• Nazaj

UČLOVEČENJE BOGA V JEZUSU....

Odrešenje je prišlo od zgoraj.... ker je Zemlja ležala v najgloblji temi; Zemlja in kraljestvo svetlobe sta bila nepremostljivo oddaljena eden od drugega, in zaradi tega je moral biti od zgoraj do Zemlje zgrajen most, po katerem so potem ljudje morali in so tudi lahko hodili, ker je bil pred njimi Eden, Kateri jih je želel pripeljati nazaj k Očetu.... ker je Oče hrepenel po Svojih otrocih.... Vendar pa jih On ni mogel dvigniti z močjo Svoje Ljubezni, ampak je moral biti najprej poplačan dolg (krivda), kateri je pripeljal do širokega jeza med stvaritvami in Stvarnikom. Brez plačila tega dolga (brez pokore za to krivdo) se je bilo namreč nemogoče vrniti k Očetu; vendar pa stvaritve obremenjene z dolgom niso bile sposobne same izvršiti nadomestila. In zato je jez ostal nepremostljiv toliko dolgo, dokler se od zgoraj ni spustil Odrešenik, Kateri je naredil delo odrešenja. Sama večna Ljubezen se je spustila na Zemljo in ljudem prinesla odrešenje; Sama večna Ljubezen je z utelešenjem v človeškem ovoju odstranila dolg in dala zadoščenje za velik greh ter sedaj kot človek ponudila žrtev, katera pa je bila edinstvena.... namreč ta človek Jezus je iz Ljubezni vzel na Sebe mero trpljenja in muke ter se obremenjen s krivdo greha ljudi podal po poti do Križa.... On je trpel in umrl na Križu, da bi Bogu ponudil žrtev odrešenja za svoje padle brate. Ta človek Jezus je namreč prepoznal ogromno krivdo greha človeštva, ker je Njegova duša izhajala iz kraljestva svetlobe, ker se je neka svetlobna duša, nek prvobitno ustvarjen angelski duh prostovoljno ponudil, da kot človek da zadoščenje za svoje padle brate. Ta svetlobna duša je torej oživela telo otroka Jezusa in se kot takšna napotila po poti na Zemlji z enako nalogo, katera je postavljena vsem Božjim stvaritvam: preko življenja Ljubezni se poduhoviti in se ponovno zediniti z večno Ljubeznijo, kakor je bilo to na začetku.... Jezus pa je ljudem postavil primer življenja Ljubezni; On jim je pokazal pot do Očeta, On je na Samemu Sebi dokazal učinek življenja v nesebični Ljubezni do bližnjega in On je svojo zemeljsko pot dokončal z delom odrešenja, z odplačilom tega velikega dolga, kateri je nekoč povzročil, da so bitja postala nesrečna.... Vendar pa ni to »človeško« uresničilo tega dela odrešenja, ampak »Ljubezen« v Njem.... On je namreč preko Svojega življenja Ljubezni spodbudil večno Ljubezen, da se v Njem manifestira (učloveči), da Ga popolnoma izpolni.... In Jezus je sedaj od Nje prejel moč, da uresniči delo odrešenja. Človek ne bi nikoli mogel narediti takšnega dela brez Ljubezni, in tako je bila Ljubezen ta, Katera je odkupila grehe človeštva.... bil je to Sam Bog, Čigar izvorna substanca je Ljubezen in Kateri je bil v človeku Jezusu v vsej polnosti tako, da se je On na Zemlji preko Ljubezni deificiral (postal Bog), da je On z večno Ljubeznijo postal Eno (Janez 10:30).... Bil je to Bog »Človek«.... To je bil Jezus »Bog«.... In edino tisti, kateri samega sebe spremeni v Ljubezen, bo lahko dojel to skrivnost, kakor bo obenem tudi dojel, da je od trenutka odrešenja pokazan most, kateri vodi k Očetu, h kateremu lahko pristopi vsako Njegovo bitje, katero želi priti do Očeta, in da je Jezus, Božanski Odrešenik zgradil ta most preko Svojega trpljenja in smrti na Križu. Sama Ljubezen je izumila način, da padlemu omogoči vrnitev k Očetu in Sama Ljubezen se je napotila po tej poti.... In tako je od zgoraj prišlo odrešenje na Zemljo, katera je bila odrezana v najgloblji temi in ni imela več nikakršnega stika s kraljestvom svetlobe. Sama večna svetloba se je spustila dol; On je razbil temo, Gospodar svetlobe in blaženosti je začel boj proti princu teme.... In On ga je porazil; On je s Svojo smrtjo na Križu plačal dolg in osvobodil duše izpod tistega, kateri jih je držal privezane. To delo odrešenja pa je Bog naredil v človeku, ker Bog ni mogel trpeti in umreti in ker je morala biti žrtev, katera je morala poravnati ta ogromni dolg, povezana edino z neizmernim trpljenjem, muko ter najhujšo smrtjo, katero je človek Jezus želel prestati iz Ljubezni do človeštva, da bi Očetu vrnil nazaj Njegove otroke, po katerih je On hrepenel. To delo odrešenja je bilo edinstveno, ker sta se zedinili najgloblja Ljubezen in najvišja modrost, katere je posedoval človek Jezus. In On je sedaj zbral celotno moč volje, da bi trpel in umrl za Svoje bližnje. In tako je Odrešenje prišlo na Zemljo v tisti noči, ko se je rodil otrok Jezus.... Sam Bog je na Zemljo poslal Svojega Sina, Kateri je sedaj za Očeta v Sebi pripravil bivališče, da sta se na ta način Oče in Sin.... Bog in človek.... zedinila in uresničila delo usmiljenja, da je odstranjena (izkoreninjena, izbrisana, odplačana, uničena) prvobitna krivda. In sedaj je za vsakega človeka svobodna pot v višave, do Očeta, v kraljestvo svetlobe ter blaženosti.

AMEN

La humanización de Dios en Jesús....

Y la Salvación vino de arriba.... porque la tierra estaba en las tinieblas más profundas. La tierra y el reino de la luz estaban infranqueablemente separados el uno del otro, y por eso se tuvo que construir un puente desde arriba hacia la tierra, al que la gente podría y debería entrar, porque Uno les iba por delante y quiso conducirlos de regreso a su Padre.... Porque el Padre añoraba a sus hijos .... pero no podía levantarlos en virtud de Su fuerza, sino que primero había que pagar la deuda, la cual había provocado una gran brecha entre las criaturas y el Creador.

Sin expiación por esta culpa, era imposible de regresar al Padre, pero nuevamente las criaturas culpables no pudieron hacer expiación por sí mismas. Y es por eso que la brecha era insuperable hasta que un Salvador descendió de arriba, Quien realizó la Obra de expiación.... El Amor eterno Mismo bajó a la tierra y trajo la Salvación a los hombres.... El Eterno Amor Mismo pagó la deuda y hizo satisfacción por el gran pecado encarnándose en un caparazón humano y ahora como hombre hizo un sacrificio que fue único.... porque este hombre Jesús, por amor, tomó una medida de sufrimiento y agonía sobre Sí Mismo y se fue cargado con la culpa del pecado el camino a la cruz....

Sufrió y murió en la cruz para hacer expiación a Dios por sus hermanos caídos. Porque este hombre Jesús reconoció la enorme culpa del pecado de la humanidad porque su alma vino del reino de la luz, porque un alma de la luz, un espíritu angelical creado originalmente, se ofreció voluntariamente para hacer satisfacción por sus hermanos caídos como hombre. Esta alma de luz, por tanto, avivó el cuerpo del niño Jesús y como tal inició el camino sobre la tierra, con la misma tarea que se encomienda a todas las criaturas de Dios: espiritualizarse a través de una vida amorosa y reunirse con el amor eterno, como lo fue desde el principio....

Y Jesús les ejemplificó una vida de amor por los hombres, les enseño el camino hacia al Padre, el mostró en Sí Mismo el efecto de un estilo de vida en el amor desinteresado al prójimo, y concluyó su camino terrenal con la Obra de Redención, con la redención de aquella gran culpa, que una vez hizo, que los seres llegaron a ser infelices....

Pero no fue lo “humano” lo que realizó este acto de expiación, sino el “Amor” en Él.... Porque a través de Su vida amorosa provocó que el Amor Eterno se manifestara en Él, que el Amor Le llenó por completo. Y Jesús ahora extrajo la fuerza de Ella para realizar la Obra de Redención.

Un hombre nunca podría haber llevado a cabo tal acto sin Amor, por lo que fue el Amor que expió los pecados de la humanidad.... fue Dios Mismo, cuya sustancia original es el Amor y que estaba en toda plenitud en el hombre Jesús, por lo que Este se divinizó en la tierra a través del Amor, que se hizo Uno con el Amor Eterno.... Se convirtió Dios en “hombre”.... y fue Jesús “Dios”....

Sólo quien se ha transformado en amor él mismo podrá comprender este misterio, y también podrá comprender que desde la hora de la Redención hubo un puente que conduce al Padre, que cada una de Sus criaturas puede pisar, que quiere llegar al Padre, y que Jesús, el divino Redentor, construyó este puente a través de Su sufrimiento y la muerte en la cruz.

El Amor Mismo ideó una manera de permitir que los caídos regresarán a casa del Padre, y el Amor Mismo allanó el camino.... Y así vino la Salvación de arriba a la tierra, que en las más profundas tinieblas fue cortada y ya no tenía ninguna conexión con el reino de la luz. La Luz eterna se dejó caer, atravesó las tinieblas, el Señor de la luz y la bienaventuranza tomó la lucha contra el príncipe de las tinieblas.... Y lo ha derrotado, ha pagado la deuda en la cruz con Su muerte y rescató las almas del aquel que las mantenía atadas.

Pero esta Obra de redención la ejecutó Dios en un hombre porque Dios no podía sufrir y morir y porque un sacrificio que debía compensar esta gran culpa solo podía estar conectado con un inmenso sufrimiento y angustia y amarga muerte, que el hombre Jesús querría soportar por amor a la humanidad, para devolver al Padre los hijos que Él deseaba. Esta Obra de Redención fue única, porque se unieron el amor más profundo y la más alta sabiduría, que el hombre Jesús poseía y, por lo tanto, sacó toda la fuerza de voluntad para sufrir y morir por sus semejantes.

Y así, la Salvación vino a la tierra en aquella noche cuando nació el niño Jesús .... Dios Mismo envió a Su hijo a la tierra, quien ahora preparó una morada para el Padre en Si Mismo, para que el Padre y el Hijo.... Dios y Hombre.... se unieron y realizaron la Obra de Misericordia para que la deuda original fuese rescatada y para que el camino hacia arriba fuese libre para cada persona, hacia al Padre, hacia el reino de la luz y felicidad....

Amén