• Back

TIJELO – DUŠA – DUH - OBJAŠNJENJA

Ljudi ne mogu shvatiti međusoban odnos tijela, duše i duha. I zbog toga im je teško objasniti djelovanje duha. Duh se suprotstavlja tijelu, dok duša stoji između njih, tako da na određeni način mora odlučiti za tijelo ili za duh, ali se nikad ne može okrenuti i jednome i drugome.

Na početku utjelovljenja kao čovjek, duša je u potpunosti posvećena tijelu. Ona stoga ima cilj ispuniti sve tjelesne želje, tj. razmišljanje, osjećanje i volja – koji čine čovjekovu dušu – su usklađeni jedino sa tijelom koje se, kako je i samo još materija, teži također i sjediniti sa materijom. Prema tome, čovjek žudi jedino za materijalnim dobrima, pošto su ona zbroj svega što odgovara tijelu.

Dakle duh gotovo da ne dolazi do izražaja, duša ne sluša ono što duh zahtjeva od nje. Duh se ne uspijeva probiti pošto tijelo i dalje ima prioritet i zahvaća dušu u potpunosti, dominirajući tako njezinim mislima i aspiracijama.

Ali duša također može uvidjeti bezvrijednost zemaljskih stvari. Može tjelesne želje smatrati beznačajnima, može od Zemaljskog života zahtjevati više nego jedino materijalna dobra. Onda duh dolazi na svoje, oglašava se duši, i duša će ga poslušati.

Duša započinje slijediti drugi pravac, ne traži ništa za tijelo, već teži duhovnim dobrima. Prihvaća instrukciju, tj. prihvaća bez kontradikcije ono što joj dostavlja duh. Osjeća se sretna i stoga obraća manje pažnje na tijelo, ili pokušava tijelo učiniti prijemčivim za ono što duh traži od duše: da odustane od zemaljske materije i trguje sa duhovnim dobrima.

Sada je duh pobjednik nad tijelom. Oboje, i duh i tijelo pokušavaju pridobiti dušu za sebe i ako duh uspije prognati tjelesne želje onda je on pobjednik.

Ali što treba razumijeti pod ‘duh’? Duh je Božansko u čovjeku – to je ono što čovjeka čini Božanskim stvorenjem; to je ono što čovjeka ujedinjuje sa Duhom-Ocem od vječnosti. To je svijest u čovjeku, da bude vječno sjedinjen sa Duhom-Ocem od vječnosti. Čim Duh krene u akciju, jedino tada čovjek može sebe prepoznati kao ‘Božje stvorenje’. Prije toga je on kao živo biće bio svjestan samo sebe, koji pokušava uzeti sve što život pruža.

Ali kada čovjek sebe prepozna onda mu svijet više ništa ne znači: onda on traži uzvišenija dobra.... onda su njegove misli usmjerene prema duhovnom carstvu; onda će on tražiti kontakt sa Onim Koji mu je dao život; onda je njegovo razmišljanje ispravno i njegove želje i djela su u skladu sa Božanskom voljom.

Onda Božji Duh u čovjeku djeluje, kome se duša sada predaje, na taj način ju Duh vodi i naučava, tako da tijelo, duša i duh postaju jedno, ostvarujući jedinstvo sa Bogom, pošto Duh neprestano teži prema Duhu-Ocu, sa Kojim je ujedinjen i ostaje tako u cijeloj vječnosti.

AMEN

Corpo, alma e espírito.... Statement....

É incompreensível para as pessoas como corpo, alma e espírito se relacionam uns com os outros, e é por isso que o trabalho do espírito também é difícil de lhes explicar. O espírito está em oposição ao corpo, enquanto a alma está entre os dois, pelo que deve, por assim dizer, decidir por corpo ou espírito, mas nunca pode virar-se para ambos. No início da sua encarnação como ser humano, a alma é completamente dedicada ao corpo, por isso esforça-se por realizar todos os desejos do corpo, ou seja, pensar, sentir e querer.... a alma do ser humano.... está apenas sintonizado com o corpo, que, como ainda matéria em si, também procura unir-se à matéria. Assim, o homem terá um desejo de bens materiais, porque estes são o epítome do que agrada ao corpo. O espírito quase não é eficaz, a alma não ouve o que o espírito lhe exige; não se pode afirmar porque o corpo ainda tem a predominância e ocupa plenamente a alma, dominando assim os seus sentidos e as suas aspirações. Mas a alma também pode reconhecer a inutilidade das coisas terrenas, pode considerar o desejo do corpo como sem importância, pode exigir mais da vida terrena do que apenas bens materiais.... então o espírito vem para a sua.... Agora expressa-se à alma e é por ela escutada. A alma começa a tomar uma direcção diferente, já não exige o corpo mas esforça-se por bens espirituais, deixa-se ensinar, ou seja, aceita sem contradição o que o espírito lhe transmite, de facto, sente-se feliz e presta cada vez menos atenção ao seu corpo ou também procura torná-lo inclinado para o que o espírito exige da alma.... para desistir da matéria terrena em troca de bens espirituais. Agora o espírito triunfou sobre o corpo, tanto o espírito como o corpo procuram conquistar a alma para si próprios. E assim que o espírito consegue suprimir os desejos do corpo, é vitorioso.... Mas o que é que se entende por espírito?....

É o espírito o divino no ser humano, é o que marca o ser humano como criatura de Deus, é o espírito o laço que liga o ser humano com o Pai-Espírito desde a eternidade. É a consciência no homem de estar eternamente unido com o Pai desde a eternidade. Assim que entra em acção, o ser humano reconhece-se a si próprio como uma criatura de Deus, antes disso só tem consciência de si próprio como um ser vivo que quer ganhar tudo da vida que ela oferece. Mas quando o ser humano se reconhece a si próprio, então o mundo não é nada para ele, então ele procura bens superiores, então os seus pensamentos voltam-se para o reino espiritual, então ele procura entrar em contacto com Aquele que lhe deu a vida, então o seu pensamento está certo e a sua vontade e acção correspondem à vontade divina. Então o espírito de Deus trabalhará no ser humano, a Quem a alma se entrega agora para que Ele o guie e o instrua, para que corpo, alma e espírito se tornem agora um e procurem a união com Deus, porque o espírito no ser humano urge constantemente para o Pai-Espírito, com Quem ele é e permanecerá inseparavelmente unido por toda a eternidade...._>Ámen