• Nazaj

UČLOVEČENJE BOGA....

Največji problem predstavlja učlovečenje Boga v Jezusu Kristusu. Vendar pa ga človek, ki ima otroško vero, lahko brez racionalnih težav premaga. To se mu z lahkoto zdi enostavno predvsem zaradi tega, ker on veruje.... zanj je Jezus Kristus Bog, v kar pa on popolnoma upravičeno veruje, ker je to, kar se je preko Ljubezni zedinilo z Bogom, Božansko. Da je bilo to zedinjenje, katero je bilo s strani človeka Jezusa doseženo v zelo kratkem zemeljskem času, pravzaprav končni cilj človeka, ravno tako ostaja Resnica, katero pa niti najbolj bister razum niti najbolj verno srce ne moreta zanikati. Namreč, da bi se lahko dosegla stopnja popolnosti, katera bi dušo naredila Božansko, je neizogibno potrebno živeti življenje Ljubezni; v svobodni volji in iz lastne pobude, dejansko v stadiju človeka, pri čemer pa v nobenem primeru ne sme biti vršen vpliv na voljo v določenem stanju prisile. Neko že popolno bitje prihaja na Zemljo zgolj v namen poslanstva. To poslanstvo pa bo tudi izpolnilo; čeprav pa nikoli na temelju njegove že visoke stopnje zrelosti pred utelešenjem v človeka, ampak mora biti njegovo življenje enako kot pri drugem človeku: v svobodni volji borba proti slabostim in vsakovrstnim napakam. On si mora svobodno želeti stopnjo popolnosti, katera bi mu dala pečat Božanskega bitja. Zaradi tega si mora prizadevati in preko aktivnosti Ljubezni to tudi doseči; kar pa on lahko ravno tako zanemari, da bi lahko usmeril svojo voljo tudi navzdol, ker on svojo voljo lahko svobodno uporablja. Tako kot je dober, je lahko tudi zloben, da bi se mu vsaka njegova odločitev tudi nekoč vzela v poštev. Bog ne bo na nikakršen način vplival na neko tako dušo, kakor On obenem tudi ne bo dovolil, da bi bila prisiljena pripadati nasprotniku na način, da bi bila s strani njega prisiljena na odpadništvo od Boga oz. na delovanje proti Njegovi volji. Ta svoboda odločanja pa je morala biti ravno tako dovoljena tudi človeku Jezusu, da Njegovo delo odrešenja ne bi izgubilo na vrednosti, kakor je tudi Njegova Božanstvenost morala biti zasluga človeka, kateri se je boril za popolnost in Kateri naj bi bil uporaben kot primer za celotno človeštvo in naj bi spodbujal na oponašanje Njegovega načina življenja.... (27. november 1947). Jezus je ljudem služil kot primer življenja po Božji volji, zaradi česar mora biti tudi za človeka mogoče, da pride do enake popolnosti. On je bil Posrednik med Bogom in ljudmi, in glede na to naj bi bilo s pomočjo Jezusa Kristusa mogoče priti do Boga. Zato je moral biti Jezus tudi na človeški način ljudem blizu; On je moral na Zemlji prehoditi enako pot in biti v pristnem odnosu z Bogom in ljudmi; v odnosu, kateri je bil vzpostavljen iz najgloblje Ljubezni tako, da je On do ljudi čutil tako veliko Ljubezen, da jim je želel pomagati. Kakor je On obenem tudi do večnega Božanstva čutil Ljubezen, katero je Bog zahteval, da bi Mu dal neomejeno silo in polnost moči; da bi se On Sam zedinil z Njim, kar pa je vedno zahtevalo to, da je bil Jezus človek, Kateri je dosegel Svoj cilj.... rojen kot človek in se kot Bog v vsej slavi dvignil na nebo. On ni bil na nikakršen način bolje oskrbljen (v prednosti), da bi brez vsakršnega napora in povsem spontano dosegel uspeh svojega človeškega življenja. Bolje rečeno, on se je moral izjemno boriti proti napadom nečistih duhov, kateri pa so vedeli za Njegovo poslanstvo na Zemlji in kateri so si prizadevali, da bi ga preprečili. On se je srečeval z vsakovrstnimi skušnjavami, kar pa je zahtevalo Njegovo celotno moč volje, da bi se uprl in svoje telesne želje prilagodil željam Duha ter duše, ker je bilo Njegovo zunanje telo človek iz mesa in krvi. Njegova čutila so v izjemni lepoti čutila lepoto in čare zemeljskega sveta ter hrepenela po izpolnitvi, za kar pa je On prikrajšal telo iz Ljubezni do revnega človeštva, kateremu pa je On lahko prinesel pomoč samo tako, da je žrtvoval Samega Sebe na način, da je preko predanosti in odrekanja Njegova duša dosegla največjo stopnjo zrelosti, katera Ga je pripeljala do zedinjenja z Bogom. Zedinjenje z Njegovim Očetom večnosti Ga je predvsem usposobilo za Njegovo poslanstvo širjenja Božanskega učenja Ljubezni na Zemlji in oznanjanja ljudem Božanske volje, kar pa mu je po drugi strani tudi dalo moč, da prenese najtežjo žrtev, katero je kdajkoli nek človek na Zemlji ponudil Bogu in ljudem.... nedolžno vzeti na Sebe smrt na Križu, nezamisljivo duševno in telesno trpeti iz Ljubezni do človeštva, da bi njemu, katerega bi v veliki krivdi morala čakati strašna usoda v onostranstvu, prinesel pomoč in da bi ga ohranil pred večnim prekletstvom, pred propadanjem v najglobljo temo. Človek Jezus je postavil duhovno življenje pred to zemeljsko; Njegova volja je bila močnejša od Njegovih telesnih poželenj, in tako je On zmagal v boju proti Samemu Sebi in preko tega osvojil najbolj vzvišeno nagrado.... Ljubezen večnega Božanstva, katera Mu je predala Sama Sebe, katera Mu je pritekala brez omejitev in na Njega delovala kot moč. In On je postal močan ter moder. On je bil izpolnjen s svetlobo ter močjo. Božje Bitje Ga je popolnoma posedovalo; se pravi, da sta se telo in duša oblikovala v Ljubezen in na ta način postala Božanska, ker je prvobitna substanca večnega Božanstva Ljubezen, tako da mora biti glede na to Božansko Bitje, Kdor v Sebi nosi Ljubezen in Se tako združuje u Bogom, z večno Ljubeznijo.... Jezus je bil Bog in človek.... Bog je bil Njegovo Bitje, človek pa je bil Njegovo telo, katero je Božansko Bitje – Ljubezen zakrilo v sebe. Če se torej govori o Jezusu kot o Bogu, potem se misli na Njegovo Bitje, na duhovno oblikovanje Njegove duše, absorbiranje v čisto nesebično Ljubezen in preko tega na oblikovanje Njegove duše na Božjo podobo.... In ker si je Jezus priboril zmago nad Samim Seboj, je poduhovil Svoje telo in se popolnoma podredil volji duše.... Na ta način je bil Jezus prežet s svetlobo, opran s svetlobo. In On se je kot najčistejši Duh, z Njegovo voljo tudi viden učencem, po svoji smrti dvignil na nebo (Dela 1:9-11).... On je namreč premagal smrt; On je (od)rešil svet stanja šibkosti, v katerega je padel preko greha.... On je uresničil delo odrešenja kot človek, ker drugače to ne bi bila žrtvena smrt in to ne bi bilo odstranjevanje ogromne krivde greha, v kateri se je znašlo človeštvo.

AMEN

Encarnação de Deus....

O problema mais formidável é a encarnação de Deus em Jesus Cristo. E no entanto uma pessoa com uma fé infantil pode passar por cima dela sem dificuldades intelectuais, pode parecer-lhe simples, precisamente porque acredita.... Para ele Jesus Cristo é Deus, e ele também acredita nisso com plena justificação, pois divino é aquele que se uniu a Deus através do amor. Contudo, o facto de esta união ter sido o objectivo final de um ser humano em primeiro lugar, alcançado pelo homem Jesus num curto espaço de tempo na terra, permanece igualmente uma verdade que nem o intelecto mais apurado nem o coração mais devoto podem negar, pois para atingir o grau de perfeição que torna uma alma divina, uma vida de amor deve absolutamente ser vivida em livre arbítrio, por sua própria vontade, e que no palco como ser humano, e a vontade não pode ser influenciada de forma alguma num certo estado de compulsão. Um ser já perfeito só entra na terra com o propósito de uma missão. Também cumprirá esta missão, mas nunca com base no seu já elevado grau de maturidade antes da sua encarnação como ser humano, pelo contrário, a sua vida, como a de qualquer outro ser humano, deve ser uma batalha travada em liberdade de vontade contra fraquezas e defeitos de todo o tipo. Ele deve querer livremente o grau de perfeição que o marca como ser divino, esforçar-se por ele e alcançá-lo através da actividade amorosa, da qual também pode abster-se, tal como também pode dirigir a sua vontade para baixo porque pode usar livremente a sua vontade. Ele deve poder ser tão bom como mau, tal como todas as decisões lhe serão um dia creditadas. Deus não influencia tal alma de forma alguma, mas também não permite que ela caia presa involuntariamente ao adversário, sendo assim forçada por Ele a apostatar-se de Deus ou a agir contra a Sua vontade. Esta liberdade de escolha também teve de ser concedida ao homem Jesus para que o Seu acto de Salvação não perdesse o seu valor, tal como a Sua divindade teve de ser o mérito de um ser humano que luta pela perfeição, que deve servir de exemplo para toda a humanidade e inspirar as pessoas a imitarem o Seu modo de vida.... (27.11.1947) Jesus exemplificou uma vida de acordo com a vontade divina, consequentemente, deve também ser possível para um ser humano alcançar a mesma perfeição. Ele era um mediador entre Deus e as pessoas, consequentemente deve ser possível alcançar Deus sob a assistência de Jesus Cristo; assim Jesus também tinha de estar humanamente próximo das pessoas, Ele tinha de ter percorrido o mesmo caminho na terra e ter uma relação íntima com ambos, com Deus e com as pessoas, uma relação que era suportada pelo amor mais profundo, que Ele sentia um amor tão grande pelas pessoas que as queria ajudar; mas como Ele também sentiu o amor pela Deidade eterna que Deus exige para lhe dar poder ilimitado e abundância de força, que Ele se uniu a Ele, mas que pressupõe sempre que Jesus foi um ser humano que alcançou o Seu objectivo.... nasceu como um ser humano e ascendeu ao céu como Deus em toda a glória. Ele não foi de forma alguma privilegiado por ter tido sucesso na sua existência humana sem qualquer esforço e, como é óbvio, teve de lutar de forma invulgar contra as tentações de espíritos impuros que sabiam da sua missão na Terra e tentaram impedi-la. As tentações aproximaram-se Dele de todas as maneiras, e foi necessária toda a Sua força de vontade para resistir e alinhar os Seus desejos físicos com os desejos do espírito e da alma, pois o Seu corpo exterior era humano de carne e os Seus sentidos sentiram a beleza e o encanto do mundo terreno a um grau invulgar, e desejavam a sua realização, mas Ele negou-a ao corpo por amor à humanidade necessitada, a quem só podia trazer ajuda sacrificando-se, alcançando um maior grau de maturidade da Sua alma através da renúncia e da renúncia, o que O levou à união com Deus. A união com o seu Pai da eternidade, contudo, permitiu-lhe pela primeira vez embarcar na sua missão de difundir o ensino divino do amor na terra e de proclamar a vontade divina às pessoas, mas por outro lado deu-lhe também a força para fazer o sacrifício mais difícil que um ser humano já ofereceu a Deus e às pessoas na terra.... Assumir sem culpa a morte na cruz e sofrer dores mentais e físicas inimagináveis por amor à humanidade, a fim de lhe trazer ajuda, que teve de esperar um destino terrível no além devido à sua grande culpa de pecado, e de a salvar da condenação eterna, de se afundar nas trevas mais profundas. Jesus, o homem, colocou a vida espiritual acima da vida terrena, a sua vontade era mais forte do que o seu desejo físico, e assim foi vitorioso na batalha contra si mesmo e assim ganhou o maior prémio.... o amor da Deidade eterna, que se entregou a Ele, que fluiu para Ele sem restrições e trabalhou sobre Ele como força. E Ele tornou-se poderoso e sábio, Ele estava cheio de luz e força, a essência de Deus apoderou-se completamente d'Ele. Isto é, corpo e alma moldaram-se em amor e assim se tornaram divinos, porque a substância fundamental da Deidade eterna é o amor e, consequentemente, qualquer pessoa que carrega amor dentro de si e assim se une a Deus, o Amor eterno, tem de ser um ser divino.... Jesus era Deus e o homem.... Deus era o Seu ser, o homem era o Seu corpo, que tinha o ser divino, o amor, dentro de si mesmo. Portanto, se se fala de Jesus como Deus, então a Sua essência significa, a formação espiritual da Sua alma, a absorção em amor puro e altruísta e, assim, a formação da Sua alma à imagem de Deus..... E como Jesus tinha ganho a vitória sobre si próprio, o seu corpo espiritualizou-se e subordinou-se completamente à vontade da alma.... E assim Jesus foi impregnado pela luz, fluida pela luz, e depois da Sua morte ascendeu ao céu como o espírito mais puro, mas também visível para os discípulos através da Sua vontade.... Pois Ele tinha superado a morte, Ele tinha redimido o mundo do estado de fraqueza em que ela tinha caído através do pecado.... Ele tinha realizado a obra de redenção como ser humano, porque de outra forma não teria sido uma morte sacrificial e não teria extinguido a imensa culpa do pecado em que a humanidade tinha caído...._>Ámen