• Back

ISTINSKA ZAJEDNICA DUŠA IZ UNUTARNJEG POTICAJA...

Ljudi trebaju biti međusobno povezani u prisnu zajednicu duša, tako da zajedno teže uvis i potiču se na život u Ljubavi i dubokoj vjeri. Istinska zajednica je korisna za sazrijevanje duše, ali takvoj ljudi trebaju težiti iz vlastitog poticaja, oni se moraju osjećati u srcu nagnanima da daju Ljubav bližnjima, i tako uzajamno nastojati njegovati duhovnu razmjenu misli, da daju i primaju ono što posjeduju ili žele u duhovnom dobru. Čim je upotrijebljena prisila, odnosno zajednica se stvara u skladu s planom da se ljudi trebaju pridružiti i povezati, njena vrijednost je umanjena, budući joj onda nedostaje srdačnost, koja prvenstveno čini vrijednost jedne zajednice. I zato će također za dušu rijetko biti od koristi takva nastojanja, koja trebaju važiti za Ljubav-no djelovanje, ali u najboljem slučaju su propisani postupci koji trebaju svjedočiti o osjećaju zajedništva... koja trebaju biti djela Ljubavi za bližnjega, ali koja se vrše bez nagonjenja srca... koja će jedino biti obavljena kako bi se izvana glumilo zajednicu, kojoj međutim nedostaje unutarnji Duh Ljubavi. To je radije mehaničko izvršavanje određenih obaveza koje nemaju ništa zajedničko s aktivnom Ljubavi za bližnjega, jer ne čini djelo samo po sebi vrijednost nekog postupka, nego stupanj Ljubavi srca čovjeka koji izvršava ovo djelo. Čovjek je međutim u opasnosti da sam zaustavi Ljubav-no djelovanje, ako je on u zajednici planski potican na to. Naprotiv, srdačna zajednica duša promiče Ljubav-nu aktivnost iz vlastitog poticaja, i ljudi se osjećaju privučenima na dobre postupke, jer takvi od njih nisu zahtijevani, nego se vrše u potpuno slobodnoj volji, te samo zbog toga i imaju pravu vrijednost pred Bogom.

AMEN

Verdadera comunidad de almas desde el impulso interior....

Una comunidad íntima de almas debería conectar a los humanos entre sí para que puedan esforzarse juntos hacia las alturas y alentarse unos a otros para vivir una vida de amor y fe profunda. La verdadera comunidad lleva a la maduración de las almas, pero los humanos deben esforzarse por lograrla por iniciativa propia, deben sentirse impulsados en su corazón a dar su amor a sus semejantes y, por tanto, buscarse unos a otros para cultivar un intercambio espiritual de ideas para dar y recibir lo que poseen o deseen de bienes espirituales.

Tan pronto como se ejerce una coerción, es decir, se forma una comunidad planificada a la que se supone que los humanos deben unirse, su valor se reduce porque entonces carece de la intimidad que constituye el valor de una comunidad. Y es por eso que rara vez tales esfuerzos son inútiles para el alma, que se supone que son actos de amor, pero que, en lo mejor de los casos, son sólo acciones de acuerdo con normas que se supone que dan testimonio del sentido de comunidad.... que se supone que son obras de caridad, pero que se llevan a cabo sin el impulso interior del corazón.... que sólo se hacen para simular exteriormente una comunidad, que, sin embargo, carece del espíritu interior de amor.

Se trata más bien de un ejercicio mecánico de ciertos deberes que nada tienen que ver con la caridad activa, porque no es el acto mismo el que determina el valor de una acción, sino el grado de amor en el corazón de quien lo realiza. Sin embargo, los humanos corren el riesgo de detener ellos mismos la obra del amor si se los anima de manera planificada a hacerlo en una comunidad. La comunidad íntima de almas, por otro lado, promueve la actividad amorosa por iniciativa propia, y los humanos se sienten obligados a realizar buenas acciones porque tales acciones no son requeridas de ellos, sino que se llevan a cabo con total libre albedrío y, sólo entonces tienen también un valor real ante Dios....

amén