• Indietro

Il concetto dell’Eternità

Sarebbe da considerare astratto il concetto di Eternità, se lo si volesse impiegare su una qualsiasi delle Opere di Creazione terrene. Non esiste niente nel mondo, che sia visibile all’occhio umano, dove possa trovare impiego il concetto di “eterno”. Un’Opera di Creazione può comunque avere una durata di tempo infinitamente lunga della sua esistenza, ma ala fine passerà comunque, cioè diventerà invisibile all’occhio umano. Si può bensì usare il modo di dire “tempi eterni”, ma mai la parola “Eternità”. Perché sotto eterno è da intendere ciò che non finisce mai, rimane sempre esistente, in quanto è imperituro. Tutto ciò che è visibile è perituro e lo deve anche essere, perché diventa visibile, solo quando dello spirituale vi ha preso dimora, ma allo spirituale è posto un determinato tempo per la maturazione, che quindi una volta deve abbandonare l’Opera di Creazione, per cui poi non è più visibile. La durata di tempo di tutte le Creazioni visibili è limitato, perciò deve avere una fine, di conseguenza il concetto Eternità si estende solamente su ciò che non è visibile, quindi il Regno spirituale, Questo è senza inizio e senza fine. Non finirà mai di esistere ed anche se passano dei tempi infiniti, perché lo spirituale è imperituro. Quindi tutto ciò che è visibile deve scomparire nell’Eternità, cioè, il visibile materiale non si trova più nell’Eternità, nel Regno spirituale. Persino gli esseri imperfetti riconosceranno molto presto, che ciò che credevano di vedere, non è più pura realtà, e non passa un tempo troppo lungo, che riconoscono i loro punti di vista sbagliati, che tutto il materiale viene presentato loro come immagini d’inganno. E queste scompaiono, come il vapore davanti agli occhi di colui, che le ha appena desiderata. Soltanto allora anche a tali anime il concetto di Eternità diventa per loro afferrabile. Soltanto allora diventa chiaro per l’essere, che dipende dal suo stato di maturità, se per l’essere la certezza, che la vita spirituale dura in eterno, lo rende felice, oppure un pensiero in un soggiorno che non finisce mai nel Regno spirituale diventa un tormento. Perché l’essere sarà felice solamente, quando è in grado di contemplare soltanto con l’occhio spirituale, quindi ha anche superato il tempo e lo spazio.

Amen

Het begrip “eeuwigheid”

Het begrip “eeuwigheid” zou abstract te noemen zijn als men het toe zou willen passen op om het even welk aards scheppingswerk dan ook. Er is niets in de wereld, wat met het menselijke oog zichtbaar is, waarop het begrip “eeuwig” van toepassing zou kunnen zijn. Weliswaar kan menig scheppingswerk een eindeloos lange tijd bestaan, maar uiteindelijk zal het toch vergaan. Dat wil zeggen dat het voor het menselijke oog onzichtbaar wordt. Men kan dan wel de uitdrukking “eeuwige tijden” gebruiken, maar nooit het woord “eeuwigheid”. Want onder eeuwig moet begrepen worden nooit eindigend, altijd bestaand blijvend, dus onvergankelijk zijnde.

Maar al het zichtbare is vergankelijk en moet dat ook zijn, omdat het pas zichtbaar is als het geestelijke daarin intrek genomen heeft. Maar het geestelijke heeft een bepaalde tijd gekregen, dus uiteindelijk zal het eens het scheppingswerk moeten verlaten, waarna deze dan ook niet meer zichtbaar is.

De tijdsduur van alle zichtbare scheppingen is begrensd. Het moet daarom dus een einde hebben. Bijgevolg bestrijkt het begrip van de eeuwigheid enkel het niet zichtbare, dus het geestelijke rijk. Dit rijk is zonder begin en zonder einde. Het zal nooit ophouden te bestaan, ook wanneer er eindeloze tijden voorbijgaan, want het geestelijke is onvergankelijk.

Dientengevolge moet dus al het zichtbare wegvallen. Dat wil zeggen dat het materieel zichtbare in de eeuwigheid, in het geestelijke rijk, niet meer aan te treffen is. Zelfs de meest onvolmaakte wezens zullen heel spoedig inzien dat dat, wat ze geloven te zien, geen zuivere werkelijkheid meer is en er zal een niet al te lange tijd voorbijgaan, dat ze hun verkeerde zienswijze, dat ze al het materiële als hersenschimmen voorgekauwd gekregen hebben, zullen beseffen. En deze verdwijnen als nevel voor de ogen van degene, die er zojuist nog naar verlangde.

Pas dan zal ook voor zulke zielen het idee van de eeuwigheid begrijpelijk worden. Pas dan wordt het voor het wezen duidelijk, dat het van zijn geestelijke toestand van rijpheid afhangt of voor het wezen de zekerheid dat het geestelijke leven eeuwig duurt gelukkig makend voor hem is of dat daarentegen de gedachte aan een nooit eindigend verblijf in het geestelijke rijk een kwelling voor hem is. Want het wezen zal pas dan gelukkig zijn, wanneer het in staat is met het geestelijke oog te schouwen, het dus ook de tijd en ruimte overwonnen heeft.

Amen