• Back

TJELESNOST.... ZEMALJSKI ZAHTJEVI.... LJUBAVNA AKTIVNOST....

U tjelesnosti (senzualnosti, tjelesnoj požudi, putenosti), vi ljudi vidite ispunjenje vaših tjelesnih zahtjeva (žudnji), i stoga se vi tako prepuštate zemaljskom uživanju (nasladi). Ali, ono što pomaže blagostanju (ugodnosti, zadovoljstvu, lagodnosti) tijela, od male je dobrobiti za dušu, jer duša može napredovati u razvoju jedino ako ona ne popušta tjelesnim žudnjama, ako se ona dobrovoljno odriče svega što tijelo zahtijeva za svoje zadovoljenje.... Čovjek treba prakticirati Ljubav.... i on otuda mora uvijek pomoći svojemu bližnjemu u svim nevoljama tijela i duše. Istinska Ljubav će uvijek željeti davati, i stoga također onda mora biti spremna za Ljubavno djelovanje, ako je bližnji u nevolji (nuždi, oskudici). Ovaj stav je također odlučujući za sazrijevanje duše. Od Boga će na izvjestan način biti procijenjen stupanj Ljubavi, ako se dvoje ljudi čisto tjelesno povezuje (spaja). Čovjek u svakoj situaciji može odgojno i oplemenjujuće djelovati na bližnjega, a volja za potonjim je odlučujuća za to da li je tjelesno povezivanje (spajanje) od blagoslova, ili pred Bogom ne može opstati.... Božanska Ljubav, milosrđe i strpljenje prakticiraju najveću popustljivost s ljudima, a osobito s onima koji Bogu iznose svoje slabosti i Njega mole za snagu.... Jer, dok god čovjek pripada Zemlji, i njegova zemaljska žudnja je veća, te stoga teža za prevladavanje. Ali, što se više čovjek bori za to da savlada (obuzda, zatomi) zemaljske žudnje, to primjetnije mu nadolazi snaga da pruži otpor zemaljskoj žudnji, bez povrjeđivanja zapovijedi Ljubavi prema svome bližnjemu.... Jer Ljubav je prvi uvjet.... Čovjek koji ljubi uvijek će držati u vidu dobro drugoga, i stoga će on učiniti sve što je od njega traženo, budući je Ljubav uvijek darivatelj, a čovjek pun Ljubavi nikada ne misli na sebe samoga. Srdačna Ljubav će uvijek biti ugodna pred Bogom, i stoga je stupanj voljnosti za davanje odlučujući za viši razvoj duše.

AMEN

Desejos carnais .... Desejos terráqueos .... Atividade amorosa ....

Vós, humanos, vedes a realização dos vossos desejos corporais na luxúria carnal, e assim vos entregais ao prazer terreno. Mas o que ajuda o corpo a sentir-se bem não é muito benéfico para a alma, pois a alma só pode desenvolver-se progressivamente se não ceder ao desejo corporal, se renunciar voluntariamente a tudo o que o corpo exige para o seu cumprimento .... O ser humano deve praticar o amor .... e, portanto, deve sempre ajudar o seu semelhante em todas as dificuldades do corpo e da alma. O verdadeiro amor quererá sempre dar e, portanto, também deve estar preparado para trabalhar com amor quando o ser humano está em aflição. Esta atitude é também decisiva para o amadurecimento da alma. O grau de amor é, por assim dizer, avaliado por Deus quando duas pessoas se unem puramente fisicamente. Em cada situação o ser humano pode ter um efeito educador e enobrecedor sobre o seu semelhante, e a vontade deste último é decisiva para saber se uma união física é uma bênção ou não pode existir diante de Deus. .... O amor divino, a misericórdia e a paciência exercem a maior indulgência com as pessoas, e especialmente com aqueles que apresentam suas fraquezas a Deus e apelam a Ele para a força .... Enquanto o Homem pertencer à Terra o seu desejo terreno é maior e, portanto, mais difícil de superar. Contudo, quanto mais o ser humano luta para suprimir os desejos terrenos, mais visivelmente ganha forças para resistir ao desejo terreno sem violar o mandamento do amor para com o próximo ..... Pois o amor é a primeira condição .... A pessoa amorosa só terá sempre em mente o bem-estar do outro e, portanto, fará tudo o que lhe for exigido, porque o amor é sempre o doador e a pessoa amorosa nunca pensa em si mesma. Dar amor será sempre agradável diante de Deus e, portanto, o grau de disposição para dar é decisivo para o desenvolvimento superior da alma ...._>Amém