• Indietro

Il procedimento dell’irradiazione di Luce

Il procedimento dell’Irradiazione di Luce è da confrontare con un continuo agire d’amore. Questo non è comprensibile in quanto che i raggi di Luce sono visibili, quindi non si lasciano negare con qualcosa di esistente, benché non sia un’Opera di Creazione che necessiti di uno Spazio, che però l’agire d’amore è un’attività, che come prodotto dovrebbe risultare in una nuova forma. Ma la Luce è più che un procedimento da vedere come una forma, perché non è prendibile ma percepibile. L’uomo non ne potrebbe fare nessuna forma e questo è di nuovo una conferma che plasmarla in una forma non sia possibile per quanto la volontà umana sia seriamente attiva. Ma per plasmare in qualche modo i raggi della Luce, ci vuole un determinato stato di maturità di esseri spirituali ai quali spetta questo. Questi esseri devono essere totalmente indipendenti dalla Terra e dalle sue leggi; devono essersi decisi per una attività che premette un profondo amore; devono essere continuamente pronti a dare, e cioè dare una Forza che affluisce pure a loro stessi. Questa Forza procede da Dio, di conseguenza è una sostanza spirituale che splende in sé, perché tutto ciò che è da Dio, possiede una Forza inimmaginabile di splendore, perché Dio Stesso E’ la Luce. Dunque ogni raggio del Sole è primariamente la Forza da Dio che viene guidata alla Terra mediante innumerevoli esseri che adempiono la loro missione, fungendo da portatori della Forza divina. Secondo però questi raggi del Sole sono la conferma dell’instancabile attività di questi esseri, sono in certo qual modo una riserva, da cui tutto nella Creazione viene inarrestabilmente nutrito. Qui si svolge un procedimento che è comprensibile solamente quando viene riconosciuto, che senza questo condurre oltre la Forza da Dio la Creazione dovrebbe svanire, quindi dipende dall’attività di quegli esseri che hanno per compito questa inarrestabile trasmissione di Forza a tutto ciò che necessita la Forza di Dio, che quindi richiede un alto grado d’amore per dare continuamente ciò che questi esseri stessi ricevono. Questa missione è quindi un agire d’amore dell’essere perfetto all’entità ancora imperfetta, che è bandita nella Creazione e che necessita dell’apporto della Forza da Dio, che lo spirituale liberato dalla forma riceve in ultramisura e grazie al suo amore, questo è quel che trasmette sempre e continuamente. Questa è la spiegazione puramente spirituale per un procedimento, che non è ancora spiegato terrenamente.

Amen

Het proces van de lichtuitstraling

Het proces van de lichtuitstraling is te vergelijken met een voortdurend werkzaam zijn in liefde. Dat valt in dit opzicht niet goed te begrijpen, omdat de lichtstralen zichtbaar zijn, zich dus als iets bestaands niet laten ontkennen, ofschoon het geen scheppingswerk is, dat ruimte nodig heeft, maar dat een werkzaam zijn in liefde een daad is, die als product een nieuwe vorm tot resultaat zou moeten hebben.

Maar het licht is meer als een proces, dan als een vorm te beschouwen, want het is niet tastbaar, maar wel waarneembaar. De mens zou daar ook geen vorm van kunnen maken en dit is weer een bewijs, dat het licht een kracht uit het bovenaardse rijk is, want alles wat aards is, laat zich tot vorm maken, indien de menselijke wil serieus werkzaam is.

Maar om de lichtstralen op één of andere manier te vormen, moeten de geestelijke wezens die deze taak hebben, een bepaalde staat van rijpheid hebben. Deze wezens moeten volledig onafhankelijk zijn van de aarde en haar wetten. Ze moeten besloten hebben tot een werkzaam zijn, dat diepe liefde vereist. Ze moeten tot een voortdurend geven bereid zijn en vanuit een kracht willen geven, die hen eveneens toestroomt.

Deze kracht gaat van God uit, is dientengevolge geestelijke substantie, die op zichzelf stralend is, omdat alles wat van God komt, een onvoorstelbare lichtintensiteit bezit. Want God Zelf is het licht. Zodoende is elke zonnestraal eerst de kracht uit God, die door talloze wezens die weer hun missie vervullen, doordat ze als dragers van goddelijke kracht fungeren, naar de aarde geleid wordt.

Maar ten tweede zijn de zonnestralen het bewijs van een onvermoeibaar actief zijn van deze wezens. Ze zijn in zekere zin een reservoir, waaruit onophoudelijk alles in de schepping gevoed wordt. Hier is een proces gaande, dat pas dan begrijpelijk is, wanneer beseft wordt dat zonder dit doorgeven van de kracht uit God de schepping zou moeten vergaan. Ze is zodoende afhankelijk van de activiteit van deze wezens, die onophoudelijk deze krachtoverdracht, het doorgeven aan alles, wat deze kracht uit God nodig heeft, tot taak hebben. Dat het dus een hoge graad van liefde vereist om voortdurend te geven, wat deze wezens zelf ontvangen.

Deze missie is een werkzaam zijn in liefde van het volmaakte wezen voor het nog onvolmaakt wezenlijke, dat in de schepping gebonden is en de krachttoevoer uit God nodig heeft, die het uit de vorm bevrijde geestelijke in overvloed ontvangt en op grond van zijn liefde voor het niet-verloste voortdurend deze kracht geeft.

Dit is de zuiver geestelijke verklaring van een proces, dat aards nog niet opgehelderd is.

Amen