Davno prije nego su na Zemlji živjela prva ljudska bica, koja su bila obdarena od strane Boga sa slobodnom voljom i intelektom, covjeko-like žive tvorevine ciji je zadatak bio uciniti Zemlju prikladnom za stanovanje za naknadno dolazecu ljudsku rasu su vec postojale. Oni su njihov rad vršili instinktivno, to jest, vodeni prirodnim zakonom.... kako bi sebe uzdržavali, oni su sakupljali voce, ubirali plodove zemlje i gradili za sebe prebivališta.... oni su cinili sve što je za njih instinktivno bilo od koristi.
Ipak oni se nisu mogli smatrati odgovornima za njihova djelovanja, jer u njima se još nije bila utjelovila duša koja je sadržavala sve sicušne cestice palog prvobitnog duha. Ova bica su vec bila vrlo nalik ljudskim bicima, oni su imali istu tjelesnu formu, ipak nisu bili niti samo-svjesni niti su bili sposobni komunicirati jedni sa drugima, jedino je njihova želja za samo-ocuvanjem bila snažna i oni su cesto živjeli do duboke starosti. Oni su na izvjestan nacin posluživali stvaranju doprinoseci spram mijenjanja površine zemlje koja je postala sve bolje pripremljena kao prikladno boravište za potrebe ljudskih bica. Medutim, ovim bicima još nije bio dan zadatak, oni su samo služili i dalje nesavršenim prvobitnim duhovima kao konacna mogucnost da sazriju, kako bi oni onda bili sposobni nastaviti kao ljudsko bice sa slobodnom voljom i intelektom.
Otud ti pret-povijesni ljudi.... Pred-Adam-iti.... nisu mogli biti smatrani za istinska ‘ljudska bica’, jer njihova priroda, njihov izgled i sama njihova aktivnost su bili više nalik životinjskima, koja je i dalje daleko nazad u njezinom razvoju, jedino je forma bila slicna ljudskom bicu. To je zašto su kasniji ljudi imenovali ove žive tvorevine pret-povijesnim ljudima, no koji se nisu mogli porediti sa ljudskim bicem koje je u posjedu slobodne volje i svjesnosti, koje je on takoder trebao koristiti intelektualno na ispravan nacin.
Niti može biti receno kako je ljudsko bice evolviralo od ovog Pred-Adam-ita, buduci je ljudsko bice bila nova tvorevina koju je Bog jedino eksternalizirao nakon što su mnogi prvobitni duhovi ocekivali njihovo utjelovljenje. Pret-povijesno bice je bilo jedno od mnogih tvorevina koje su sve bile trebale služiti njihovu svrhu pripremanja prebivališta za kasnije pojavljujuce ljudsko bice koje bi mu garantiralo bezbrižan zemaljski život. Pred-Adamiti su bili ona covjeko-lika ljudska bica koja se nisu mogla smatrati odgovornima buduci su živjeli instinktivno, poput životinja.... koja su živjela na Zemlji davno prije ljudskih bica.... koji nisu bili samo svjesni i mogli su jedino živjeti u grupama.... koji su stoga mogli biti pronadeni jedino tamo gdje bi se ljudska bica naknadno skrasila, za koja su oni pripremili specificna podrucja sa njihovom neprekidnom aktivnošcu. Ovo je bila prirodena karakteristika bica i sebe je izražavala u kultiviranju ogromnih podrucja tla, sistematskim sijanjem suštinskih supstanci i ubiranjem žetve na takvim prostranstvima zemlje.... Oni su to radili potpuno nesvjesno, kao rezultat prirodnog instinkta samo-ocuvanja.... Oni su se medusobno borili i snažniji je pobijedio. I tako su oni takoder doprinijeli cinjenici da su neprestano nova duhovna bica sebe utjelovljavala, pa iako samo kratak period vremena, da bi dokazali njihovu snagu, kada su se više manje snažni impulsi izražavali koji su postepeno slabili što su oni duže živjeli i onda takode polako postizavali zrelost koja im je omogucila uci u njihovo posljednje utjelovljenje kao ljudsko bice.
Tako su covjeko-lika ljudska bica vec postojala davno prije prvih ljudskih bica, ali ona se ni na koji nacin ne mogu dovesti u svezu sa stvarnim ljudskim bicima. Oni su se sa njima mogli usporediti u njihovom izvanjskom obliku ali oni su živjeli kao životinje.... u njihovim instinktima baš kao i u njihovom nacinu prokreacije [[(radanja-stvaranja novog života)]], koji je evolvirao u liniji sa njihovim duševnim supstancama, i bili su jedno od mnogih djela stvaranja koja su opet nestala nakon što su bila završila njihov zemaljski zadatak, tako bica više nisu potrebovala takve tvorevine, i oni su naknadno izumrli poput toliko puno tvorevina koje je Zemlja udomacivala jedno vrijeme kako bi ustupili mjesto za nove tvorevine....
Ali ne može se reci da je moderno ljudsko bice evolviralo od ovih pret-povijesnih tvorevina, radije, on je bio i jeste novo stvaranje, obdaren sa slobodnom voljom i intelektom, koji je onda bio trebao sebe dokazati, stoga je on takoder opet primio njegovu samo-svjesnost. Do kojeg stupnja su Pred-Adamiti mogli takoder koristiti izvjesnu kolicinu inteligencije je zavisilo samo o stupnju zrelosti njihovih utjelovljenih duševnih-cestica koji su, medutim, bili nesposobni razmišljati i jedino su izražavali njihovu inteligenciju kroz njihov aktivan rad, time nesvjesno.... Ova je aktivnost unatoc tome proizvela najveca cudesna djela, kako se cesto može vidjeti u prirodi da su staze bile stvorene za ova bica da bi dosegla jedni druge, da su stvorili klance i podzemne prolaze i tako stvorili prve preduvjete za ljudsku rasu tako da su potonji onda mogli živjeti ispravan nacin života kada je bilo došlo vrijeme za prve prvobitne duhove da sebe utjelove kao ljudska bica.... Što su se više ljudi rasprostirali, (prvobitni duhovi u ocekivanju utjelovljenja), to su više pret-povijesna bica pocela nestajati što se, medutim, jedino uvijek dogadalo u stadijima, sve dok ljudska rasa nije pocela nastanjivati Zemlju i zapoceo je njihov pripremni period, kada je jednom pali prvobitni duh morao sebe dokazati, i prema tome ljudsko je bice moralo biti opskrbljeno sa samo-svjesnošcu, intelektom i slobodnom voljom kako bi putovalo stazom preko Zemlje što ce ga opet voditi do Oca iz Kojeg je jednom potekao.
AMEN
TranslatorLang voordat de eerste mensen op aarde leefden, die van God uit met vrije wil en verstand waren uitgerust, bestonden er al schepselen die op mensen leken en waarvan de taak daarin bestond de aarde geschikt te maken voor de mensheid die nà hen kwam. Ze verrichtten uit instinct - dat wil zeggen: door de natuurwet gedreven - werkzaamheden doordat ze actief waren om zich in stand te houden. Ze verzamelden vruchten, oogstten voortbrengselen van het land en bouwden woningen voor zichzelf. Ze deden alles wat hun instinctmatig voordeel opleverde.
Maar ze konden voor hun doen en laten niet ter verantwoording worden geroepen, omdat in hen nog niet een wezen belichaamd was dat alle partikeltjes van een gevallen oergeest bevatte. Deze wezens hadden al een heel grote overeenkomst met de mens, lichamelijk waren ze van gelijke gestalte, maar ze waren noch zelfbewust, noch konden ze zich aan elkaar verstaanbaar maken. Alleen het verlangen in hen zich in stand te houden was sterk en ze bereikten vaak een hoge leeftijd. Ze waren als het ware in dienst van de schepping, doordat ze ertoe bijdroegen het aardoppervlak een andere vorm te geven, dat steeds meer gereed werd gemaakt om nu de mensen een woonplaats te bieden die beantwoordde aan hun behoeften. Maar er was die wezens nog geen taak gegeven. Ze dienden alleen de nog niet helemaal voltooide oergeesten als laatste mogelijkheid om te rijpen, die ze dan als mens met vrije wil en verstand moesten voortzetten.
Deze voormensen, de pre-adamieten, konden dus niet als echte mensen worden beschouwd, want hun aard, hun voorkomen en al hun doen en laten beantwoordde meer aan een dier dat nog ver in zijn ontwikkeling achter is. Alleen de vorm leek op die van een mens en zo kwam het dat men later deze schepselen voormensen noemde, die echter helemaal niet de vergelijking met de echte mens konden doorstaan, die in het bezit van een vrije wil en inzicht was, die hij nu verstandelijk ook juist moest gebruiken.
Het kan ook niet gezegd worden dat de mens zich tenslotte uit deze pre-adamieten ontwikkeld heeft, omdat hij een nieuwe schepping geweest is die God pas realiseerde toen veel van de eerste oergeesten vurig naar hun belichaming verlangden. De voormens is een van de vele scheppingen geweest die alle hun doel moesten vervullen om de later erna komende mensen een onderkomen te bereiden dat hun een zorgeloos leven op aarde waarborgde. De pre-adamieten waren die wezens die op mensen leken, die niet ter verantwoording geroepen konden worden omdat ze leefden als dieren waarbij alle instincten naar buiten kwamen. Die lang voor de mens op aarde leefden, die geen zelfbewustzijn hadden en alleen in groepsverband konden leven. Die zodoende alleen daar waren te vinden, waar zich later eens mensen ophielden voor wie ze het oorspronkelijke gebied voorbereidden door een geregelde werkzaamheid die hun wezen was aangeboren en die zich dus uitte in de ontginning van uitgestrekte velden - in het systematisch verspreiden van voor het leven noodzakelijke substanties en het weer opnieuw oogsten op zulke stukken land. Ze deden dit alles onbewust vanuit een natuurlijke aandrift om zichzelf in stand te houden. Ze bestreden elkaar en de sterkste zegevierde. En zo droegen ze er ook toe bij dat zich steeds weer nieuwe geestelijke wezens incarneerden, al was het maar voor korte tijd waarin ze hun kracht bewezen, waarin meer of minder sterke driften zich deden gelden, die steeds zwakker werden hoe langer ze leefden en ze dan ook die rijpheid bereikten om nu de laatste belichaming als mens te kunnen aangaan.
Er bestonden dus al lang vóór de eerste mensen wezens die op mensen leken, die echter niet in verband gebracht kunnen worden met de echte mensen. In hun uiterlijke vorm waren ze wel met hen vergelijkbaar, maar ze gingen wel tekeer als dieren, zowel in hun driften als ook in hun manier van voortplanten. Ze ontwikkelden zich steeds verder al naar gelang de substantie van hun ziel, en behoorden ook tot de vele scheppingswerken die weer verdwenen toen ze hun taak op aarde vervuld hadden, dus de wezens zulke scheppingen niet meer nodig hadden, en deze nu totaal uitstierven zoals vele scheppingen die door de aarde een tijdlang werden gedragen, om dan weer voor nieuwe scheppingen plaats te maken.
Er kan dus niet gezegd worden dat de mens in zijn huidige vorm, zich uit deze voormenselijke scheppingen ontwikkeld heeft. Integendeel, hij is en was een nieuwe schepping, met vrije wil en verstand begaafd, die zich nu moest waarmaken, dus ook het zelfbewustzijn in toom hield. Tot op welke hoogte die pre-adamieten ook over een zekere intelligentie konden beschikken was uitsluitend afhankelijk van de graad van rijpheid van de zielepartikeltjes die ze in zich hadden. Deze pre-adamieten waren echter niet in staat te denken en hun intelligentie kwam alleen in de werkzame activiteit tot uitdrukking, die dus onbewust verricht werd. Deze activiteit heeft echter ook de grootste wonderwerken voortgebracht, zoals deze vaak in de natuur te zien zijn, dat ze wegen bouwden waarover deze wezens elkaar konden bereiken, dat ze kloven en onderaardse gangen groeven en zo dus voor de mensen eerst de voorwaarden hebben geschapen, dat dezen dan het ware leven konden leiden toen de tijd gekomen was waarin de eerste oergeesten zich als mens konden belichamen. Hoe meer zich nu de mensen verbreidden (oergeesten nu hun belichaming verlangden), des te meer gingen ook de voormensen achteruit, wat zich weliswaar steeds alleen trapsgewijs voltrok, tot dan het menselijk geslacht de aarde bevolkte en voor dezen de proeftijd begon waarin nu iedere eens gevallen oergeest zich moest waarmaken, om welke reden echter de mens ook met zelfbewustzijn, verstand en vrije wil uitgerust moet zijn, om nu de weg over deze aarde te gaan die hem weer terugvoert naar de Vader, van wie hij eens is uitgegaan.
Amen
Translator