 수 있는 능력의 단계에서 일할 수 있도록 그들에게 삶이 주어졌다. 이로써 실제 삶에서 능력을 충만하게 받을 수 있는 권리를 확보하고, 이 능력을 하나님을 기쁘게 하는 방식으로 사용해야 한다. 그러므로 그들은 먼저 측량할 수 없는 능력을 받을 수 있는 적격자로 자신을 증명하기 위한 시험의 삶을 살아야만 한다. 왜냐면 실제의 삶이 이런 능력을 비로소 활용하게 되는 일이고, 혼이 창조적으로 일할 수 있게 되는 일이고, 광범위한 정도로 구속하는 일을 위해 역사하는 일이기 때문이다. 시험의 삶의 실패를 통해 그들에게 주어진 생명력을 잘못 사용함으로 인해 그들은 실제 삶에서 능력을 공급받는 길을 잃었고, 그들에게 능력이 무조건적으로 주어지면, 그들은 마찬가지로 이 능력을 잘못된 방식으로 사용할 것이다.

그들이 영의 나라에서 능력을 받고 사용하는 존재로서 합당하게 되기 위해 이 땅에서 어느 정도의 성장에 도달해야만 하고, 이를 위해 이 땅의 삶이 주어졌다. 그러나 대부분의 사람들이 이 땅의 삶 자체에 목적인 있는 것으로 여기고, 목적을 위한 수단으로 여기지 않고 이 땅의 삶을 잘못 사용한다. 비록 모든 사람들에게 그가 자신의 때가 오면, 이 땅의 날을 하루라도 연장시킬 수 없음을 알지라도, 이 땅의 삶을 유일하게 갈망할 만한 것으로 여긴다. 그에게 아주 귀하게 보이는 것의 가치 없음과 허무함을 그가 깨달아야만 하고, 그는 지혜로운 사람으로서 나중을 준비해야만 하고, 허무하게 되는 법칙 이래 있는 것들로 만족해서는 안 된다.

이 땅의 삶은 단지 겉보기의 삶이고, 언제든지 돌려줘야만 하는 어떠한 빌린 것과 같다. 그러나 사람은 빌린 것으로 잘 경영해야 한다. 그는 빌린 것을 활용하여 그에게 풍성한 이자가 나오게 해야 한다. 그럴지라도 세상의 물질적 이자가 아니라, 영적인 부를 얻어야 한다. 그러면 생명의 능력을 올바르게 활용한 것이고, 시험기간의 삶을 성공적으로 마친 것이다. 그러면 사람은 영의 삶을 위해, 영원히 지속이 되는 실제의 삶을 위해 합당하게 된다.

아멘

Schijn en werkelijkheid

Het aardse leven is alleen maar een schijnbestaan. Zodra u, mensen tot dit inzicht komt, bent u op die trede aangekomen waar het naar omhoog gaat. U leeft dan bewust, u werkt dan naar het licht toe dat het werkelijke zijn is, dat pas begint als uw lichaam, de stoffelijke omhulling van uw ziel, afvalt - en de ziel zich vrij verheffen kan in het geestelijke rijk. Alles wat op aarde voor uw ogen bestaat, alles wat voor u zichtbaar is - is geestelijke substantie die slechts voor korte tijd vorm is gegeven, die als materie haar doel op aarde moet vervullen, nml. het geestelijk volledig tot ontwikkeling komen mogelijk te maken. En het aardse leven zelf is ook alleen een puur lichamelijke functie, zolang de ziel in u nog zonder enig inzicht is in wat zij was, is en zijn moet. Verkrijgt de ziel dit inzicht niet in het aardse leven, dan gelooft zij wel des te meer aan de realiteit van het leven, zij houdt dan het aardse leven voor alleen belangrijk en streeft er daarom naar heel lang en aangenaam op aarde te leven. Pas op het moment van inzicht verflauwt dit verlangen, omdat haar dan het eigenlijke leven bewust wordt en het aardse leven in dezelfde mate verbleekt, als het werkelijke leven aan waarde wint. Pas dan kan zij schijn en werkelijkheid onderscheiden, pas dan leeft ze bewust.

Het leven is haar gegeven opdat zij in een schijnbestaan haar wil kan bewijzen, dat zij in een bepaald stadium van kracht aktief kan zijn, waarin zij de levenskracht kan benutten op een GOD welgevallige manier en daardoor zich het recht verwerft, in het werkelijke leven kracht in overvloed te ontvangen en die produktief te maken, zoals door GOD bedoeld.

De ziel moet dus eerst een proefleven afleggen, om blijk te geven, geschikt te zijn een onmetelijke kracht te ontvangen. Want het produktief maken van deze kracht is pas het eigenlijke leven, waarin de ziel scheppend bezig wordt en ook in omvangrijke mate verlossend werkt. Door het falen in het proefleven, door het verkeerd gebruik van de voor dit leven ter beschikking staande levenskracht, verspeelt zij voor zich de toevoer van kracht in het werkelijke (geestelijke) leven, die ze dan eveneens verkeerd zou gebruiken - als die haar zonder meer zou toestromen.

De ziel moet een zekere graad van rijpheid bereikt hebben in het aardse leven, die haar nu als krachtontvanger en –gebruiker, in het geestelijke rijk bruikbaar maakt. En daartoe is haar het aardse leven gegeven. Maar meestal wordt het aardse leven als doel op zichzelf gezien, niet als middel tot het doel - en dan ook verkeerd gebruikt. Het wordt gezien als het enig begerenswaardige, ofschoon het ieder mens bekend is dat hij voor zichzelf dit leven niet voor een dag kan verlengen, als zijn uur gekomen is. En juist dat zou hem de waardeloosheid en de vergankelijkheid ervan moeten laten inzien van dat, wat hem bovenmate belangrijk toeschijnt. Hij zou als verstandig mens voor dat wat hierna komt moeten zorgen - en zich niet tevreden stellen met dingen die aan de wet van de vergankelijkheid onderworpen zijn. Het aardse leven is slechts een schijnleven - iets geleends, dat elk uur weer terugverlangd kan worden. Maar met geleend goed moet de mens goed omgaan. Hij moet het zo gebruiken dat het hem rijkelijk rente opbrengt, weliswaar niet aards materieel, maar geestelijke rijkdom moet daarmee verworven worden. Dan is de mens geschikt voor datzelfde leven, voor het eigenlijke leven dat eeuwig duurt.

Amen