• Retour

Déclarer publiquement sa tendance spirituelle

Des exigences incroyablement hautes sont imposées lorsqu’il est question de la jouissance mondaine ou de biens terrestres, et la tendance de chaque homme est de dépasser l'autre. Mais du point de vue spirituel cette poussée manque totalement aux hommes, au mieux toute tendance spirituelle est cachée devant le prochain et donc une compétition pour la réalisation de l'état de perfection est complétement hors de question. Et cela est le signe de la rétrogradation spirituelle de l'humanité. On ne craint pas de déclarer ouvertement sa tendance pour le bien terrestre, mais on cache autant que possible tout ce qui concerne la promotion de l'âme. L’homme doit d'abord dépasser cette crainte devant le monde, il doit se déclarer ouvertement et courageusement comme créature de Dieu et donc être un fils terrestre qui veut Le servir et reconnaître Sa Puissance et Sa Magnificence. Et s’il fait passer le devoir envers Dieu devant l'activité terrestre, il pourra même être certain de la Bénédiction divine, mais le Père dans le Ciel ne s'occupe pas d’une créature qui ne se déclare pas ouvertement pour Lui. Et ainsi aujourd'hui seulement peu d'hommes ont le sincère désir de se soumettre à la Volonté de Dieu, ils parcourent tous avec indifférence leur voie terrestre, sans se demander s'ils exécutent avec toutes leurs Forces la Volonté de Celui qui les a créés. Pour eux une seule chose prévaut, c’est d'agrandir leur avoir et leur bien, de le préserver de la diminution. Mais s'ils voulaient penser avec autant de ferveur à leur âme, et exécuter avec la même ferveur leur devoir spirituel, alors la vie terrestre ne les chargerait plus, parce que l'accomplissement de ce qui est nécessaire pour la vie, Dieu le Seigneur l'assure à ceux qui L'aiment et qui observent Ses Commandements. Et une déclaration publique pour le prochain leur apporterait des fruits outre mesure beaux, parce qu'un homme entraîne l'autre. L'homme tourne ses sens sur beaucoup de choses inutiles, alors qu’il est uniquement nécessaire de se plonger dans les questions spirituelles, pour assurer sa subsistance dans toute l'Éternité. L'homme doit naturellement pouvoir prêter renoncement avec une sérénité totale aux biens terrestres et se contenter uniquement de ce que le Père dans le Ciel lui a assigné. Mais il doit renoncer volontairement à tout, puisque seulement l'esprit en lui l’instruit et lui rend compréhensible l'absence de valeur des biens terrestres, afin que ses sens se tournent seulement vers le spirituel, et que maintenant la vie terrestre lui apparaisse vide, et que tout ce qu’il a désiré auparavant lui semblent terne ! Et sa ferveur deviendra toujours plus grande, il a dépassé sa crainte de se déclarer, et maintenant il pourra agir pour sa Bénédiction et celle de tous ceux à qui il transmet les mêmes enseignements qui sont offerts à travers l'infini Amour du Seigneur si véritablement et si magnifiquement.

Amen

Openlijk tonen van het geestelijke streven

Er worden zo ongelofelijk hoge eisen gesteld, als het om werelds genot of aardse goederen gaat. En het is het streven van elk mens om de anderen te overtreffen. Maar in geestelijk opzicht ontbreekt het de mens volledig aan deze drijfveer. Ja, het is eerder het geval dat men het geestelijke streven voor de medemensen verbergt en dat dus de wedijver om het bereiken van de volmaakte toestand geheel niet aan de orde komt. En dit is kenmerkend voor de geestelijke teruggang van de mensheid. Men schrikt er niet voor terug om de hang naar aards goed openlijk te laten blijken, maar verzwijgt zo veel mogelijk alles, wat de bevordering van de ziel betreft.

En toch moet de mens eerst deze schroom voor de medemensen overwinnen. Hij moet zich openlijk en moedig belijden als een schepsel van God en dus als een mensenkind, dat Hem wil dienen en dat Zijn macht en heerlijkheid inziet. En als hij bij zijn aardse werkzaamheid de plicht tegenover God vooropstelt, zal hij ook van de goddelijke zegen zeker mogen zijn. Maar op een Hem niet openlijk belijdend schepsel slaat de Vader in de hemel geen acht.

En zo hebben er tegenwoordig maar weinig mensen het oprechte streven zich de wil van God eigen te maken. Ze vervolgen allen onverstoorbaar hun aardse weg, zonder zich af te vragen of ze de wil van Degene, Die hen geschapen heeft ook naar vermogen vervullen. Het gaat hen maar om één ding: have en goed te vergroten of tegen vermindering te beschermen.

Maar als ze net zo ijverig aan hun ziel zouden willen denken en met dezelfde ijver hun geestelijke plicht vervullen, dan zou het aardse leven hen niet meer belasten, want de vervulling van dat, wat voor het leven noodzakelijk is, belooft God de Heer aan degenen, die Hem liefhebben en Zijn geboden onderhouden. En een openlijk belijden voor de medemensen zou buitengewoon mooie vruchten afwerpen, want een mens volgt altijd de ander na.

Op hoe veel nutteloze dingen richt de mens zijn denken? En hoe noodzakelijk is alleen het zich verdiepen in geestelijke vragen om zijn bestaan tot in alle eeuwigheid te verzekeren? De mens moet evenwel met het grootste genoegen afstand kunnen doen van aardse goederen en zich alleen met dat tevredenstellen, wat de Vader in de hemel hem toegedacht heeft. Maar gewillig geeft hij alles op, als eerst de geest in hem, hem onderricht en de waardeloosheid van het aardse begrijpelijk voor hem maakt.

Hoe is dan zijn denken alleen naar het geestelijke toegekeerd? En hoe leeg lijkt hem nu het aardse leven, zoals hij nu nuchter kijkt naar alles wat hij voorheen verlangd heeft? En zijn ijver zal steeds groter worden. Zijn schroom om te belijden wordt overwonnen. En hij zal nu kunnen werken tot zegen voor zichzelf en voor allen, die hij dezelfde leringen, die hem door de eindeloze liefde van de Heer zo duidelijk en wonderbaarlijk geboden werden, doorgeeft._>Amen