• Back

SNAGA ZAUZIMANJA....

Ako ljudi mole jedni za druge, njihova srca su sposobna za Ljubav, a pošto je Ljubav snaga, ta snaga onda i pretječe na čovjeka kojem je Ljubav namjenjena i usmjerena.... Time molitva ima učinak tako što čovjek kome je zauzimanje usmjereno, vidno osjeti (do)tok snage, time što tada ili primjećuje olakšanje njegovih zemaljskih nevolja ili im dotokom te snage 'postaje dorastao'. I tako Bog već čisto zemaljski ispunjava molitvu za bližnjega koja Mu je usmjerena.... No uveliko je blagotvornija i blagoslovenija molitva usmjerena čisto duhovnom usavršavanju, spoznaji i stremljenju za svjetlom i Istinom. I tada se molitva ispoljava u obliku snage, koju čovjek treba samo voljno htjeti prihvatiti kako bi mogao postići veći duhovni uspjeh, a čime se, razumljivo je, smanjuje i zemaljska nevolja, koja i treba ispuniti samo tu svrhu.... dovesti do duhovnog sazrijevanja.

No ako čovjek zanemari snagu koja mu je usmjerena putem molitve, ni Bog ne može smanjiti patnju poradi tog čovjeka čiju dušu On želi spasiti, a koji bi bez toga bio potpuno izgubljen. Čovjek želi pomoći svom bližnjemu koji se nalazi u nevolji.... A Bog je Ljubav.... i Ona isto tako čovjeku želi priskočiti u pomoć. I Njegova Ljubav i Mudrost prepoznaje patnju kao jedino sredstvo za dobijanje ljudi za vječnost, i za razumjeti je da ta Ljubav i Mudrost mora molitvu za čovjeka u patnji ostaviti neuslišenu, ako ona ugrožava sazrijevanje duše koje je svrha i cilj zemaljskog života. I stoga uslišenje molitve neprestano treba biti prepušteno volji Boga, jer Bog zaista najbolje zna što je od najveće duhovne koristi za dušu.

Bog doduše priznaje ljubav, no želi li ta ljubav u ljudskom neznanju okončati jednu muku koju Božja Ljubav čovjeku nameće, On će prvu dakako priznati, no po Svojoj će prosudbi 'ne uslišiti' molitvu – kako bi duši donio spas – , i naizgled ne obratiti pažnju na čovjekovu volju. No snaga zauzimanja im je od koristi, tako da im se razmišljanje lakše može okrenuti Bogu, samo ako Mu volja čovjeka nije skroz protivna. I stoga sve, patnja ili radost, treba biti prepušteno Bogu i sve treba podatno i zahvalno primiti iz Njegove ruke, jer On uistinu najbolje zna što ljudima koristi, i On upravlja sve tako da duši koristi za spas i da čovjek dospije do duševne zrelosti, ako za to ima volju.

Amen

El poder de la intercesión....

En cuanto las personas rezan unas por otras, sus corazones son capaces de amar, y como el amor es fuerza, esta fuerza fluye hacia la persona a la que se dirige el amor.... La oración tiene efecto en el sentido de que la persona a la que se dirige la intercesión siente notablemente el flujo de fuerza, en el sentido de que siente alivio de su dificultad terrenal, o bien es ahora capaz de afrontarla. Y así, Dios cumple una oración dirigida a Él en el amor por el prójimo incluso de una manera puramente terrenal... Sin embargo, es mucho más beneficiosa la oración que sólo tiene por objeto la perfección espiritual, el reconocimiento y el esfuerzo por la luz y la verdad. También en este caso la oración tiene un efecto en forma de fuerza que el prójimo sólo tiene que aceptar de buen grado para poder reservar el mayor éxito espiritual con lo que, comprensiblemente, también se reducen las dificultades terrenales ya que estas, al fin y al cabo, sólo deberían cumplir el mismo propósito de ayudar a lograr la maduración espiritual. Pero cuando el ser humano ignora la fuerza que se le da por medio de la intercesión, Dios no puede reducir el sufrimiento de este ser humano cuya alma quiere salvar y que estará completamente perdido sin ella. El hombre quiere ayudar al prójimo que lo necesita.... pero Dios es amor.... y éste también quiere acudir en ayuda del ser humano. Y su amor y sabiduría reconocen el sufrimiento como el único medio para ganar al ser humano para la eternidad, y este amor y sabiduría, comprensiblemente, tiene que dejar sin respuesta la oración por el prójimo que sufre si la misma estorba la madurez del alma, que es el propósito y la meta de la vida terrenal. Y, por lo tanto, el cumplimiento de la oración debe dejarse siempre a la voluntad de Dios, pues éste sabe realmente mejor lo que proporciona al alma el mayor provecho espiritual. Dios ciertamente reconoce el amor pero si este amor, en la ignorancia humana, quiere poner fin a un sufrimiento que el mismo amor de Dios impone al ser humano, reconocerá ciertamente el amor en sí, pero, a su discreción, no cumplirá la oración para de esa menera llevar la redención al alma aunque aparentemente se desatienda la buena voluntad humana. Sin embargo aún así, la fuerza de la intercesión les beneficiará al facilitar que sus pensamientos se vuelvan hacia Dios, siempre que la voluntad del ser humano no se resista completamente a Él. Y por lo tanto, todo, el sufrimiento o la alegría, debe dejarse en manos de Dios y todo debe aceptarse de Su mano con devoción y gratitud, porque Él realmente sabe mejor lo que sirve a la gente, y lo dirige todo de manera que beneficie al alma y el ser humano pueda alcanzar la madurez espiritual si tiene la voluntad de hacerlo....

Amén