• Back

POBIJANJE UČENJA O REINKARNACIJI.... PRAVEDNOST....

Bit će vam dano jasno svjetlo ako vi imate volju, omogućiti mu da blista... Vrijeme pomutnje (zbrke), zbunjuje i razmišljanje ljudi, oslabljuje sposobnost mišljenja, pa oni više ne mogu prepoznati duhovnu Istinu kao takvu, zbog čega je potrebno njeno neprestano dostavljanje, a ovo traži ljude voljne primiti, kroz koje takvo duhovno znanje može biti preneseno tragateljima. Takva poduka se sada može događati na razne načine, može nadopuniti već postojeće znanje, ona može biti ponuđena kao potpuno novo znanje, ako je čovjek prije stajao u pogrešnom mišljenju (zabludi), ona međutim također može, kao opovrgavanje obmanjujućeg nauka, razjasniti jedno područje nad kojim još vlada nejasnoća među ljudima. No, uvijek je uvjet, da snage okrenute Bogu posreduju ideje čovjeku koji je pristao biti primajuća posuda Božanskog Duha, kako bi služio Bogu razdjeljivanjem Istine. A, ovaj uvjet je zadovoljen čim svakoj duhovnoj poduci prethodi iskrena i žarka molitva za dostavljanje Čiste Istine... Sve dobre duhovne snage imaju samo jedan cilj.... na Zemlji utjelovljenu bit (postojanje) sjediniti s Bogom, odnosno, biti mu od pomoći u tome. Duhovno sjedinjenje postoji, ali samo u stanju svjetla, odnosno, u stanju spoznaje koja je posljedica života u Ljubavi. Da bi se doseglo ovo stanje, čovjeku je dan zemaljski život u kojem on može izgraditi svoje sposobnosti, koje su na početku njegovog utjelovljenja tek slabo razvijene, ali sukladno njegovoj volji mogu doživjeti uzlazni ili silazni razvoj. Tijek njegovog života mu daje dovoljno prilika za taj razvoj, ali on ne ovisi o manje ili više razvijenim darovima razuma, nego jedino o volji za dobro, o stavu prema Bogu, i stoga o djelovanju u Ljubavi.... o stremljenju prema sjedinjenju s Bogom kroz dobra djela.... Jedino kroz to čovjek može doseći tako visoki stupanj duhovnog razvoja, da on već na Zemlji uđe u stanje svjetla, odnosno, da dođe do spoznaje.... Onda se već dogodilo usklađivanje s Bogom, i ovo stanje duši čovjeka po njegovoj smrti osigurava ulazak u kraljevstvo svjetla, u sfere gdje ona može sudjelovati u Kristovom djelu otkupljenja, gdje je ona sposobna drugim dušama ponovno pomagati do znanja, do svjetla, tako da ona podučava Ljubav, i na taj način je iskupiteljski aktivna. Stoga ovaj stupanj savršenstva mogu s lakoćom postići oni ljudi, koji samo imaju volju za dobro, i koji uspostavljaju vezu s Bogom kroz iskrenu molitvu.... Da ljudi imaju različite sposobnosti shvaćanja, da su oni više ili manje inteligentni, nije na nijedan način odlučujuće za ovu volju za dobro. Jer, duhovna iskra u čovjeku će se kroz Ljubav dovesti do buđenja. Ali, Ljubav se rađa u srcu, i može biti iznimno živa u čovjeku čija aktivnost razuma znatno zaostaje za onom kod nekog drugog čovjeka. A čak i tamo gdje se svjetlo, spoznaja Istine, ne pojavljuje izvanredno tijekom zemaljskog života, duša na ulasku u kraljevstvo onostranog može biti obuzeta svjetlom, odnosno, spoznaja joj može doći munjevito brzo, i prekomjerno obilno znanje ju sada čini sposobnom za gorljivu Ljubavnu aktivnost u onostranom. I stoga je bespredmetna zabrinutost da bi manje razvijeno razumsko razmišljanje moglo utjecati na duševnu zrelost, da bi stoga svakoj duši jednom trebala biti ponuđena prilika, da iskoristi napredne tjelesne sposobnosti kako bi dosegla visoku zrelost na Zemlji. Takve duše uistinu mogu nadasve blagotvorno djelovati na Zemlji, ukoliko svoje izvanredne sposobnosti razuma stave u službu bližnjemu kako bi mu prenijele duhovno znanje i time ih potakle na višu aktivnost Ljubavi. Ali, čovjek isto tako može dovesti Ljubav do najvišeg razvoja bez posebnog poticaja, i ovaj čovjek će nesumnjivo dosegnuti najvišu zrelost. Njegovo razmišljanje može međutim biti sasvim ne-komplicirano, ne mora nužno biti prepoznatljivo više znanje, a unatoč tome je on vođen u svome razmišljanju i djelovanju od dobrih duhovnih snaga, koje ga opskrbljuju sukladno njegovom daru shvaćanja, i stalno ga potiču na povećano Ljubavno djelovanje, kako bi postigao svoje sjedinjenje s Bogom. Stoga je Ljubav prva, iz nje se najprije rađa mudrost, a ova mudrost je udio duše, čim ona uđe u duhovno kraljevstvo. Ali, jedno jedino utjelovljenje na Zemlji može dovesti Ljubav do punog razvoja, jer Ljubav može biti prakticirana u svakoj životnoj situaciji, u svakoj životnoj sudbini, u svakom tjelesnom i duhovnom stanju, budući onajedino ima za preduvjet, da se zapali Božanska iskra u čovjeku, i razbukta u najviši plamen, a to može učiniti čovjek najprimitivnijeg razmišljanja, ako on samo ima volju da bude dobar. Ali, u njemu je spoznaja dobra i zla, jer se obje snage, dobre i zle, bore za njegovu dušu, i stoga je njegovo mišljenje pod utjecajem obje duhovne snage, a pobjedu nad njim nose snage kojima se okrene njegova slobodna volja. Kako se međutim odlučuje njegova volja, do određene mjere ovisi o njegovoj vjeri, o njegovom stavu prema Bogu i prema Kristovom djelu otkupljenja, čim on ima znanje o tome. Isus Krist je umro na Križu za slabe, koji sami od sebe nisu bili u stanju namaknuti volju za dobro. Ali, neka nitko ne misli da je jak.... Iako je on dokazao visoke umne sposobnosti, on još uvijek potrebuje milosti djela otkupljenja, od Isusa Krista otkupljeno osnaženje volje, kako bi mogao sazrjeti u svjetlosno biće, za vrijeme njegovog zemaljskog života.... I stoga je Isus Krist napravio naknadu, tako da mogu postati blaženi svi koji su dobre volje.... (13 Kolovoza 1944) Čovječanstvo je zaista veoma zaostalo u svom duhovnom razvoju, i ono se ne osvrće na nikakvu mogućnost napretka. Ovo je neosporno proces hlađenja, koji svoj uzrok ima u slobodnoj volji čovjeka, a za koju on također mora odgovarati. Zato čovjek ne može očekivati nikakvu podršku za nešto što je nastupilo vlastitom krivnjom. No, bila bi to podrška, ako bi on, vlastitom krivnjom propušteni ili zanemareni razvoj mogao svojevoljno nadoknaditi u ponovljenom utjelovljenju na Zemlji. Jer on svoju slobodnu volju nije ispravno iskoristio, za što je međutim u svakoj životnoj situaciji bio sposoban kroz otkupljujuće djelo Krista, Koji je Svojom smrću na Križu slomio nadmoć Njegovog protivnika nad ljudskom voljom. Stoga nema nikakvog opravdanja za ponovljeni prelazak zemaljskog života jedne nesavršene duše, koje bi se moglo zasnivati na Božanskoj pravednosti, jer čim je čovjek podbacio unatoč priljevu milosti, on ne može zahtijevati samovoljno ponavljanje jednog utjelovljenja na Zemlji, kako bi postigao isti stupanj zrelosti, kojeg čovjek s dobrom voljom može postići za vrijeme svoga zemaljskog života, nego on sada treba ponovo prevaliti daleko teži uspon u onostranom, kao pravično poravnanje za njegovu pogrešnu volju. Ljudi imaju sasvim različita znanja i različite zemaljske sposobnosti, i ovo ih često dovodi do pogrešnog shvaćanja, da se sazrijevanje duše odvija primjereno ovim sposobnostima. Ali onda ostaje nesagledano da je odlučujuća jedino Ljubavna aktivnost, dakle, jedino Ljubavno djelovanje potpomaže razvoj naviše. Ali, svaki čovjek može prakticirati Ljubav, budući je za to potrebna jedino volja čovjeka, to je nagonjenje srca, koje nije u nikakvoj povezanosti sa nekim određenim stupnjem znanja, ili sa posebno razvijenom aktivnošću razuma. Da hlađenje Ljubavi naravno povlači za sobom i smanjenje znanja, neosporno je, pa stoga i mračno duhovno stanje izrazito izlazi na vidjelo, budući je ono posljedica nedostatka Ljubavi (neljubaznosti, nemilosrdnosti), za kojeg će duša jednom morati odgovarati.... (14 Kolovoza 1944) O višem razvoju se može govoriti jedino onda, kada se duša povezala s Duhom, kada ona dakle prakticira Ljubav, i kroz to je probudila u život duhovnu iskru u sebi, koja sada ostaje u postojanoj aktivnosti, odnosno, pokreće dušu na neprestano Ljubavno djelovanje. Posljedično, bez Ljubavnog djelovanja se mora zabilježiti zastoj razvoja, ili čak nazadovanje kod očitog nedostatka Ljubavi. Ali, svakom je čovjeku na raspolaganju jednaka mjera milosti i dane su mu iste mogućnosti za sazrijevanje duše. Ako ih sada on ne koristi, i također ostavlja neuvažene milosti, tako da one ne mogu postati učinkoviti na njemu, onda on također mora, sukladno Božanskoj pravednosti, uzeti na sebe i posljedice, odnosno, on se u onostranom sam mora nositi sa stanjem, u koje je dospio vlastitom krivnjom, stoga zasluženo.... Sada bi na izvjestan način bilo nepravedno, ako bi njemu, koji veliku milost utjelovljenja nije iskoristio za spasenje svoje duše, još jednom bila ponuđena ista prilika, da nadoknadi ono što je propustio... To bi bila nepravda naspram onih koji su u potpunosti iskoristili njihov zemaljski život, ne ne uvažavajući svoje tijelo, u odricanju, i stalnom suzdržavanju od radosti svijeta. Dublje znanje zaista nije apsolutno potrebno, jedino aktivnost Ljubavi, i stoga se i najneukiji čovjek može razvijati naviše, ako je on samo Ljubavno aktivan, jer mu znanje prilazi čim mu je ono potrebno za njegove bližnje, ili kada on uđe u duhovno kraljevstvo. Jer onda on može usrećivati duše u onostranom svojim znanjem, koje će mu sada biti preneseno munjevito brzo, tako da on kao nositelj svjetla može opet djelovati u Ljubavi u duhovnom kraljevstvu.

AMEN

Refutação da doutrina da reencarnação.... Justiça....

Uma luz brilhante é dada se você tiver a vontade de deixá-la brilhar.... Um tempo de confusão também confunde o pensamento das pessoas, sua capacidade de pensar torna-se mais fraca e elas não podem mais reconhecer as verdades espirituais como tais, razão pela qual é necessário um suprimento constante delas e isso requer pessoas que estejam dispostas a recebê-las, através das quais o conhecimento espiritual possa ser transmitido aos buscadores. Tal instrução pode ocorrer de várias maneiras, pode complementar conhecimentos já existentes, pode ser oferecida como conhecimento completamente novo se o ser humano tivesse pensado errado anteriormente, mas também pode esclarecer uma área como refutação de ensinamentos errados sobre os quais as pessoas ainda não estão esclarecidas. Mas o pré-requisito é sempre que as forças orientadas para Deus transmitam o pensamento espiritual material ao ser humano que, como receptáculo do espírito divino, se declara disposto a servir a Deus, espalhando a verdade. E este pré-requisito é dado assim que a oração sincera pelo fornecimento da pura verdade precede cada instrução espiritual..... Todas as boas forças espirituais têm apenas um objectivo.... para unir o ser encarnado na Terra com Deus, ou seja, para o ajudar a fazê-lo. No entanto, a unificação espiritual só existe no estado de luz, ou seja, no estado de realização, que é o resultado de uma vida de amor. Para alcançar este estado, o ser humano recebe vida terrena na qual pode desenvolver as suas capacidades, que só se desenvolvem débilmente no início da sua encarnação, mas pode experimentar um desenvolvimento ascendente ou também descendente de acordo com a sua vontade. Seu curso de vida lhe dá todas as oportunidades para esse desenvolvimento, mas não depende de dons mais ou menos desenvolvidos de intelecto, mas apenas da vontade de bem, da atitude para com Deus e, portanto, da atividade no amor.... a busca de conexão com Deus através de boas obras.... Só assim o ser humano pode alcançar um nível tão elevado de desenvolvimento espiritual que entra numa fase de luz já na Terra, ou seja, que alcança a realização.... Então o alinhamento com Deus já aconteceu, e este estado assegura a entrada da alma do ser humano no reino da luz na sua morte, em esferas onde ele pode participar do ato de Salvação de Cristo, onde ele é capaz de ajudar outras almas na sabedoria, na luz novamente, ensinando amor e, assim, sendo ativo na redenção. Assim as pessoas podem facilmente alcançar este grau de perfeição se só tiverem a vontade de fazer o bem e estabelecer contacto com Deus através da oração sincera.... O facto de as pessoas terem diferentes faculdades de percepção, de serem mais ou menos inteligentes, não é de modo algum decisivo para essa vontade de bem. Pois a centelha espiritual no ser humano é despertada pelo amor. Mas o amor nasce no coração, e pode ser extremamente ativo em uma pessoa cuja atividade intelectual está consideravelmente atrasada em relação à de outra pessoa. E mesmo que a luz, a realização da verdade, não se torne extraordinariamente aparente durante a vida terrena, a alma pode ser inundada de luz ao entrar no reino do além, ou seja, a realização pode chegar a ela num instante e uma abundância de conhecimento pode capacitá-la a ser avidamente ativa no amor no além. E, portanto, as preocupações de que um pensamento intelectual menos desenvolvido possa prejudicar o amadurecimento da alma são inválidas, de que, portanto, a cada alma deve ser oferecida uma vez a oportunidade de fazer uso de capacidades físicas avançadas, a fim de atingir uma maturidade maior na Terra. Tais almas podem, de fato, trabalhar de modo extremamente benéfico na Terra, na medida em que colocam suas extraordinárias capacidades intelectuais a serviço do próximo, a fim de lhe transmitir conhecimento espiritual e, com isso, estimulá-lo a uma atividade crescente de amor. Mas uma pessoa também pode desenvolver o amor ao mais alto grau sem nenhum estímulo especial, e esta pessoa atingirá sem dúvida o mais alto nível de maturidade. Mas seu pensamento pode ser completamente descomplicado, não precisa revelar sabedoria superior e, no entanto, seu pensamento e suas ações são guiados por boas forças espirituais que o consideram de acordo com sua faculdade perceptiva e o impulsionam constantemente a aumentar sua atividade de amor a fim de alcançar sua união com Deus. Porque o amor é a primeira coisa, a sabedoria só nasce dela, e esta sabedoria é a parte da alma assim que entra no reino espiritual. Mas o amor pode desenvolver plenamente uma encarnação única na Terra, porque o amor pode ser praticado em cada situação da vida, em cada destino da vida, em cada condição física e espiritual, porque isso requer apenas que a centelha divina no ser humano seja acesa e acesa na chama mais alta, e isso pode ser feito pelo ser humano mais primitivo em pensamento, se apenas ele tiver a vontade de ser bom. Mas o conhecimento do bem e do mal está nele, porque ambas as forças, o bem e o mal, lutam pela sua alma e assim o seu pensamento é influenciado tanto pelas forças espirituais como pelas forças às quais o seu livre arbítrio se volta, suportam a vitória sobre ele. Mas como a sua vontade decide depende, em certa medida, da sua fé, da sua atitude para com Deus e do acto de Salvação de Cristo, logo que ele tenha conhecimento disso. Jesus Cristo morreu na cruz pelos fracos que não foram capazes de reunir a vontade para o bem. Mas ninguém se esforça para ser forte.... Embora ele tenha altas habilidades espirituais, ele ainda assim requer a graça do ato de Salvação, a forte vontade comprada por Jesus Cristo, para poder amadurecer em um ser de luz durante sua vida terrena.... E por esta razão Jesus Cristo criou a compensação, para que todos os que são de boa vontade possam ser abençoados.... (13.8.1944) A humanidade é de facto muito atrasada no seu desenvolvimento espiritual e não presta atenção a quaisquer possibilidades de progresso. Este é um processo inconfundível de desenvolvimento que, no entanto, tem a sua causa no livre arbítrio do ser humano e pelo qual ele também tem de responder. Consequentemente, o homem não pode esperar nenhum benefício por algo que tenha ocorrido por sua própria culpa. Mas seria um benefício se ele pudesse compensar o desenvolvimento que perdeu ou negligenciou por sua própria culpa em uma encarnação renovada na Terra. Pois ele não usou o seu livre arbítrio da maneira correta, mas foi capaz de fazê-lo em todas as situações da vida devido ao ato de Salvação de Cristo, que quebrou a supremacia do seu adversário sobre a vontade do povo através da Sua morte na cruz. Portanto, não há justificação para a vida repetida de uma alma imperfeita na Terra, que poderia ser baseada na justiça divina, pois assim que o ser humano falhar, apesar da concessão da graça, não poderá reivindicar qualquer repetição de uma encarnação na Terra, para alcançar o mesmo grau de maturidade que uma pessoa de boa vontade pode alcançar durante a sua vida na Terra, ao invés disso, ele deve então cobrir a ascensão muito mais difícil no além, como justa compensação pela sua vontade errada. As pessoas certamente têm diferentes realizações, diferentes conhecimentos e diferentes habilidades terrenas, e isso muitas vezes as leva à opinião errônea de que o amadurecimento da alma se dá de acordo com essas habilidades. Mas então é desconsiderado que apenas a atividade do amor é decisiva, assim apenas a atividade do amor promove o desenvolvimento ascendente. Mas o amor pode ser praticado por cada ser humano, porque para isso só é necessária a vontade do ser humano, é um instinto do coração, que não está de forma alguma ligado (dependente de?) a um certo grau de conhecimento ou a uma actividade intelectual particularmente desenvolvida. Que o arrefecimento do amor também resulta, compreensivelmente, em conhecimento reduzido é indiscutível, e por isso o estado espiritual sombrio também aparece particularmente, porque é a consequência da indelicadeza, pela qual a alma tem de responder.... (8/14/1944) Só se pode falar de um desenvolvimento superior quando a alma se uniu ao espírito, quando ela pratica o amor e assim desperta a centelha espiritual em si mesma para a vida, que agora permanece em atividade constante, ou seja, estimula a alma para a atividade amorosa eterna. Consequentemente, sem a atividade amorosa deve ser registrada uma paralisação do desenvolvimento ou mesmo um declínio no caso de evidente falta de amor. Contudo, a mesma medida de graça está disponível para cada ser humano e as mesmas oportunidades são dadas a ele para o amadurecimento da alma. Se ele não fizer uso delas e não tirar proveito das graças porque elas não podem ter efeito nele, ele também deve aceitar as consequências de acordo com a justiça divina, ou seja, ele próprio deve lidar com o estado no além em que caiu por sua própria culpa, ou seja, merecidamente..... Seria então uma injustiça, por assim dizer, se a ele, que não utilizou a grande graça da encarnação para a salvação da sua alma, fosse mais uma vez oferecida a mesma oportunidade para compensar o que negligenciou.... Isso seria uma injustiça para aqueles que fizeram pleno uso de sua vida terrena, ignorando seu corpo, renunciando e abstendo-se constantemente dos prazeres do mundo. O conhecimento mais profundo não é absolutamente necessário, mas a atividade amorosa é, e por isso mesmo a pessoa mais ignorante pode desenvolver-se para cima se apenas for amorosamente ativa, pois o conhecimento então virá até ele assim que ele precisar para os seus semelhantes ou entrar no reino espiritual. Pois então ele poderá deleitar as almas do além com o seu conhecimento, que lhe será então transmitido num instante, para que possa trabalhar novamente no amor como portador de luz no reino espiritual...._>Amém