• Back

PROIZVOLJNI POVRATAK NA ZEMLJU NIJE SVRSISHODAN....

Biti začet u tijelu je povlastica koja može biti dodijeljena biću tek onda kada je ono doseglo za to nužnu zrelost. Određeni stupanj zrelosti je stoga uvjet za utjelovljenje na Zemlji. Sada, ovo stanje zrelosti može biti povećano nakon isteka zemaljskog vremena, ono može ostati jednako, ali također može biti zabilježeno i nazadovanje.... Prema tome, život poslije smrti u vječnosti, sada je.... svjetlo.... sumrak ili tama. Biće u onostranom uvijek prima naknadu za svoj zemaljski put, ali drugačije nego to čovjek pretpostavlja. Prepoznavanje promašenog zemaljskog života, već je izvjesni duhovni napredak u onostranom, stoga već stanje puno nade, koje biće također prepoznaje kao ugodno, jer čim to prepozna, počinje uspon, jer ono stremi uvis. No, takvo biće nikada neće željeti još jednom proživjeti put na Zemlji, jer ono u onostranom ima istu mogućnost, sebe razviti naviše kroz služenje u Ljubavi. Jedino je beznadno stanje, gdje biću još nedostaje raspoznavanje. Jer, tamo je tama. Ova bića se doista žele vratiti na Zemlju, ipak, ne kako bi promašeni zemaljski život sada još jednom proživjela na Bogu-ugodan način, nego jedino žude za materijalnim dobrima i otuda se uglavnom zadržavaju u blizini Zemlje. Dopustiti ovim dušama ponovljeno utjelovljenje na Zemlji, bilo bi potpuno promašeno, budući one teže duhovnom razvoju naviše onda kada su prepoznale, ali od ovoga su one još vrlo daleko. One dakle moraju proći kroz pročišćavanje, da dođu do spoznaje. Ali, Zemlja uistinu nije prikladna za biće koje nije iskoristilo vrijeme milosti, budući bi ono i drugi put podbacilo. Stoga ponovljeno utjelovljenje nikako nije Božja namjera, jer je zemaljski život Božja milost, koju čovjek sada može iskoristiti kao snagu, ali koju također može i potpuno zanemariti, te zbog toga može ostati bez koristi za dušu. Ovo ovisi isključivo o volji čovjeka. No, ako ova volja podbaci, onda biće mora snositi posljedice, te pod otežanim uvjetima pokušati nadoknaditi propušteno zemaljsko vrijeme, no uvijek u kraljevstvu koje se nalazi izvan Zemlje... Sada ono također mora još steći i snagu, koja mu je u zemaljskom životu bila u potpunosti na raspolaganju. Bog unaprijed ima beskrajno strpljenje sa bićima, i također im stalno okreće Svoju Ljubav, ali im ne dopušta proizvoljni povratak na Zemlju, nego ih upućuje na novo područje djelovanja, nezavisno od Zemlje, ipak u skladu sa prethodnim zemaljskim životom. Tko nije prošao ispit zemaljskog života, mora se u vječnosti boriti kako bi se uspeo naviše.... osim ako mu Bog ne dodijeli izvanrednu povlasticu, koja je povezana sa iskupljenjem izgubljenih duša.

AMEN

Regresso arbitrário à terra não expediente....

Ser concebido em carne e osso é um privilégio que só é concedido ao ser quando este atinge a maturidade necessária. Um certo estado de maturidade é, portanto, uma condição para a encarnação como ser humano na Terra. Este estado de maturidade pode ter aumentado após o tempo na Terra ter passado, pode ter permanecido o mesmo, mas também pode ter regredido.... Assim, a vida após a morte na eternidade é agora.... Light.... Crepúsculo ou escuridão. Sempre o ser no além recebe a recompensa da sua mudança terrena, mas de uma maneira diferente do que é a concepção humana. O reconhecimento de uma vida terrena fracassada é já um certo progresso espiritual no além, portanto já uma situação de esperança que o ser também se sente feliz, pois assim que reconhece, começa a ascensão, pois então se esforça para cima. Mas um ser assim nunca mais vai querer passar pelo processo terreno novamente, pois tem a mesma oportunidade no além de se desenvolver para cima através do serviço amoroso. Só o estado em que os seres ainda não são reconhecidos é desesperançoso. Pois há escuridão. Estes seres certamente anseiam retornar à Terra, porém, não para viverem novamente a sua vida terrena fracassada de uma maneira agradável a Deus, mas eles desejam apenas bens materiais e, portanto, permanecem principalmente perto da Terra. Permitir que estas almas se encarnem novamente na Terra seria completamente errado, porque só então elas se esforçarão por um desenvolvimento espiritual mais elevado, se tiverem reconhecido que ainda estão longe disso. Eles certamente terão que passar por um tempo de purificação para que se tornem realidade. Mas a terra não é verdadeiramente adequada para o ser que não fez uso do tempo de graça, pois também falharia uma segunda vez. Uma reencenação não é, portanto, no sentido de Deus, pois a vida terrena é uma graça de Deus que o ser humano pode usar como força, mas que também pode ser completamente desprezada e assim permanecer sem sucesso para a alma. Isto depende inteiramente da vontade do ser humano. Mas se isso falhar, então o ser tem de suportar as consequências e tentar compensar o tempo perdido na Terra em condições difíceis, mas sempre no reino que está fora da Terra.... Agora também tem que adquirir a força que estava totalmente à sua disposição na vida terrena. Deus tem paciência infinita com os seres de antemão, e Ele também volta constantemente o Seu amor para eles, mas não deixa arbitrariamente as almas retornarem à Terra, mas lhes atribui um novo campo de atividade independente da Terra, mas de acordo com a sua vida terrena anterior. Quem ainda não passou no teste da vida terrena terá que lutar na eternidade para ascender à altura.... a menos que Deus lhe conceda um privilégio extraordinário em conexão com a redenção de almas erradas...._>Amém