Svjesno usvajanje Božanske Milosti donosi najviši duhovni uspjeh. Kad čovjek u molitvi izmoli Božju Milost, njegova duša izjašnjava se za Boga, a Bogu okrenutom [[(naklonjenom)]] biću neprestano pritječe Božanska snaga, pošto se bez te snage duša ne može vinuti u visinu. No Bog stvorenja želi privući gore k Sebi i stoga će uvijek biti spreman tim bićima pomoći da postignu svoj cilj. Čovjek samo treba željeti primati, da bi onda i primio, ono što je za njegov razvoj prema gore potrebno.
No molitva dokazuje čovjekovu volju za Boga, pa mu tako svako sredstvo pomoći.... Božanska Milost.... može biti dano, te uspon time biva učinjen lakim. No ljudi često ne uzimaju Milost koja im stoji na raspolaganju.... Oni se u molitvi ne povezuju sa Bogom da bi izmolili Njegovu snagu za svoj životni put, tako da ni ne mogu duhovno sazrijevati, pošto dostava snage ne može uslijediti ako se za njom svjesno ne žudi.
Božja Ljubav i Milost doduše na ljudima djeluju neprestano i bez razlike tako da oni uvijek iznova dolaze u situacije gdje bi u molitvi mogli tražiti priključak na Boga, no preduvjet je vjera u jednu Silu, Koja je voljna i sposobna pomoći, a ta vjera nedostaje čovječanstvu, te ono ne žudi struju snage Bića Koje ono ne priznaje. A vjerovati u To Biće lako je ako čovjek o tome ozbiljno razmisli. A razmišljanje je stavljeno njemu na volju, pa se posljedično tome nevjera ne može opravdati.... Nikada se ne može govoriti o ne-mogućnosti vjerovanja, [[(nego)]] puno više o nevjeri i ne-htijenju vjerovanja, što čini nemogućim dotok Božanske Milosti, pošto ova nije svjesno zatražena u molitvi.
I zato je čovjek, koji ne može moliti, siroti, žaljenja vrijedan stvor, kojemu se može pomoći još jedino putem Ljubav-nog zauzimanja u molitvi, kako bi njegovo usmjerenje bilo promijenjeno i on došao do spoznaje.... Putem zauzimanja jedne osobe bližnjemu može biti dostavljena Milost, no korištenje iste opet mu je slobodno, jer biće, kojemu Božanska Milost protiv njegove volje želi priteći, bilo bi protiv svoje volje prisiljeno u jedan viši stupanj zrelosti, koji mu ne bi odgovarao, jer stvorenje osjeća neslobodu, dakle osjeća da je preko njegove volje njegovo stanje promijenjeno a to za stvorenje ne znači blaženost.
Neiscrpne su Milosti koje čovjeku stoje na raspolaganju, no čovjekova volja mora ih svjesno zatražiti. Dostava Milosti bez molitve je nemoguća, iako se cijeli zemaljski život može promatrati kao jedna velika Milost, jer stvorenju je putem Božje ogromne Ljubavi dozvoljeno da Mu može prići bliže. No i ta Milost može ostati bezuspješna, ako čovjek nije svjestan toga da je zemaljski život, utjelovljenje kao čovjek, Milost....
AMEN
TranslatorA utilização consciente da graça divina traz o mais alto sucesso espiritual. Assim que o ser humano pede a graça de Deus na oração, sua alma confessa Deus, e a força divina flui constantemente para um ser voltado para Deus, pois sem essa força a alma não pode ascender. Deus, porém, quer puxar o ser espiritual até Ele mesmo e, portanto, estará sempre disposto a ajudar esse ser espiritual a alcançar seu objetivo. O ser humano só pode querer receber para depois receber também o necessário para o seu desenvolvimento superior. A oração, porém, prova a vontade do ser humano para com Deus, e assim todos os meios de ajuda.... graça divina.... podem ser oferecidos a ele, e a ascensão do ser humano será sempre possível. e a ascensão à subida é assim facilitada. Mas as pessoas não fazem uso da graça a que têm direito muito frequentemente.... Eles não se unem a Deus na oração para pedir a Sua força para o seu modo de vida e, portanto, também não podem amadurecer espiritualmente, porque a concessão da graça não pode acontecer se ela não for conscientemente desejada. Embora o amor e a graça de Deus afecte constante e indiscriminadamente as pessoas na medida em que se encontram repetidamente em situações em que poderiam procurar contacto com Deus em oração, isto pressupõe fé num Poder que está disposto e capaz de ajudar, e a humanidade carece desta fé e por isso não deseja o influxo de força de um Ser que não reconhece. Mas é fácil acreditar nesta entidade se o ser humano pensar seriamente sobre isso. Mas pensar nisso é à mercê da sua vontade, e consequentemente a falta de fé é indesculpável..... Nunca se pode dizer que não se pode acreditar, (mas) ao contrário, a falta de fé é uma falta de vontade de acreditar, o que, portanto, também torna impossível o influxo da graça divina, porque não é pedida conscientemente na oração. E é por isso que o ser humano que não pode rezar é uma criatura miserável, miserável, que só pode ser ajudada por intercessão amorosa, para que a sua mente mude e ele se realize. Por intercessão de um ser humano, a graça pode ser concedida ao seu semelhante, mas o seu uso está novamente à sua discrição, pois um ser para o qual a graça divina gostaria de fluir contra a sua vontade também seria empurrado contra a sua vontade para um grau superior de maturidade que não lhe conviria, porque o ser sente a falta de liberdade, sente assim que o seu estado foi alterado para além da sua vontade e que isto não significa beatitude para o ser. As graças disponíveis para o ser humano são inesgotáveis, mas a vontade do ser humano deve solicitá-las conscientemente. A outorga da graça sem oração é impossível, ainda que toda a vida terrena deva ser considerada como uma grande graça, pois foi concedida ao ser através do amor maior que grande de Deus para que ele possa se aproximar d'Ele. No entanto, mesmo esta graça pode permanecer sem sucesso se o ser humano não estiver consciente de que a vida terrena, a encarnação como ser humano, é uma graça.... se ele só valoriza a vida terrena de uma forma puramente terrena e, portanto, só faz uso dela de uma forma terrena e ignora todo o desenvolvimento espiritual superior...._>Amém
Translator