• Indietro

La giusta meta - Il diritto dell’auto determinazione dell’essere

Il punto di partenza di tutto ciò che esiste, E’ Dio, ed Egli dev’Essere anche la Meta di tutto ciò che è. Se l’essenziale da Dio si sceglie un’altra meta, e cioè il polo opposto di Dio, allora questo è la sua rovina, è il suo naufragio spirituale, anche se all’essere viene sempre e sempre di nuovo offerta l’occasione di intraprendere la retta via, che conduce alla giusta meta. Ma fra i tormenti e dell’essere legato di tempi infiniti ci sono quelle possibilità, che possono procurare lo stato della definitiva liberazione. Non è per nulla un atto di violenza, con cui l’essere viene di nuovo unito con Dio come suo Creatore, ma l’essere stesso ha su di sé il diritto dell’auto determinazione e può perseguire la meta che gli piace. Non viene costretto, ma sempre soltanto influenzato mentalmente, e cioè questo contemporaneamente da esseri spirituali buoni e cattivi, in modo che ora è posto davanti alla decisione, a quale influenza si vuole dare. Se ora la propria volontà è indebolita, c’è il più grande pericolo, che non tenda alla giusta meta, ma che l’essere si allontana sempre di nuovo da Dio. Di conseguenza sono le forze cattive che hanno conquistato il sopravvento, ha estraniato l’essere a Dio, ma guidato a sé stessa. L’essere stesso non può essere prosciolto dalla propria colpa, dato che non si serve della Forza che gli avrebbe reso facile la resistenza. Non ha richiesto la Forza che è a sua disposizione, e quindi ha fallito. Attraverso la Parola di Dio gli era stato indicato a sufficienza, che doveva usare la Forza da Dio per la sua ultima liberazione, ma ha disprezzato questa Parola, e quindi non è libero da colpa. L’essere stesso deve contribuire all’auto redenzione, mentre rinuncia alla propria volontà e si sottomette a Dio come suo Creatore. Perché se lo fa, allora rinuncia alla sua caparbietà, che Dio si prenda cura di lui e lo assiste aiutandolo, affinché adempia il suo ultimo compito terreno. Senza rinunciare alla propria volontà sarebbe una certa costrizione di Dio, se conducesse l’essere alla sua ultima meta. Per diventare perfetto, ci vuole la sottomissione della propria volontà alla Volontà divina, perché solo allora Dio Si può manifestare e guidare ora visibilmente l’essere, perché allora vuole ciò che è giusto e che conduce a Dio.

Amen

Het juiste doel – Zelfbeschikkingsrecht van het wezen

Het begin van al het bestaande is God en God moet ook het doel zijn van alles wat bestaat. Als het wezenlijke uit God een ander doel kiest, namelijk de tegenpool van God, dan is dit zijn ondergang. Het is zijn geestelijke ondergang, ofschoon het wezen steeds weer de gelegenheid geboden wordt de juiste weg in te slaan, de weg die naar het juiste doel leidt. Maar er zitten dan eindeloze tijden tussen de kwellingen en het geboeid zijn en deze mogelijkheden, die de toestand van definitieve verlossing op kunnen leveren.

Het is op generlei wijze een geweldsdaad, waardoor het wezen weer met God als zijn Schepper verenigd wordt, maar het wezen heeft het zelfbeschikkingsrecht en kan streven naar het doel, dat hij wenst. Het wordt niet gedwongen, maar steeds enkel geestelijk beïnvloed en dit weliswaar tegelijkertijd door goede en slechte wezens, zodat het nu voor de beslissing geplaatst is aan welke invloed het zich wil overgeven. En dus is zijn eigen wil doorslaggevend.

Als nu de eigen wil verzwakt is, bestaat het grootste gevaar, dat niet het juiste doel nagestreefd wordt, maar dat het wezen zich steeds weer van God verwijdert. Dus de slechte krachten hebben de overhand gekregen, het wezen van God vervreemd en naar henzelf toe laten keren. Het wezen zelf kan niet van schuld vrijgesproken worden, omdat het geen gebruik maakt van de kracht, die de tegenstand licht voor hem had gemaakt. Het vroeg niet om de kracht, die hem ter beschikking stond en dus verloor het. En het was voldoende onderwezen door het woord van God, dat het de kracht uit God moest gebruiken voor de definitieve bevrijding. Maar hij veronachtzaamde dit woord en het is dus niet vrij van schuld.

Het wezen moet dus ook zelf bijdragen aan de verlossing, doordat het zijn eigen wil opgeeft en zich onderwerpt aan God als zijn Schepper. Want als het dat doet, geeft hij er zijn toestemming voor, dat God Zich om hem bekommert en hem nu hulpvaardig bijstaat, zodat het zijn uiteindelijke aardse opdracht vervult. Zonder opgave van de eigen wil zou het een zekere dwang van God zijn, als Hij het wezen naar zijn uiteindelijke doel leidt. Om volmaakt te worden hoort de eigen wil onder de goddelijke wil geplaatst te worden, want pas dan kan God zich uiten en het wezen nu duidelijk leiden, want het wil immers dan dat, wat goed is en naar God leidt.

Amen