• Back

SLIJEĐENJE ZAPOVIJEDI POD PRISILOM....

Prisila utječe na vrijednost nekog postupka. Koliko često čovjek upada u kušnju vjerovanja da je ispunio svoju obavezu ako je izveo neku akciju koja (je u skladu s) odgovara jednom propisanom zakonu. To važi posebno za takve zakone koji su ljudima dani bez autorizacije i čije je ispunjavanje zahtijevano kako bi se time osnažila zemaljska vlast. Ništa pred Bogom nije bezvrjednije od slijeđenja takvih zapovijedi u stanju prisile.... I ništa spasenje duše čovjeka ne ugrožava više nego vjerovanje da je ispunjena obaveza.... Jer to uvjerenje sprječava svjesno stremljenje savršenstvu....

Čovjek si umišlja da se nalazi na jednom stupnju kojega još ni izbliza nije postigao, jer on vjeruje da je ispunio Božji zahtjev, a u stvari je samo slijedio ljudsku zapovijed.... a to je bez koristi za vječnost. Svako ispunjavanje obaveze jedna je vrsta stanja prisile.... doduše u zemaljskom životu vrijedno priznanja, no za duhovni život bez spomena vrijednog uspjeha, jer Bog želi da je svaki postupak utemeljen u slobodnoj volji. Čovjek treba sve činiti bez vanjskog poticaja (motivacije), i na svoje djelovanje se osjećati potican iznutra.... On treba sve što čini izvoditi dobrovoljno i neprisiljeno, a na svoje akcije ne treba biti motiviran ni putem prijetnji niti putem obećanja.... Tek tada ti postupci daju istinski korisne rezultate za njegovu dušu.

Jedino Božanska volja treba biti potpuno dovoljna za to da zemaljsko dijete postupa na odgovarajući način, međutim nije Božja volja to da se na način djelovanja ljudi želi utjecati putem bilo kakve prisile ili pritiska. Zapovijedi je dao Sam Bog, no ljudi su vjerovali da moraju pooštriti te Božanske zapovijedi, tako da je uskoro došlo do nereda koji je opća prijetnja za zemaljsku djecu, jer se opet više štuje vanjsko ispunjavanje zapovijedi, a to samo po sebi ne zaslužuje pohvalu.... To je samo forma koja se ispunjava, a koja je bezvrijedna (nepotrebna) pred Bogom. Pre-revne sluge Božje time su prizvale nered i zlo koji za dušu imaju skroz pogubne posljedice.

Kad se obrati pažnja samo na to koliko je zastupljeno mišljenje da sâm posjet crkvi čovjeka približava Božanstvu, i kako je to čovječanstvu učinjeno obavezom s ljudske strane.... I kako je po tome pustilo korijen vjerovanje da Bogu služi samo onaj koji ispunjava tu obavezu.... međutim, kako li samo upravo taj posjet crkvi pod prisilom ubija svako duboko osjećanje spram vječnog Božanstva, ako je on izvođen po pravilima u određeno vrijeme i time postaje običnom navikom koja nema ništa zajedničko sa “Bogo-služenjem”.... I kako je istovremeno ispunjavanjem te zapovijedi čovjek odgajan u prividno služenje Bogu, pošto je tada sve što čini propisano, dakle na to da istinski služi Bogu ne potiče ga niti vlastita volja niti potreba srca.

Radi se o besmislenom izvođenju postupaka koji su samo ljudsko djelo, ili ljudske odredbe, koje su bile donesene pod krinkom “izražavanja Božje volje”, kako bi ljude prisilno pripojili jednoj određenoj crkvi, kako bi se povećala njena moć. A takvim prisilnim postupcima postiže se upravo suprotno.... ono što bi trebalo biti duboka, nutarnja potreba, izvodi se mehanički, a sav vanjski privid je sačuvan, dok srce pritom može biti prazno i mrtvo, te će takvo postupanje pred Bogom biti bez vrijednosti, baš zato što za preduvjet ima stanje prisile pa stoga kao takvo ne može biti cijenjeno, jer ne odgovara Božjoj volji....

AMEN

Obedecer aos mandamentos no estado obrigatório....

A compulsão prejudica o valor de uma ação. Quantas vezes as pessoas são tentadas a acreditar que cumpriramo seu dever quando executaram uma ação que corresponde a uma lei prescrita. Isto é especialmente verdadeiro para tais leis que foram dadas a pessoas sem autoridade e cuja observância foi exigida a fim de fortalecer novamente o poder terreno. Nada é mais inútil diante de Deus do que obedecer a tais mandamentos em estado de compulsão.... E nada põe em perigo a salvação de uma pessoa mais do que a crença de que ela cumpriu o seu dever.... Pois esta crença impede a luta consciente pela perfeição.... O ser humano acredita estar num nível que não alcançou de modo algum, pois acredita ter cumprido a exigência de Deus e apenas cumpriu a ordem do homem.... e isto é sem benefícios para a eternidade. Todo cumprimento do dever é uma espécie de estado.... obrigatório certamente digno de reconhecimento na vida terrena, mas sem nenhum sucesso notável para a vida espiritual, pois Deus exige que todo curso de ação seja baseado no livre arbítrio. O ser humano deve fazer tudo sem ímpeto externo e sentir-se estimulado a agir de dentro..... Ele deve fazer tudo o que faz voluntariamente e sem constrangimentos e não ser induzido a agir por ameaças ou promessas..... Só então esta acção terá um efeito verdadeiramente benéfico na sua alma. Só a vontade divina deveria ser suficiente para deixar a criança terrena agir em conformidade, mas querer influenciar a conduta das pessoas através de qualquer tipo de coerção ou pressão não é vontade divina. Só Deus deu mandamentos, mas as pessoas acreditavam que eles tinham de apertar esses mandamentos divinos e, assim, logo se desenvolveu um estado de coisas que é geralmente ameaçador para as crianças terrenas, pois é dada mais atenção ao cumprimento externo dos mandamentos novamente, e isso, em si mesmo, é inteiramente sem mérito.... É apenas uma forma que se satisfaz, mas que não vale nada diante de Deus. Os servos excessivamente zelosos de Deus trouxeram assim um estado de coisas que tem um efeito terrível na alma. Basta considerar a única coisa, quão forte é a opinião de que apenas a assistência à igreja aproxima o ser humano da Deidade, e como isso foi feito um dever para a humanidade, por parte da humanidade.... E como, portanto, a crença se enraizou de que só ele serve a Deus que cumpre esse dever.... como, no entanto, a própria obrigatoriedade de ir à igreja mata todo sentimento profundo pela Deidade eterna quando ela é realizada de acordo com as regras no momento designado e assim se torna um mero hábito que não tem nada mais em comum com (a palavra) "serviço a Deus". .... E como, ao mesmo tempo, o cumprimento deste mandamento educa o ser humano para o serviço falso a Deus, já que tudo o que ele agora faz está prescrito, de modo que nenhuma vontade própria ou necessidade do seu coração o impele a servir verdadeiramente a Deus. É uma execução aleatória de ações que são apenas obras humanas, ou decretos humanos feitos sob o pretexto de "expressões da vontade divina", a fim de forçar as pessoas a se unirem a uma determinada igreja a fim de aumentar seu poder. E o oposto é conseguido com tais actos coercivos.... algo é mecanicamente realizado que deve ser mais profundo, desejo interior, e todas as aparências externas são mantidas enquanto o coração pode estar vazio e morto no processo, e tal conduta permanece sem valor perante Deus precisamente porque tem um certo estado de compulsão como pré-requisito e, portanto, não pode ser avaliada como tal porque não corresponde à vontade divina....

Amém