• Back

Life path of the being.... changed outer form....

The necessity of life is conditioned by the perpetual measure of equalization. Every matter is life in itself, only expressing itself differently; that which animates the form must in turn have the possibility of continuing in another form. The following form must always be able to replace or give to the being in itself what the previous form has denied it. Consequently, no external form will resemble the previous one in its constitution, but a noticeable change must always be ascertained; for only through such a change is life itself, the spiritual substance, capable of further development. Without the outer form, however, its state is constant, whereas in the form the being first comes to activity, which has the final purpose of higher development. And this explains the perpetual change of the outer form. New life has to be constantly produced so that the beings can constantly be assigned an ever changing activity, for remaining in the same form would only bring about a development in a certain direction but not the state of maturity which would be necessary for embodiment as a human being. Thus all creations in the universe ultimately came into being for the finite shaping of the human being, so that the soul dwelling in him is first offered the greatest possible opportunity to attain maturity for embodiment as a human being. If now the soul of man must first go a certain way to acquire all abilities for earth existence, then it emerges from it that not arbitrarily a creature exists on God's earth and that even the smallest creatures have previously done a service to the spiritual nature of man, it emerges from it how important the infinitely small living beings are and how the wise providence of God expresses itself in the smallest creature, that it is only always anxious to guide all spiritual closer to itself.... It takes, so to speak, all spiritual beings into its care and prepares them in such a way that they can then independently and willingly go their way on earth and enable them to fully turn to the father-spirit when they are active in divine order through their own will. Man goes through unbelievably many stations before, and the divine creation remains constantly enlivened through innumerable beings in every embodiment, and only the constant change, the constant coming into being and passing away, life and death in nature can guarantee a constant higher development, a maturing of the soul, but never a remaining in always the same form. Therefore, always regard what presents itself to your eyes as a preliminary stage of the souls that still have to embody themselves on earth like you, and recognize from this how endlessly long your path was before you animated the last and greatest creation of God.... the human being.... Consider that you should now only need all your will to utilize the last testing time on earth in such a way that the previous development, the endless long time since the separation from God, is fully appreciated and the final goal, the approach to the heavenly father, is reached. Then all the father's wisdom of creation will have fulfilled its purpose and led the spirit out of Him back to the eternal light....

Amen

Levensweg van het wezen – Veranderde uiterlijke vorm

De noodzaak van het leven is veroorzaakt door de altijddurende mate van evenwicht. Elke materie is in zichzelf leven, zich alleen maar verschillend uitend; dat wat de vorm tot leven brengt, moet wederom de mogelijkheid hebben in een andere vorm verder te gaan. De volgende vorm moet voor het wezen in zich steeds dat kunnen vervangen of geven wat de vorige vorm hem onthouden heeft. Dus zal geen uiterlijke vorm in haar natuur op de voorafgaande lijken, maar steeds is een merkbare verandering vast te stellen, want alleen maar op deze manier is het leven op zich, de geestelijke substantie, in staat zich verder te ontwikkelen. Doch zonder de uiterlijke vorm is haar toestand gelijkblijvend. Het einddoel, de ontwikkeling naar de hoogte, begint echter pas wanneer het wezen in de vorm tot werkzaamheid komt. En zo is de eeuwigdurende verandering van de uiterlijke vorm te verklaren.

Er moet onophoudelijk nieuw leven voortgebracht worden opdat het wezen voortdurend een steeds andere werkzaamheid toegewezen kan worden, want steeds in dezelfde vorm blijven, zou alleen maar een ontwikkeling in een bepaalde richting tot stand brengen, maar niet de toestand van rijpheid die voor de belichaming als mens noodzakelijk is. Zo zijn alle scheppingen in het heelal tenslotte voor de uiteindelijke ontwikkeling van de mens ontstaan, opdat de in hem wonende ziel van tevoren zo alle mogelijkheid geboden wordt de rijpheid voor de belichaming als mens te verkrijgen.

Wanneer nu de ziel van de mens eerst een bepaalde weg moet gaan om zich alle vaardigheden voor het bestaan op aarde eigen te maken, dan blijkt daaruit dat een schepsel niet willekeurig op Gods aarde bestaat en dat zelfs de kleinste creaturen de geestelijke natuur van de mensen voorheen een dienst bewezen hebben. Daaruit blijkt hoe belangrijk die oneindig kleine levende wezens zijn en hoe de wijze voorzienigheid van God zich in het kleinste creatuur uit, dat ze steeds maar als doel heeft al het geestelijke dichter naar Zich toe te leiden. Ze neemt bij wijze van spreken al het geestelijke onder haar hoede en bereidt het zo voor dat het dan zelfstandig en gewillig de weg over de aarde kan gaan en het de volle toenadering tot de Vadergeest mogelijk maakt als het door eigen wil binnen de goddelijke orde werkzaam is. Eerst doorloopt de mens ongelofelijk veel fases en de goddelijke schepping blijft tegelijkertijd bewoond door ontelbare wezens in allerlei belichamingen en alleen maar de aanhoudende wisseling, het onophoudelijk ontstaan en vergaan, leven en sterven in de natuur, kan een voortdurende ontwikkeling omhoog, een rijper worden van de ziel, waarborgen, maar nooit een verblijf in steeds dezelfde vorm.

Wat jullie daarom voor ogen komt, beschouw dat steeds als voorstadium van de zielen die zich nog net als jullie op aarde moeten belichamen en herken daaraan hoe eindeloos lang reeds jullie weg was voordat jullie de laatste en grootste schepping van God, de mens, tot leven wekken. Bedenk dat jullie nu heel jullie wil alleen maar daarvoor moeten gebruiken om de laatste tijd van beproeving op aarde zo te benutten dat de ontwikkelingsgang van voorheen, de eindeloos lange tijd sinds het losmaken van God, volledig waardig gemaakt, en het laatste doel, de toenadering tot de hemelse Vader, bereikt zal worden. Dan heeft alle scheppingswijsheid van de Vader haar doel vervuld en de geest uit Hem teruggevoerd naar het eeuwige licht.

Amen