• Späť

Ďalšie preklady:

Často kladená otázka: Prečo Boh lásky ľudskú bytosť nechal tak trpieť?

Vy, ľudia, si nedokážete predstaviť výsledok svojho pôvodného hriechu, keby ste neboli vykúpení.... Ja vám stále hovorím, že dokážete pochopiť iba obmedzené koncepty (termíny), zatiaľ čo dôsledok pôvodného hriechu by bol neobmedzený, pretože Moje zákony nemôžu nikdy byť zrušené.... A hriech spáchaný proti Mne, ktorý bol taký obrovský a taký vážny kvôli odpadnutiu odo Mňa aj napriek poznaniu, že je to zlé, mal podľa Božskej spravodlivosti za následok rovnako hrozivé následky, ktoré pre tieto bytosti znamenali večnú biedu.... stav večného utrpenia a tmy....

Preto by nespočetné bytosti museli očakávať tento stav, pretože Moja spravodlivosť nemohla jednoducho zrušiť nevykúpenú vinu. Ale tieto bytosti neboli schopné samé to opraviť, pretože nejde iba o to, že bytosti v určitom časovom rozsahu vytrpia trest, a tým spôsobom by dosiahli vykúpenie viny za hriech.... ide o to, že bytosti zhrešili proti samotnej Láske a že zmierenie viny by sa preto mohlo znova uskutočniť iba skutkom Lásky....

Ide o to, že bytosti museli zapáliť ich Lásku vo svojom vnútri, potom spoznať obrovskú vinu a v úprimnej Láske ku Mne volať o odpustenie.... Ale padlé bytosti to už nedokázali urobiť, pretože boli úplne bez Lásky.... A boli rovnako neschopné urovnať túto nesmiernu vinu, pretože keď boli úplne zatvrdené *(v ich duchovnej bytosti)*, stratili sebauvedomenie, a preto so Mnou už neexistoval žiadny vedomý kontakt. Niečo, čo bolo stvorené na život, zomrelo a nebolo schopné sa ku Mne vrátiť vlastným úsilím.

Kvôli Mojej Láske, múdrosti a sile Ja som skutočne mohol prebudiť tieto mŕtve bytosti do krehkého života.... ale obrovský pôvodný hriech zostal a udržoval bytosť nekonečne ďaleko odo Mňa, a kým táto vina nebola vykúpená, úplný návrat ku Mne bol nemožný. A potom to nijaká padlá bytosť nebola schopná dokázať, pretože boli úplne bez Lásky.... Ja Som to všetko predvídal od večnosti a stále by Som sa nemohol vyhnúť odpadnutiu bytostí bez odstránenia slobodnej vôle.... Ale od večnosti Som tiež predvídal cestu návratu ku Mne pre tieto padlé bytosti a navrhol Som plán návratu a implementoval (uskutočnil) ho....

A všetky bytosti, ktoré zostali so Mnou, sa zúčastňujú na realizácii tohto večného plánu Spásy, nachádzajúc v tom najvyššie šťastie.... Oni sú neustále prenikané Mojou láskou a v úplnom vlastníctve svetla a sily.... A ich Láska neustále ich núti pomáhať padlej duchovnej substancii (látke), ktorá sa vydala na cestu cez diela stvorenia, ktoré sa objavili za účelom ich návratu. Ich Láska núti ich aktívne vytvárať a navrhovať formy pre padlú duchovnú substanciu (látku), ktorá prechádza stvorením. A tak ona dosahuje stupeň zrelosti až keď sa sama môže znova slobodne rozhodnúť. A napriek tomu jej obrovský pôvodný hriech nie je a nikdy by nebol vykúpený, pretože bytosti, ktoré sa jej kedysi dobrovoľne vzdali, sú bez Lásky. Z tohto dôvodu svetelná bytosť Seba dobrovoľne ponúkla na vykúpenie tohto hriechu, pretože bola plná Lásky, a Láska vezme na seba všetko, aby potešila a pomohla tam, kde vidí biedu a utrpenie.

Keby ste vy, ľudia, mohli vyhodnotiť veľkosť pôvodného hriechu, pochopili by ste aj to, prečo rozsah utrpenia, ktorý ďaleko prevyšoval ľudskú silu, musel byť vytrpený na vykúpenie tohto hriechu.... čo by „ľudská bytosť“ nikdy dokázala zniesť, keby mu Láska nedala silu, pretože Láska je sila a jedine Láska vydržala bolesť a utrpenie, ktoré ľudská bytosť Ježiš dobrovoľne vzal na Seba.

On vedel všetko, a tak tiež vedel, že niet nádeje pre padlých duchov, aby sa niekedy vrátili k Bohu a znova boli šťastní, ak by sa hriech nevykúpil.. Obetoval Seba ako svetelná bytosť, aby dosiahol dielo Spásy, pretože ako svetelná bytosť bol schopný uvedomiť si, čo Ho čakalo, ale Láska bola väčšia ako osud, ku ktorému sa blížil ako ľudská bytosť.... Pretože svetelná bytosť vedela, že bude v neustálom kontakte so Mnou a Ona vedela tiež, že Jej Budem neustále poskytovať silu, pretože Moja základná prirodzenosť je Láska, a preto Som bol v ľudskej bytosti, Ježišovi prítomný so Svojou základnou prirodzenosťou. „Ľudská bytosť“ Ježiš určite očakával nepredstaviteľnú mieru utrpenia a bolesti, no napriek tomu, vzhľadom na veľkosť pôvodného hriechu nespočetných bytostí, taká nadmerná miera utrpenia bola nevyhnutná, aby Som uspokojil Moju spravodlivosť, ktorej sa nedalo vyhnúť.... alebo, aby Som milosrdne vymazal vinu kvôli väčšej od najväčšej Láske.

Ubohý stav padlých bytostí bez obeti zmierenia by bol trval večne.... Ježišovo utrpenie však trvalo obmedzené obdobie a Ježiš Mi túto obetu ochotne ponúkol, pretože tým vykúpil celý svet z pôvodného hriechu, aj keď každá bytosť určuje chvíľu svojej vlastnej spásy svojou vlastnou vôľou. Ježiš zomrel na Kríži v mene všetkých ľudí v minulosti, súčasnosti a budúcnosti a Jeho nesmierne utrpenie poskytlo všetkým padlým bytostiam odpustenie ich pôvodného hriechu. Cesta návratu ku Mne sa stala priechodnou pre každú jednotlivú bytosť a vďaka Jeho väčšej od najväčšej Láske ľudia opäť dostali príležitosť zapáliť Lásku vo svojom vnútri, aby mohli zmeniť svoju prirodzenosť a zjednotenie sa znova môže uskutočniť, čo by bolo nemožné bez vykúpenia z pôvodného hriechu.

AMEŇ

Prekladatelia

Veel voorkomende vraag: Waarom liet de God van liefde een mens zo lijden?

U mensen zult u niet de uitwerking van uw oerzonde kunnen voorstellen, wanneer ze niet zou hebben kunnen worden uitgewist. Steeds weer zeg Ik het ook, dat u slechts in staat bent iets te begrijpen wat beperkt is, maar dat de uitwerking van zo'n oerzonde zonder beperking zou zijn, omdat mijn wetten eeuwig niet omver kunnen worden geworpen. En een zonde die tegen Mij werd begaan, die zo groot en zwaar was als de afval van Mij tegen beter weten in, moest volgens goddelijke gerechtigheid een net zo ontzettend gevolg hebben, die voor de wezens bestond uit een eeuwig onheil, uit een staat van eeuwige kwellingen en duisternis.

Dus ontelbare wezens zou deze toestand te wachten staan, omdat mijn gerechtigheid niet eenvoudigweg een schuld kon schrappen die niet verzoend was. Maar deze wezens waren zelf niet in staat hiervoor boete te doen, de schuld goed te maken, want het ging er niet alleen om dat die wezens een mate van straf ondergingen en daarmee de zondenschuld zou zijn uitgewist geweest, het ging er veeleer om dat deze wezens gezondigd hadden tegen de Liefde zelf en dat een zich reinigen van de schuld daarom weer alleen uit een werk van liefde kon bestaan.

Het ging erom dat die wezens de liefde in zich moesten laten ontbranden, ze dan de grootte van hun schuld moesten inzien en in innige liefde Mij moesten aanroepen om vergeving. Maar daartoe waren de gevallen wezens niet meer in staat, want ze waren geheel zonder enige liefde. En deze onmetelijke schuld aflossen konden ze evenmin, omdat ze, als volledig verhard, hun zelfbewustzijn hadden verloren en er dus geen bewuste verbinding meer met Mij bestond. Iets wat geschapen was om te leven had de dood gezocht en was niet in staat uit eigen kracht naar Mij terug te keren.

Nu kon Ik dit dode vanuit mijn liefde, wijsheid en kracht wel weer opwekken tot een geringe mate van leven, maar de oerzonde bleef bestaan, die het wezen eindeloos ver van Mij verwijderd hield. En voordat deze schuld teniet was gedaan, bestond er geen totale terugkeer naar Mij. En wederom was geen der gevallen wezens daartoe in staat, omdat ze geheel zonder liefde waren. Dit alles voorzag Ik sinds eeuwigheid en Ik zou toch niet de afval van de wezens van Mij hebben kunnen verhinderen, wilde Ik hen de vrijheid van wil niet afnemen. Maar Ik voorzag ook sinds eeuwigheid een weg waarover deze gevallen wezens naar Mij konden terugkeren en Ik ontwierp een plan om ze terug te voeren en realiseerde dit ook.

En aan de uitvoering van het heilsplan van eeuwigheid nemen alle bij Mij gebleven wezens deel, die daarin hun gelukzaligheid vinden. Deze zijn voortdurend door mijn liefde doorstraald en in het volledige bezit van licht en kracht. En hun liefde drijft hen onophoudelijk ertoe hulp te verlenen aan het gevallen geestelijke, dat door de met het doel van de terugvoering ontstane scheppingswerken heen gaat. Hun liefde spoort hen zelfs aan scheppend en vormend bezig te zijn, om vormen te creëren voor het gevallen geestelijke, dat de weg door de schepping gaat. En zo bereikt dit ook de graad van rijpheid, waarin het opnieuw vrij kan beslissen. En toch is de grote oerschuld van hen niet goed gemaakt en kan ook eeuwig niet worden goedgemaakt, omdat die wezens zonder liefde zijn, die ze eens vrijwillig weggaven. En daarom bood zich een lichtwezen aan om deze schuld vrijwillig te delgen, omdat het vol van liefde was en de liefde alles op zich neemt om gelukkig te maken en te helpen waar ze ellende en leed ziet.

Zou u mensen nu de grootte van de oerschuld kunnen overzien, dan zou u ook begrijpen waarom voor het teniet doen van die schuld een mate van lijden moest worden verdragen die ver boven de menselijke kracht uitging. Die ook nooit een mens zou hebben kunnen verdragen wanneer de liefde hem niet de kracht zou hebben geschonken, want de liefde is kracht en alleen de liefde verdroeg deze pijnen en smarten, dit lijden, dat de mens Jezus vrijwillig op zich had genomen.

Hij was van alles op de hoogte en dus ook van de hopeloosheid en wanhoop van het gevallene om ooit tot God en de gelukzaligheid terug te kunnen keren wanneer de schuld niet werd goedgemaakt. Hij bood zich als lichtgeest aan om het verlossingswerk te volbrengen, want als lichtwezen kon Hij in Zijn volle omvang beseffen wat Hem te wachten stond, maar de liefde was groter dan het lot dat Hij als mens tegemoet ging. Want het lichtwezen wist zich voortdurend met Mij verbonden en het wist ook dat het door Mij voortdurend van kracht zou worden voorzien, omdat liefde mijn oerwezen is en Ik dus met mijn oerwezen in de mens Jezus ben geweest. Wel droeg de "mens" Jezus een onvoorstelbare mate van lijden en smarten, maar tegenover de grootte van de oerschuld van de ontelbare wezens was zo'n overmaat van lijden nodig om voor mijn gerechtigheid genoegdoening te bieden waar niet omheen kon worden gegaan - Ik anders uit erbarmen de schuld zou hebben doorgestreept uit overgrote liefde.

De ongelukkige staat van de gevallen wezens was een eeuwigdurende toestand zonder de daad van het verzoeningsoffer. Maar al het lijden van Jezus was van tijdelijke aard en Jezus bood Mij dit offer gaarne aan, omdat Hij daarmee de hele wereld verloste van de oerschuld, ofschoon het tijdstip van zijn verlossing ieder wezen zelf bepaalt door zijn wil. Jezus is de dood aan het kruis gestorven voor alle mensen uit het verleden, de tegenwoordige tijd en de toekomst en Zijn onmetelijk lijden heeft alle gevallen wezens de vergeving van hun oerschuld opgeleverd. Ieder wezen kan nu de weg betreden die terugvoert naar Mij, door Zijn overgrote liefde is ook weer de mogelijkheid gegeven dat de mensen zelf de liefde in zich ontsteken, dat ze hun wezen veranderen en de vereniging met Mij kan plaatsvinden, die zonder de delging van de oerschuld onmogelijk was.

Amen

Prekladatelia