• Back

PREZIRANJE SNAGE BOŽJE.... (NJEGOVE RIJEČI)

Snaga Božja ne smije se prezirati ako će čovjek na Zemlji postignuti svoj cilj - sazrijevanje njegove duše - koji je i svrha utjelovljenja. Pozabaviti se time je dakako do slobodne odluke volje, sam čovjek mora težiti tome da dospije do savršenstva, no ono najvažnije je dostava snage iz Boga, kako bi volja mogla preći u djelo. Jer ni najbolja volja ne može ništa sama iz sebe, pošto je stvorenje još nesavršeno, dakle nemoćno, dok je u stanju savršenstva već volja dovoljna za to da bi se moglo biti aktivno na stvarateljski način. No snaga je kod Boga.... Stanje nesavršenstva je udaljenost od Boga, dakle nedostatak snage....

Ali Bog Svoju snagu ne uskraćuje niti jednom biću koje za njom žudi, pošto se putem potraživanja već izražava volja za približavanjem Bogu.... no bez opskrbe snagom čovjek je potpuno nesposoban učiniti niti korak naprijed, i tada nije prisutna niti njegova volja za približiti se Bogu. Stoga je preziranje snage iz Boga isto tako i znak otpora, od kojega čovjek još nije odustao, radi čega i svaki čovjek koji Riječ Božju, direktnu dostavu snage Božje odbija, time priznaje da se još nalazi u otporu protiv Boga i ne želi od Njega primiti snagu. I takav jedan čovjek ne može napredovati u svom razvoju, njegova duša ne može sazrijevati, ona ostaje na početnom stupnju njegovog utjelovljenja....

U Svojoj Riječi Bog Sâm prilazi ljudima i prinosi im Svoju snagu, i tada je lako smanjiti udaljenost od Boga, jer rastojanje je premošteno kroz Ljubav Božju, i struja snage utječe u srce čovjeka koji Njegovu Riječ prima u sebe te po tome živi, koji tada dakle svoju volju pretvara u djelo uz pomoć snage iz Boga, koja njegovu težnju tek sad čini mogućom. Ali odbijati snagu od Boga znači ponovo se ogriješiti o Ljubav Božju, odbiti dar milosti koji čovjek ne treba tražiti nego mu je on putem Božje velike Ljubavi nezasluženo ponuđen, koji njegovo stanje jada u kratkom vremenu može preobraziti u blaženo-sretno stanje koje ga može izdići iz nizine....

I razumljivo je da će takvo jedno odbijanje dara milosti za posljedicu imati to da čovjeku na dugo vrijeme bude oduzeta milost, da zapadne u sve veću udaljenost od Boga, da se njegova nemoć odražava sve više i on bez otpora potpadne Božjem protivniku, iz čije vlasti ga može osloboditi jedino baš Božja snaga.... Bog želi biti zazvan za snagu, za pomoć.... ali On dolazi i kod onih koji Ga ne zovu, no ne nameće se onima koji Ga odbijaju. A stanje tih beznadežno je, jer nema čovjeka koji se svojom snagom može osloboditi od vlasti Sotone, i niti jedan čovjek nikada neće posjedovati snagu ako je ne prihvati od Boga Samoga, vječnog Pra-izvora snage....

AMEN

Estimulando o poder de Deus.... (A sua palavra)....

A força de Deus não deve ser desperdiçada se o ser humano quiser alcançar o seu objectivo na terra, que é o propósito da encarnação, a maturação da sua alma. É de facto uma decisão livre de vontade para enfrentar este trabalho, o próprio ser humano deve esforçar-se pela perfeição, mas o mais importante é o fornecimento de força de Deus para ser capaz de transformar a vontade em acção. Pois mesmo a melhor vontade é incapaz de fazer algo por si só, uma vez que o ser ainda é imperfeito, portanto sem força, enquanto que no estado de perfeição a vontade já é suficiente para poder ser criativamente activo. Mas o poder está com Deus.... O estado de imperfeição é o afastamento de Deus, ou seja, a falta de força.... Deus, contudo, não nega a Sua força a nenhum ser que a deseje, porque o desejo já expressa a vontade de se aproximar novamente de Deus.... Mas sem a aplicação de força o ser humano é completamente incapaz de dar um passo em frente, e então a sua vontade de se aproximar de Deus também está ausente. É por isso que um impulso de força de Deus é também um sinal de resistência que o ser humano ainda não renunciou, e é por isso que toda a pessoa que rejeita a Palavra de Deus, a transmissão directa de força de Deus, admite assim que ainda permanece em resistência a Deus e não deseja receber força d'Ele. E tal pessoa não pode progredir no seu desenvolvimento, a sua alma não pode amadurecer, permanece na fase de início da sua encarnação.... Na Sua Palavra o próprio Deus aproxima-se das pessoas e dá-lhes a Sua força, e então é fácil reduzir a distância de Deus, pois a distância é transposta pelo amor de Deus, e um fluxo de força flui para o coração do ser humano que aceita a Sua Palavra em si mesmo e vive em conformidade, que assim põe agora a Sua vontade em acção com a ajuda da força de Deus que agora torna possível o esforço por ele em primeiro lugar. Mas rejeitar a força de Deus significa ofender mais uma vez o amor de Deus, rejeitar um dom de graça que o ser humano não tem de exigir, mas que lhe é oferecido imerecidamente através do grande amor de Deus, que pode transformar o seu estado de miséria num estado de felicidade num curto espaço de tempo, que o pode elevar das profundezas da terra.... E, compreensivelmente, tal rejeição de um dom da graça resultará na privação do ser humano da graça durante muito tempo, que ele se distanciará cada vez mais de Deus, que a sua falta de força terá um efeito cada vez maior e que cairá presa do adversário de Deus sem resistência, de cujo poder só a força de Deus o pode libertar.... Deus quer ser chamado à força, à ajuda.... Mas Ele também vem para aqueles que não O invocam, mas Ele não se força a si próprio para aqueles que O rejeitam. No entanto, o seu estado é desesperado, pois nenhum ser humano se pode libertar do poder de Satanás pela sua própria força, e nenhum ser humano jamais possuirá força se não a aceitar do próprio Deus, a fonte original de força da eternidade...._>Ámen