• Back

DVA RAZLIČITA SVIJETA....

Dva su različita svijeta duhovno carstvo i zemaljski svijet, i u njih se ne može istovremeno stupiti, pošto su oni potpuno suprotni, tako da se čovjek dakle mora odlučiti za jedan od ta dva svijeta. Zemaljski svijet je doduše prirodno obitavalište čovjeka pa je zato čovjeku i presudno kao njegovo carstvo, koje treba poštovati. No zadatak čovjeka sastoji se u tome da se duša oslobodi od svih utjecaja ovog svijeta, da prepozna privid njega i da teži stvarnome, da se uzdigne u ono carstvo koje će nakon kratkog vremena biti njeno obitavalište, koje je njena istinska domovina i koje joj nudi ono što joj zemaljski svijet nikada ne bi mogao ponuditi.... neograničenu blaženost i vječni život....

Čovjek na Zemlji treba zadobiti spoznaju toga da se on samo privremeno nastanio na jednom svijetu koji je prolazan, jednom svijetu na kojem je takoreći sve samo privid, gdje sve treba biti nadvladano, kako bi se mogao uzdići u duhovno carstvo, koje ostaje, jednom kad je zemaljski svijet prošao. Spoznaja toga vrši utjecaj na volju i postupke čovjeka te za rezultat može imati to da čovjek boravi u duhovnom carstvu, iako još živi na Zemlji. No tada se je on voljno i misaono njega već odrekao, jer on prezire zemaljski svijet, time što teži duhovnom svijetu, pošto težiti jednom i drugom istovremeno nije moguće.

To su dva različita područja.... I njihovi gospodari su potpuno suprotni, jer zemaljski svijet doduše jeste nastao putem Božje volje, no sve tvorevine s obzirom na njihovu duhovnu kvalitetu još pripadaju protivniku Boga, a to duhovno, koje je svezano u tvorevinama, treba biti oslobođeno iz njegove vlasti. E sada sam čovjek treba sprovesti konačno oslobođenje, tako što se slobodnom voljom odriješi od svega što pripada Zemlji, time što svoje želje, svoju žudnju, okrene od stvari zemaljskog svijeta i upravi ih duhovnom carstvu, tako što svjesno stremi ka Božjem Kraljevstvu.

No to stremljenje uvjetovano je ranijom spoznajom bezvrijednosti svega zemaljskoga, ono za preduvjet ima vjeru u Boga, Koji je savršen i u Svojoj Ljubavi Svojim stvorenjima želi prirediti blaženu sudbinu, te je ono uvjetovano i Ljubavlju čovjeka prema Bogu, inače se ne bi stremilo Bogu i Njegovom Kraljevstvu.... Preduvijet je jedan stupanj spoznaje.... A on ljudima treba biti omogućen putem dostavljanja Božanske Riječi, jer prvo čovjek mora biti upućen na njegov zadatak zemaljskog života prije negoli se on ikako može odlučiti.

Čovjek je doduše usred zemaljskog svijeta, pa opet, treba stremiti prema duhovnom carstvu. U svakom slučaju Bog mu pomaže osloboditi se od zemaljskog svijeta, no tko je priljubljen uza Zemlju i njena blaga, taj nikada neće tražiti put uvis, on se nikada ni neće htjeti niti pak moći odvojiti, jer on se još da (za)držati od gospodara svijeta, on svoj pogled ne upravlja uvis, i on stoga ostaje okovan, i pored toga što se osjeća slobodno dok boravi na Zemlji.

No putem u duhovno Kraljevstvo on mora krenuti jednom kad mu se zemaljski svijet zatvori prilikom njegove tjelesne smrti.... A onda ne nalazi ništa što bi mu pružilo zamjenu za to što je izgubio; Kraljevstvo svjetla ne prima ga, jer on za njega nije podoban, Zemlja ga sve više vuče nazad, a ni tamo više ne nalazi prijem.... U duhovnom je carstvu, no u neizrecivim patnjama i tami, pošto zemaljski život nije iskoristio stremeći ka svjetlu i životu....

AMEN

Dois mundos diferentes....

Existem dois mundos, o reino espiritual e o mundo terreno, e ambos não podem ser entrados ao mesmo tempo porque são completamente opostos e por isso o ser humano deve decidir por um destes dois mundos. O mundo terreno é de facto a morada natural do ser humano e, portanto, também aparece ao ser humano como o seu reino ao qual ele tem de prestar homenagem. Mas a tarefa do ser humano consiste em libertar a alma de todas as impressões deste mundo terreno, em reconhecer a sua aparência e em lutar pelo verdadeiro, em ascender ao reino que será a sua morada após um curto período de tempo, que é o seu verdadeiro lar e que lhe oferece aquilo que o mundo terreno nunca lhe poderá oferecer.... felicidade ilimitada e vida eterna.... O ser humano deveria ganhar esta percepção na terra de que só temporariamente habita um mundo que é transitório, um mundo onde tudo nele é, por assim dizer, apenas um fingimento, onde tudo deve ser superado para poder ascender livremente ao reino espiritual que permanecerá quando o mundo terreno falecer. O reconhecimento disto influencia a vontade e as acções do ser humano e pode resultar na sua habitação no reino espiritual, apesar de ainda viver na terra. Mas depois renunciou mentalmente e de boa vontade ao mundo terreno, pois despreza o mundo terreno tanto quanto luta pelo mundo espiritual, porque não é possível lutar por ambos ao mesmo tempo. São dois reinos diferentes.... E os seus senhores são também completamente opostos, pois o mundo terreno certamente surgiu através da vontade de Deus, no entanto todas as criações ainda pertencem ao adversário de Deus de acordo com a sua natureza espiritual, e esta substância espiritual, que está ligada às obras da criação, será libertada do seu controlo. A libertação final será realizada pelo próprio ser humano, desligando-se voluntariamente de tudo o que pertence à terra, afastando o seu desejo das coisas do mundo terreno e voltando-o para o reino espiritual, lutando assim conscientemente para o reino de Deus. Contudo, este esforço requer primeiro o reconhecimento da inutilidade de todas as coisas terrenas, requer fé num Deus que é perfeito e no Seu amor quer preparar um destino feliz para as Suas criações vivas, e assim também requer o amor do ser humano por Deus, caso contrário Deus e o Seu reino não se esforçariam por.... Pressupõe um grau de conhecimento.... E isto será possível para as pessoas através da transmissão da Palavra divina, pois o ser humano deve ser primeiro informado da sua tarefa na vida terrena antes de poder tomar qualquer tipo de decisão. O ser humano está certamente no meio do mundo terreno e, no entanto, deve esforçar-se em direcção ao reino espiritual. Deus ajuda-o em todos os sentidos a libertar-se do mundo terreno, mas quem se agarra à terra e aos seus bens nunca procurará o caminho para cima, também nunca quererá e poderá separar-se, pois ainda se deixa agarrar pelo senhor do mundo, não dirige o seu olhar para cima e por isso permanece preso, mesmo que se sinta livre enquanto permanecer na terra. Mas assim que tiver de tomar o caminho para o reino espiritual assim que o mundo terreno se fechar para ele no momento da sua morte física.... Mas então não encontrará nada que substitua o que desistiu; o reino da luz não o aceitará, pois ele não é adequado para isso, será sempre atraído de volta à terra, e mesmo aí deixará de ser aceite.... ele está no reino espiritual mas em tormento e escuridão indescritíveis porque não usou a vida terrena para lutar pela luz e pela vida...._>Ámen