Primerjaj objavo s prevodom
PREHOD SKOZI VSAKO OBLIKO-FORMO JE NUJEN .... (MIKRO-KOZMOS-SVET V MALEM ?) ....
Tvoji prijatelji iz onostranstva (angeli) se z Ljubeznijo obračajo k tebi, da izpolnijo tvoje želje, in zato prejmi:
Svet kot takšen ima samo en namen, in sicer voditi mnoga živa bitja, ki so nosilci duhovnih snovi na višji razvoj, ki se lahko zgodi samo v okolju, kjer se dogajajo vse vrste konfliktov (odporov), in te svet ponuja v zadostni količini. Bodisi, da je to na Zemlji ali na številnih drugih nebesnih telesih (planetih), vsepovsod se morajo živa bitja srečevati z nepojmljivimi težavami in potrebujejo vse svoje moči, da jih premagajo. Vendar je takšna moč na razpolago v vsakem živem bitju, skozi dotok moči katero prejema vsako živo bitje, da sploh lahko obstaja kot takšno. Zatorej je nadaljnji razvoj vedno odvisen od tega, v kolikšni meri se bo ta, znotraj živega bitja bivajoča moč uporabila. To pomeni: prej kot bo izpolnjena aktivnost, s katero je živo bitje obvezano (t.j. ki jo je dolžno izvršiti), hitreje bo osvobojena duhovna inteligenca forme-oblike, ki jo ovija, in lahko začne naslednjo stopnjo razvoja.
Zdaj je mogoče vprašati: katera oblika zagotavlja najhitrejši razvoj navzgor za živa bitja.... In odgovor na to vprašanje je lahko le, da je nujno iti skozi vsako obliko.... in, da je omejitev lahko postavljena le tam, kjer je združitev neštetih majhnih delcev duše že dosegla celoto.... kjer so torej prisotne vse substance duše, da bi oživile končno utelešenje.... obliko človeka.
Najbolj prefinjena čustva v ljudeh, najbolj nežno čustvo je le zaradi fino usklajene duše, ki je v zameno sestavljena iz še bolj subtilnih (nežnih, občutljivih) delcev duše. Oni so najpomembnejša nujnost pri gradnji celote, saj oni zagotavljajo kompletirani duši najbolj nežne občutke in dojemanje za najmanjša čudesa stvarstva Božanske Ljubezni.
Če te najbolj fine komponente duše ne bi obstajale (bile na voljo), človek ne bi razumel sedanjih in prihodnjih čudežev stvarjenja.... on enostavno ne bi bil sposoben videti nekaj, kar že ni oživljeno (živo) znotraj njega samega.... on mora vse, kar obstaja (znotraj) v stvarstvu, kot najmanjše komponente imeti znotraj sebe samega.... to je, vsaka snov mora biti prisotna v njegovi duši, šele takrat lahko on to prepozna tudi izven sebe samega.
Ta nauk pa povratno postavlja vprašanje, od kakšnih vrst komponent so ta majhna živa bitja sestavljena, in to je enostavno za pojasniti: vse one nosijo snovi še manjših živih bitij znotraj njih samih, vendar skladno s tem lahko le nagonsko čutijo vse to, kar je v razvoju že napredovalo, čeprav ob istem času zopet obvladati to, kar kot snov že obstaja (je na voljo) v teh živih bitjih.
Znanje o tej pomembni informaciji v doktrini stvarjenja je za človeka izjemna prednost, ker se bo šele skozi to naučil o značaju človeka v vsej raznolikosti.... Na osnovi tega dejstva lahko on tako rekoč presodi, da je človek res krona Božjega stvarstva.... da je on v sebi, to pomeni, njegova duša je tako prefinjeno konstruirana znotraj sebe, da bi za takšno umetniško delo bilo nemogoče, da bi bilo ustvarjeno od enega tako modrega Stvarnika samo za trajanje enega zemeljskega življenja.... vse kar on vidi v naravi, naj bo to na področju mineralnega, rastlinskega ali živalskega sveta, obstaja (je na voljo) v atomih tudi v njem (znotraj njega samega). Človek uteleša (prikriva) znotraj sebe samega celotno delo stvarstva v malem, v najbolj finem pomanjšanju. Zatorej mora on v sebi prav tako premagati nasprotovanja, ki mu pristopajo od zunaj.... iz sveta.... kar lahko razumemo tako, da neštete zunanje nevarnosti motivirajo človeka na najmočnejši odpor.... medtem, ko je prav tako duhovna atmosfera stimulirana skozi neprestani odpor in stalno borbo v različnih substancah duše in lahko le tako postane močnejša, in duša odprta (dostopna) za višje svetlobne Resnice, le na ta način. Tako kot vsako, tudi najmanjše živo bitje mora opravljati določeno dejavnost, tako jo mora tudi človek kot nosilec vseh teh bitij. In ta se sestoji v prvi vrsti v poduhovljenju tistih snovi duše, ki so še vedno v škodljivem nasprotovanju glede na njihovo resnično nalogo, katere bi še vedno raje opravljale zemeljsko nalogo, ki jim je lastna, zaradi njihove pretekle zemeljske dolžnosti v eni od prejšnjih oblik.
Iz tega razloga se mora človek boriti proti tako mnogim slabostim, napakam in slabim navadam, ker značaj snovi zavezanih v duši se vedno znova pojavi in želi prisiliti telo, zemeljski ovoj na pristanek, kateremu bi se moral v zemeljskem življenju zelo močno upreti. In le na ta način je mogoče razumeti, da ima človek izredno odgovornost v času zemeljskega življenja; da mora bojevati stalni boj, da kot resnično poduhovljen ob koncu dneva lahko kot zmagovalec zatriumfira nad vsemi nevarnostmi in, da se je uprl vsem skušnjavam. Konec koncev kako pogosto je duh zares voljan, a telo je šibko (Matej 26:41). AMEN
Prevajalci
Necessário para andar por todos os formulários.... (Microcosmo?)
Os amigos do outro mundo se voltam para você cheios de amor para satisfazer o seu desejo, e assim receber:
O mundo como tal tem apenas um propósito, o de conduzir os muitos seres vivos, portadores de potências espirituais, a um desenvolvimento superior, que só pode ocorrer em tais ambientes, onde surgem resistências de toda a espécie, e o mundo as oferece em abundância. Seja na Terra ou em muitos outros corpos celestes.... Por toda a parte surgem dificuldades inimagináveis para o ser vivo, para a superação das quais toda a energia deve ser exercida. Mas em cada ser vivo essa energia está disponível através do fornecimento de força que cada ser vivo recebe para existir como tal, em primeiro lugar. O desenvolvimento posterior depende sempre, portanto, do grau de utilização deste poder inerente do ser vivo. Isto é, quanto mais cedo a atividade for realizada, que cabe ao ser vivo, mais cedo a inteligência espiritual se liberta da forma que a envolve e pode iniciar o seguinte estágio de desenvolvimento. Agora é possível saber de que forma o desenvolvimento superior mais rápido é garantido aos seres vivos.... E esta pergunta só pode ser sempre respondida que cada forma é indispensável para passar.... e só pode ser estabelecido um limite onde a união de inúmeras partículas da alma já resulta numa.... inteira onde, portanto, todas as substâncias da alma estão presentes para animar a última encarnação.... a forma do ser humano.... para animar. O impulso mais fino do ser humano, o sentimento mais delicado, só se baseia na alma que está sintonizada com todas as sutilezas e que, por sua vez, é composta das mais finas partículas da alma, que são da mais importante necessidade na construção do todo, pois garantem à alma agora formada o sentimento mais fino e a faculdade perceptiva novamente para os menores milagres da criação do amor divino. Onde esses componentes mais finos da alma não estivessem presentes, ao homem faltaria completamente o sentido dos milagres que surgiram e ainda estão surgindo.... ele simplesmente não seria capaz de ver aquilo que ainda não estava vivo em si mesmo.... ele deve ter tudo que a criação contém no mais ínfimo componente dentro de si mesmo.... ou melhor, cada substância deve estar presente em sua alma, só então ele também pode perceber isso fora de si mesmo. Esta instrução deixa novamente em aberto a questão de que tipo são os componentes dos pequenos seres vivos, e é fácil explicar que estes transportam novamente todas as substâncias dos seres vivos ainda mais pequenos em si mesmos, mas, por conseguinte, só sentem de forma puramente instintiva tudo aquilo que já progrediu mais no desenvolvimento, mas, por sua vez, controlam aquilo que já está substancialmente presente nestes seres vivos. O conhecimento de tal conhecimento, importante na doutrina da criação, é da maior vantagem para o ser humano, pois é através dele que ele aprende primeiro a conhecer a essência do ser humano em toda a sua diversidade. Ele pode, por assim dizer, medir deste facto que o ser humano é precisamente a coroa da criação divina.... que ele é tão finamente construído em si mesmo, ou seja, na sua alma, que uma tal obra de arte não poderia ter sido criada por um Criador tão sábio apenas durante a duração de uma vida terrena.... Pois tudo o que ele vê na natureza, seja na pedra, na vida vegetal ou animal, está presente nele em átomos. O homem contém dentro de si todo o trabalho de criação na mais ínfima miniaturização. Ele deve, portanto, vencer também dentro de si as resistências que se aproximam do homem de fora, através do mundo. que deve ser entendida de tal forma que inúmeros perigos externos estimulem o ser humano a uma maior resistência.... Mas também a atmosfera espiritual é estimulada pela constante resistência das várias substâncias da alma que estão em constante luta, e só assim ela pode se fortalecer e tornar a alma acessível a verdades mais elevadas e leves. Assim como todo ser vivo, mesmo o menor, tem de realizar uma determinada atividade, também o ser humano, como portador de todas essas entidades, e isso consiste, antes de tudo, na espiritualização daquelas substâncias anímicas que ainda se encontram em grave contradição com a sua tarefa real, que ainda preferem cumprir a atividade terrena que lhes é característica, devido à sua outrora incumbente tarefa terrena na sua forma anterior. E é por isso que o ser humano tem de lutar contra tantas fraquezas, defeitos e vícios, porque sempre e sempre a peculiaridade das substâncias ligadas na alma rompe e quer forçar a carne, a cobertura terrestre, ao cumprimento, contra a qual se deve oferecer a máxima resistência na vida terrena. Só assim se compreende que responsabilidade extraordinária o ser humano tem na vida terrena e como a luta tem de ser constante para poder triunfar sobre todos os perigos como um verdadeiro vencedor espiritualizado no final dos dias e ter resistido a todas as tentações, pois quantas vezes o espírito está realmente disposto a não ser a carne fraca?
Amém
Prevajalci