• Indietro

Una fede senza le opere è fede morta

Non avreste potuto liberarvi in eterno, se non avessi compiuto per voi l’Opera di Redenzione. Era il Mio Amore, che voleva sollevarvi da uno stato infelice, che è stata la vostra propria colpa. Di conseguenza per voi era un’Opera di Grazia e Misericordia, era un Dono, messo a vostra disposizione senza il vostro proprio merito, se volete di nuovo diventare beati come lo eravate in principio. Perciò le Parole: “Solo per $$Grazia$$ potete diventare beati”. Senza quest’Opera di Redenzione non avreste mai potuto conquistarvi la beatitudine, perché la vostra forza era troppo debole, per elevarvi dall’abisso, ed ancora di più era indebolita la vostra volontà, in modo che non vi sforzereste per la vostra liberazione dalla catena di Satana. Dovete quindi assolutamente approfittare delle Grazie dell’Opera di Redenzione. E questo richiede dapprima la fede nel Redentore divino $$Gesù$$ $$Cristo$$, nel Quale Io Stesso Mi sono incorporato, per soffrire e morire per voi uomini, per conquistare prima come “Uomo” Gesù un Tesoro di Grazia per voi. Senza questa fede in Me non vi metterete mai in contatto con Me e chiederMi Aiuto, per la fortificazione della volontà e Forza, per percorrere la risalita. Ma che cosa è da intendere sotto “fede” nel Redentore divino? Se le parole “Io credo in Lui” da sole bastassero, allora la maggior parte dell’umanità sarebbe veramente certa della Redenzione, perché queste parole vengono pronunciate sovente e da molti uomini. Ma non posso accontentarMi di queste parole da sole per donare la Beatitudine, relativa alla Mia Promessa: “Chi crede in Me, sarà beato. Io pretendo una fede viva, la piena convinzione di ciò che viene insegnato a voi uomini sul Sacrificio della Croce, da coloro che su Mio Incarico annunciano il Vangelo. Giungere a questa intima convinzione però richiede già uno spirito risvegliato, che dà all’uomo chiarimento dall’interiore, che gli dischiude la comprensione per il motivo, per la motivazione della l’Opera d’Amore, che l’Uomo Gesù ha compiuto. Solo ciò che l’uomo comprende lo potrà anche credere convinto. Quindi l’uomo deve dare la possibilità alla scintilla spirituale in sé di esprimersi, cosa che di nuovo opera solo l’amore. Perciò un uomo totalmente disamorevole può bensì dire le parole: “Io credo in Gesù Cristo”, ma se gli manca ogni convinzione interiore, e non potrà nemmeno conquistarsi la “beatitudine”. Solo l’amore riconosce la motivazione del Mio Amore, e così esigo una fede divenuta viva tramite l’amore. Ma anche il concetto “Amore” deve essere spiegato, perché anche questa parola sovente viene usata male. Voi uomini sentirete sempre amore, ma da che parte è orientato questo vostro amore, lo dovete domandare a voi stessi. Dovete imparare a discernere tra amore che pretende e quello che dà, dell’amore “terreno” e del puro amore “divino”, che vuole sempre rendere felice. Che un amore orientato terrenamente non risvegli in voi la divina scintilla spirituale alla vita, è naturale. Quindi deve essere l’amore disinteressato, quello che vuole rendere felice, che dapprima deve essere acceso dall’uomo, e che ora concede “l’Agire dello Spirito” in lui. E quest’amore è Forza, che non lascia mai riposare $$quell$$’uomo che l’ha accesa in sé, che spinge irresistibilmente all’agire nell’amore, che non si accontenta di moti di sentimenti, che però cambia l’uomo stesso nel suo essere, in modo che cerca sempre di più l’unione con Me, perché “Chi rimane nell’Amore, rimane in Me ed Io in lui”. Ed un tale amore genera anche una fede $$viva$$, perché l’unione con Me, tramite l’amore, può ora anche apportargli la più chiara conoscenza, in modo che gli è anche evidente in tutta la chiarezza il significato dell’Opera di Redenzione, ed ora nulla può più scuoterlo nella sua fede. “Chi rimane nell’Amore, rimane in Me ed Io in lui”. Chi riflette seriamente su queste Parole, deve ora anche riconoscere, che un uomo, che tramite l’amore è strettamente legato con Me, viene anche irradiato dalla Mia Forza d’Amore, che la Corrente di Forza si riversa anche in lui, che questa Corrente di Forza ora non permette più alcuna inattività. Quindi la Forza d’Amore si deve manifestare in qualche modo, e cioè in un modo, che testimonia anche della Fonte di quella Forza, in un’attività voluta da Dio: nell’agire d’amore di ogni genere. Un tale uomo non può più vivere senza agire d’amore, appena viene irradiato dalla Mia Forza d’Amore, e così il suo amore si dimostrerà da sé, mediante esercizio di buone opere. L’uomo comunicherà il suo amore per Me generalmente in opere di amore disinteressato per il prossimo, e con ciò si unirà sempre più strettamente con Me e con ciò sarà salvato per il tempo e per l’Eternità. Allora egli crede in Me e nella Mia Opera di Redenzione, allora ha già trovato la salvezza, perché le sue dimostrazioni d’amore dimostrano, che è diventato libero dal Mio avversario, che fugge davanti all’amore, perché lui stesso è privo d’ogni amore. Nessun uomo che è senza amore avrà una viva fede, e nessun uomo che non manifesta un tale amore in buone opere, sentirà amore in sé, perché l’amore in sé è una forza, che spinge all’attività amorevole. E questo è anche il motivo, perché nell’ultimo tempo non si trova più nessuna fede viva in Gesù Cristo e la Sua Opera di Redenzione, perché l’amore si è raffreddato tra gli uomini. E perciò deve sempre essere predicato per primo l’amore. L’amore per il prossimo deve essere evidenziato in modo così forte, perché soltanto questo dimostra l’amore per Me. E l’amore per il prossimo richiederà anche sempre un “agire”, sia questo di genere fisico o spirituale, prestazione d’aiuto terreno o spirituale, che comprensibilmente viene valutato solamente quando l’amore n’era la forza di spinta. Quanto è facile comprendere tutto questo, ma quanto è e rimane confuso il pensare degli uomini senz’amore. Ma in questo consiste la “Redenzione”, che l’uomo rinuncia alla sua resistenza e si lascia di nuovo irradiare dalla Mia Forza d’Amore, come un tempo, quando l’essere spirituale era ancora perfetto. Una volta siete proceduti dall’Amore, e tutti voi dovete di nuovo diventare amore, perché soltanto allora diventate e rimanete beati in tutta l’Eternità.

Amen

Een geloof zonder de werken is geen geloof

U zou uzelf voor eeuwig niet kunnen verlossen als IK niet voor u het Verlossingswerk zou hebben volbracht, Het was Mijn Liefde, Die u uit een rampzalige toestand wilde uittillen, die uw eigen schuld was. Bijgevolg was het voor u een werk van genade en erbarming - het was een geschenk dat u zonder uw eigen verdienste ter beschikking staat, als u weer zalig wilt worden, zoals u was in het allereerste begin.

Daarom het gezegde: "U kunt alleen uit genade zalig worden". Zonder dit Verlossingswerk zou u zich de zaligheid nooit hebben kunnen verwerven, want uw kracht was te gering om uzelf op te heffen uit de diepte en uw wil was nog meer verzwakt, zodat u ook niet naar de vrijwording uit de keten van satan gestreefd zou hebben.

U moet dus onvoorwaardelijk een beroep doen op de genaden van het Verlossingswerk. En dat vereist in de eerste plaats het geloof in de goddelijke Verlosser JEZUS CHRISTUS, in WIE IKZelf MIJ belichaamde om voor u, mensen te lijden en te sterven - om als "Mens" JEZUS eerst een genadeschat te verwerven voor u. Zonder dat geloof in MIJ zal u zich nimmer met MIJ in verbinding stellen en MIJ verzoeken om hulp, om versterking van wil en kracht, om de weg opwaarts af te kunnen leggen.

Wat is echter te verstaan onder "geloven" in de goddelijke Verlosser? Wanneer de woorden: "Ik geloof in Hem" alleen voldoende zouden zijn, dan was waarlijk het grootste deel van de mensheid zeker van de verlossing, want deze woorden worden heel vaak en door veel mensen uitgesproken. Met deze woorden alleen kan IK echter geen genoegen nemen om eeuwig geluk te schenken volgens Mijn belofte: "Wie in MIJ gelooft zal zalig worden".

IK verlang een levend geloof, de volle innerlijke overtuiging van datgene wat u mensen geleerd wordt over het kruisoffer door hen, die in Mijn opdracht u het evangelie verkondigen. Om tot deze innerlijke overtuiging te komen is echter reeds een ontwaakte geest vereist, die de mens van binnen uit opheldering verschaft, die hem het inzicht ontsluit over de aanleiding - over de beweegreden van het Liefdewerk, dat de "Mens" JEZUS volbracht heeft. Pas wat de mens begrijpt, kan hij ook overtuigd geloven.

Derhalve moet de mens de geestvonk in zich de mogelijkheid geven zich te uiten, wat weer alleen de liefde bewerkt. Een geheel liefdeloos mens kan ook de woorden uitspreken: "Ik geloof in JEZUS CHRISTUS" maar hem ontbreekt de innerlijke overtuiging en dus kan hij zich ook niet de zaligheid verwerven. Alleen de liefde herkent de beweegreden van Mijn Liefde, en daarom verlang IK een door de liefde levend geworden geloof. Maar ook het begrip liefde moet worden toegelicht, want ook dit woord wordt vaak misbruikt. Liefde zult u, mensen steeds voelen, maar welke kant op deze liefde van u is gericht - dat moet u uzelf vragen. U moet leren onderscheiden tussen de verlangende en de gevende liefde, de aardse en de zuiver goddelijke Liefde, die steeds gelukkig wil maken.

Dat een aards gerichte liefde niet de goddelijke geestvonk in u tot leven wekt, is dus begrijpelijk. Dus moet het de onbaatzuchtige liefde zijn,die gelukkig wil maken, die eerst in de mens ontstoken moet worden en dan het "werken van de geest in hem", toelaat. Deze liefde is kracht die de mens nooit met rust laat die haar eenmaal in zich ontstoken heeft, die onophoudelijk aanspoort om werkzaam te zijn in liefde, waarvoor gevoelsopwellingen niet voldoende zijn - maar die de mens zelf in zijn wezen verandert zodat hij steeds meer contact zoekt met MIJ, want: "Wie in de liefde blijft die blijft in MIJ en IK in hem". En zo'n liefde brengt dan ook het levend geloof voort, want de verbinding met MIJ - door de liefde - kan hem nu ook het helderste inzicht verschaffen, zodat hem ook de betekenis van het Verlossingswerk in alle helderheid duidelijk is en hem nu niets meer in zijn geloof aan het wankelen kan brengen.

"Wie in de liefde blijft die blijft in MIJ en IK in hem". Wie deze Woorden ernstig overdenkt moet dan ook inzien dat een mens die door de liefde ten nauwste met MIJ verbonden is, ook met de Kracht van Mijn Liefde doorstraald wordt - dat deze stroom van kracht ook in hem wordt uitgestort, dat deze krachtstroom nu echter ook geen werkeloosheid meer toelaat. Die Liefdekracht moet dus op een of andere wijze een uitwerking hebben - en wel op een wijze die ook van de Bron van die Kracht getuigt in een door GOD gewilde activiteit, nml.in werken van liefde van allerlei aard.

Zo'n mens kan niet meer zonder daden van liefde leven zodra hij door de Kracht van Mijn Liefde doorstroomd wordt, en zo zal zijn liefde zich vanzelf bewijzen door het beoefenen van goede werken. De mens zal dan van zijn liefde tot MIJ a.h.w.blijk geven door daden van onbaatzuchtige naastenliefde en zich daardoor steeds vaster met MIJ verenigen en dientengevolge gered zijn voor tijd en eeuwigheid. Dan gelooft hij ook in MIJ en Mijn verlossingswerk, dan heeft hij reeds de verbinding gevonden, want zijn blijken van liefde laten zien dat hij vrij is van Mijn tegenstander - die voor de liefde vlucht, omdat hij zelf zonder enige liefde is.

Geen mens die zonder liefde is zal een levend geloof hebben - en geen mens zal liefde in zich voelen die deze niet in goede werken tot uitdrukking brengt want de liefde is in zich een kracht die aanspoort tot liefdevolle werkzaamheid. Dat is ook de reden waarom in de laatste tijd geen levend geloof in JEZUS CHRISTUS en Zijn Verlossingswerk meer te vinden is - omdat de liefde onder de mensen verkoeld is. Daarom moet steeds weer de liefde als het voornaamste gepredikt worden. De liefde tot de naaste moet zo sterk naar voren worden gebracht, omdat deze pas het bewijs is van de liefde tot MIJ. De naastenliefde zal ook steeds daden vergen, het zij van lichamelijk of geestelijke aard, aardse of geestelijke hulpverlening die begrijpelijkerwijs toch alleen gewaardeerd wordt als liefde de drijfkracht ervan is. Hoe gemakkelijk is dit alles toch te begrijpen, hoe verward is en blijft echter het denken van de mensen zonder liefde. De "verlossing" bestaat echter daarin dat de mens zijn weerstand opgeeft en zich weer laat aanstralen door de Kracht van Mijn Liefde - zoals eens, toen het geestelijk wezen nog volmaakt was. Eens bent u vanuit de Liefde uitgegaan en allen zult u weer tot liefde worden, want pas dan zult u zalig zijn en blijven tot in alle eeuwigheid.

Amen