• Back

BOŽIĆ....

Svi anđeli na nebu su slavili i radovali se kada Sam se spustio na Zemlju kako bi iskupio čovječanstvo. Oni su znali kako bi njihova pala braća bila zauvijek nepovratno izgubljena da se Ja nisam sažalio nad njima, da nisam tražio i našao put (način) koji im je omogućavao povratak k Meni.... I misao saznanja kako su njihova braća bila ponovno spašena, nakon beskonačno dugo vremena muke u zarobljeništvu od strane neprijateljske sile, ih je učinila jako sretnima. Sažalio Sam se na ljudsku rasu koja je sebe bila nesposobna osloboditi od ove sile, kojoj je pomoć bila strašno potrebna, koja je trebala Spasitelja da ispravi/nadoknadi njihovu ogromnu krivnju, Koji će ostvariti čin okajanja za ljudsku rasu, pošto ona sama od sebe to nije bila sposobna napraviti.... I Ja sam na Zemlju poslao Svoga Sina.... Ja Osobno sam se spustio na Zemlju kako bi iskupio čovječanstvo i to Sam morao postići u ljudskoj formi u kojoj Sam se Ja Osobno nastanio kako bi ostvario ovaj čin Spasenja pošto Sam kao ‘Bog’ bio nesposoban patiti, time Ja ne bi bio u stanju otkloniti krivnju koja je ljudima prepriječila put do neba. Iz tog razloga je na svijet došlo dijete Isus, u Kojem se udomila svjetlosna duša koja je naknadno za Mene pripremila ljudsko prebivalište kao mjesto u kojem ću moći boraviti i biti u stanju ostvariti čin Iskupljenja za ljudsku rasu.

Svi anđeli nebeski su Me pozdravili kada Sam ušao u kućicu/čahuru malog dječaka Isusa, kada Sam Sebe ponizio do najniže niskosti i potpuno prožeo dječaka Isusa sa Mojim Božanskim duhom, tako da su se mnoga različita čuda dogodila u vrijeme Njegova rođenja. Svi događaji u prirodi kao i sa samim djetešcetom su nagovještavali izvanrednu misiju koju je ovo djetešce trebalo ostvariti, i ljudi oko Njega su također prepoznali svjetlo koje je isijavalo iz Njega; oni su znali da je to svjetlo došlo od gore i sijalo blistavo. I zahvalili su Mi na njihovim savijenim koljenima da Sam im poslao Spasitelja Koji ih je trebao osloboditi od najveće nevolje.... Jer oni koji su Mi bili privrženi u ljubavi su također osjećali svoju duhovnu patnju sred okrutnog svijeta, koji je bio carstvo Mojeg protivnika.... I sred ovog grešnog svijeta Sam Ja utjelovio Sebe, suprotstavio sam se grijehu i okrutnosti [[u smislu, ‘ušao sam u okršaj sa njima’]] i sred ovog svijeta Sam morao Sebe dokazati kao ljudsko biće Isus.... Morao Sam obuzdati/ograničiti Svoje obilje svjetla i prilagoditi Moju dušu sferi u kojoj je živjela.... na određeni način Sam morao napustiti/ispustiti ‘svjetlo’.... ali nisam napustio/ispustio ‘ljubav’ u Meni.... Ova se izuzetno intenzivno zapalila za braću koja pate i koja su propala tako nisko. I ova ljubav Mi je dala snagu koja Mi je bila potrebna kako bi bio u stanju izvršiti čin Spasenja kao ljudsko biće.... Ljubav Me nagnala sići na Zemlju, i ljubav Me prisilila produhoviti Moje tijelo u potpunosti, tako da tijelo, duša i duh postanu kao jedno i tako su bili u stanju potpuno se sjediniti sa Božanskom ljubavlju koju Sam zaklanjao/udomio unutar Sebe, Koja je odabrala Moje tijelo kao prebivalište kako bi patila i umrla kao ljudsko biće umjesto grešne ljudske rase; kako bi otklonila njihovu krivnju i ponovno otvorila kapije u kraljevstvo svjetla, koje su bile i ostale zatvorene za sva bića zahvaljujući njihovom otpadništvu od Mene.... sve do dana Mojeg raspeća, Mojeg velikog čina milosti, koji je ponovno otvorio kapije i raščistio put koji vodi u Očevu kuću.... k Meni i vječnom životu.

AMEN

Natal....

Todos os anjos no céu se alegraram e ficaram contentes quando eu desci à terra para redimir as pessoas. Eles sabiam que seus irmãos caídos teriam ficado eternamente perdidos se eu não tivesse tido misericórdia deles, se eu não tivesse procurado e encontrado uma maneira de eles voltarem para Mim..... E eles estavam felizes em saber que seus irmãos caídos haviam sido salvos novamente após um tormento interminável de escravidão pelo poder inimigo. Tive piedade da humanidade, que não foi capaz de se libertar desse poder, que precisava desesperadamente de ajuda, um Salvador que redimiu a sua grande culpa, que realizou a obra de expiação pela humanidade, que não foi capaz de o fazer.... E eu enviei o Meu Filho à Terra.... Eu mesmo desci à Terra para redimir as pessoas e tive que fazê-lo numa forma humana, na qual eu mesmo me instalei para realizar este ato de Salvação como "ser humano", porque eu, como "Deus", era incapaz de sofrer e assim não podia pagar a culpa que bloqueou o caminho das pessoas para a bem-aventurança. Por isso veio ao mundo o menino Jesus, em Quem se ocultava uma alma de luz, que agora me preparava a morada humana como um lugar onde eu podia tomar morada para realizar a obra de redenção para a humanidade. Todos os anjos no céu Me alegraram quando tomei a capa do Menino Jesus, quando me abaixei até a mais profunda humildade e o Meu espírito divino encheu o Menino Jesus até a borda, de modo que milagres dos mais diversos tipos já aconteceram no Seu nascimento. Tudo o que aconteceu na natureza e na própria criança apontava para a extraordinária missão que esta criança tinha de cumprir, e os que o rodeavam também reconheciam a luz que dele brilhava; sabiam que era uma luz que vinha de cima e brilhava intensamente. E eles agradeceram-me de joelhos por lhes ter enviado o Salvador que os iria libertar da maior adversidade.... Para aqueles que se dedicavam a Mim no amor também sentiram suas dificuldades espirituais no meio do mundo sem amor que era o reino do Meu adversário.... E no meio deste mundo pecaminoso eu encarnei-Me, com pecado e sem amor me reuni, e tive que provar Mim mesmo como o homem Jesus no meio deste mundo.... Tive de conter a minha plenitude de luz e adaptar a minha alma à esfera em que ela se tinha instalado.... Eu tive que desistir da "luz", por assim dizer.... mas o "amor" em Mim eu não me rendi.... Que se elevava de forma esmagadora para os irmãos sofredores que tinham caído nas profundezas. E este amor era a força dentro de Mim que eu precisava para poder realizar o ato de Salvação como ser humano.... O amor fez-me descer à terra, e o amor impeliu-me a espiritualizar completamente o Meu corpo para que o corpo, a alma e o espírito se tornassem completamente um só e assim pudessem unir-se completamente ao Amor divino que se abrigava dentro de Mim, que tinha escolhido o Meu corpo como a sua morada para sofrer e morrer como ser humano pela humanidade pecadora, para pagar a sua culpa e para abrir novamente a porta para o reino da luz, que foi fechada pela apostasia de Mim e permaneceu fechada para todos os seres caídos.... até o dia da Minha morte na cruz, a grande obra de misericórdia, que abriu novamente os portões e abriu caminho para a casa do Pai.... para mim e para a vida eterna...._>Amém