• Back

NAJNIŽA DUHOVNA TOČKA.... KRAJ JEDNOG PERIODA ISKUPLJENJA....

Za vječnost ne treba očekivati duhovni napredak, kada je čovječanstvo doseglo najnižu duhovnu točku, da ono više ne prepoznaje niti priznaje Boga, Jer onda je ono potpuno odvojeno od Boga, i stoga također bez ikakvog priljeva snage, koja jedina osigurava duhovni uspon. Mala udaljenost od Boga može lako biti otklonjena, jer tada duhovno još uvijek stoji u krugu strujanja Božanske Ljubavi, čija ga snaga neizbježno nagoni uvis. Ali, kada je udaljenost postala tako velika, da duhovno boravi izvan ovog kruga strujanja, onda je ono također sasvim bez snage, i približavanje Bogu mu više nije moguće, jer onda veći utjecaj ima protivna snaga, koja ga vuče dolje k sebi. Ali, ako je čovječanstvo prispjelo do ovog stupnja razvoja, odnosno, ako je tako daleko nazadovalo u razvoju, onda je duhovno također proigralo pravo da na Zemlji vodi egzistenciju kao ljudsko biće, budući ona kao jedinu svrhu ima viši razvoj, a ono ovu svrhu potpuno zanemaruje. Stoga tada za ovo čovječanstvo završava jedan razvojni period. Zemlja na neki način gura od sebe sve duhovno, koje se nalazi na višoj razini razvoja, ako ono ne živi i ne postupa primjereno ovoj razini razvoja. I onda je završen jedan period iskupljenja prema Božanskoj volji.... A svaki čovjek sam može sam prepoznati trenutak, čim on poklanja pažnju duhovnom razvoju cijelog čovječanstva. Ako je dosegnuta najniža točka, gdje nedostatak Ljubavi (neljubaznost, bezobzirnost) jasno izlazi na vidjelo, ako je djelovanje Bogu-protivne sile prepoznatljivo u tome, da se namjesto stalne izgradnje posvuda događa razaranje.... ako je življenje i djelovanje čovječanstva sasvim Bogu-protivno, i stoga protiv sveg Božanskog reda, onda više ne treba očekivati da se čovječanstvo u slobodnoj volji iznova umetne u Božanski red, i onda se u skladu sa zakonom od vječnosti mora odviti razlaganje svega onoga što u sebi sklanja duhovno, s ciljem sasvim novog prognanstva, kako bi u beskonačno dugom vremenu konačno stiglo do cilja, da iznova prebiva u Božjoj blizini u slobodnoj volji. Za degenerirani (izopačeni) ljudski rod nema nijedne druge mogućnosti uspona, kada je on dosegao ovu najnižu točku, kada se sva Ljubav ohladila, jer onda struja snage Božanske Ljubavi više ne može biti aktivna, a ovo znači potpuni gubitak za snagu protivnu Bogu. A Bog u Svojemu velikom milosrđu oduzima Svojemu protivniku ono što mu je postalo podložno, tako da On to iznova progoni u Stvaranje, na koje Božji protivnik više nema nikakav utjecaj. Tako je i ponovno premještanje u najtvrđu materiju, jedino djelo Božanskog milosrđa, budući je za ovo što stoji u najvećoj udaljenosti od Boga, opet stvorena nova mogućnost da pođe putem razvoja naviše, što mu više nije bio moguće kao čovjeku. A jednom će i za njega kucnuti čas iskupljenja, čak i ako nakon beskonačno dugo vremena. Ali, ne događa mu se nikakva nepravda, kada je premješten nazad u tvrdu materiju, jer je volja tako otvrdnula naspram Boga, da je on sam uzrok tome što ga Bog zavezuje na beskonačno dugo vremena. Budući se on više ne mijenja, ako je dosegnuta duhovno najniža točka, gdje ljudi više ne prepoznaju Boga.

AMEN

Nivel espiritual muy bajo. Fin de un período de Redención

Cuando la humanidad ha llegado a un nivel espiritual tan bajo que ya no reconoce a Dios, entonces eternamente ya no se puede contar con un progreso espiritual; porque entonces está totalmente separada de Dios y carece de toda aquella fuerza transmitida que es la única que garantiza el progreso espiritual.

Una corta distancia de Dios puede ser remediada fácilmente porque lo espiritual se encuentra todavía en el circuito del Amor de Dios, y la Fuerza de este Amor no deja de empujarlo hacia lo Alto. Pero si la distancia ha llegado a ser tan grande que lo espiritual se halla fuera de este circuito, entonces también se ha quedado del todo sin fuerza, y un acercamiento a Dios ya no le resulta posible porque entonces la fuerza contraria tiene más influencia y arrastra lo espiritual a las profundidades.

Pero una vez que la humanidad haya llegado a este grado de desarrollo, es decir, cuando su evolución retrógrada ha llegado a este extremo, entonces lo espiritual ha perdido el derecho de llevar en la Tierra una existencia como hombre, porque el único objetivo de esta existencia es la evolución hacia lo Alto - lo que lo espiritual ha ignorado del todo...

Entonces es cuando para esta humanidad se acaba un período de desarrollo. Pues tan pronto que todo lo espiritual que se encuentra en un nivel de desarrollo ya más elevado no vive ni actúa conforme a este nivel, en cierto modo la Tierra lo rechaza... Entonces es cuando conforme a la Voluntad divina ha terminado un período de Redención... y cada hombre el mismo puede reconocer el momento dado, si tan sólo observa el desarrollo espiritual de toda la humanidad.

Cuando ha llegado un bajo en que la ausencia de amor está manifiesta, se reconoce el efecto surtido por la fuerza contraria a Dios en el hecho que por todas partes en vez de continua construcción sólo se ve destrucción... Y una vez que la vida y el comportamiento de la humanidad son totalmente opuestos a Dios –de modo que también contrarios a todo Orden divino–, tampoco ya se puede esperar que la humanidad dentro de su libre voluntad vuelva a incorporarse en el Orden divino... De modo que entonces es cuando conforme a la Ley eterna tiene que consumarse la disolución de toda envoltura de lo espiritual... con el fin de establecer un cautiverio11 completamente nuevo para que esta envoltura, aunque sea después de un tiempo casi eterno, finalmente pueda llegar a la meta: morar en la Cercanía de Dios, y eso dentro de su libre voluntad.

Para un género humano degenerado –una vez que haya llegado a este bajo en que todo amor se ha enfriado– no hay otra posibilidad para el ascenso. Porque la Corriente de Fuerza del Amor divino ya no puede surtir efecto, lo que resulta en un abandono total a la fuerza contraria de Dios.

Pero en su gran Misericordia Dios sustrae a su adversario lo que a este había quedado sujeto, cautivándolo de nuevo en la Creación a la cual el adversario ya no tiene influencia. De modo que incluso lo de volver a cautivar el género humano degenerado en la materia más dura no es sino una Obra de la Misericordia divina, porque para lo que se halla en extrema distancia de Dios de nuevo está creada una posibilidad de ir el camino del desarrollo en acenso - lo que como hombre ya no era posible. De modo que también para aquello que se halla en extrema distancia de Dios alguna vez le llegará la hora de la Redención - aunque sea después de un tiempo casi eterno.

Aun si aquello que se encuentra tan lejano de Dios quede reintegrado en la materia dura, no se trata de una injusticia, dado que ante Dios su voluntad está tan endurecida que esta misma da lugar a que Él lo cautive por un tiempo casi eterno. Pues una vez que haya llegado un bajo espiritual en que los hombres ya no reconocen a Dios, estos ya no cambiarán...

Amén.