• Terug

God Zelf volbracht het verlossingswerk

Toen Mijn menselijk omhulsel de eeuwige Godheid moest omhullen, was de nood op aarde zo groot geworden dat alleen God Zelf de mensen hulp kon brengen, en dit zodanig, dat Hij de aarde als Mens betrad om strijd te leveren tegen hem die schuldig was aan de ellendige toestand waarin de mensen zich bevonden.

En die mens moest voldoen aan alle vereisten van het mens zijn in overeenstemming met de natuur. In hem moest een Ziel van boven zich belichamen, opdat de eeuwige Godheid in die Ziel verblijfplaats vond, zonder met haar volheid van Licht en Kracht deze mens te verteren. Want ze moest in een sfeer werkzaam zijn die met haar Oerwezen overeenstemde. Ze kon alleen in een vat verblijven dat zonder zonden was, maar dat anderzijds ook het vermogen had te kunnen lijden, omdat er een ontzaglijke zondeschuld moest worden afgelost om de mensheid te verlossen.

En zo volbracht God Zelf het werk van verlossing. Want Hij was de Liefde Zelf, die zich in Mij als menselijk omhulsel verborg, en zo ging Ik de zware kruisweg om Mijn gevallen broeders te helpen.

Er was alleen maar die ene oplossing: dat een engel, een niet gevallen wezen, zich aanbood om in een menselijk omhulsel de weg over de aarde te gaan. Dat deze engel een werk van de grootste Liefde zou volbrengen, dat hij de eeuwige Liefde de ruimte bood die door haar nu volledig vervuld werd, zodat de Liefde Zelf het offer bracht. Dat de Liefde Zelf de onmetelijke schuld op zich nam om tegenover de gerechtigheid Gods de boete te doen, die alleen God Zelf als de eeuwige Liefde kon volbrengen, omdat ze anders voor eeuwig niet was uit te wissen door de zondige mensheid zelf.

Ik heb dus als Mens een strijd gevoerd tegen hem die u gevangen hield. Ik heb deze strijd met het wapen van de Liefde gevoerd, waartegen Mijn tegenstander machteloos is. Ik onderrichtte de Liefde, leefde de mensen een leven in Liefde voor, bewees hun de macht van de Liefde en bekroonde dit werk met Mijn kruisdood, die Ik onschuldig heb ondergaan en onder vreselijke pijnen ben Ik gestorven aan het kruis.

Een dergelijk werk kon alleen de Liefde volbrengen, die dus in Mij was en Mij als mens de kracht gaf onmetelijk te lijden. Maar Ik leed voor Mijn gevallen broeders. Ik wilde het lichtrijk voor hen openen en Ik wilde ook diegenen, die al gestorven waren vóór Mijn kruisdood, verlossing brengen van hun schuld. Want voor hen allen was de poort gesloten, die Ik pas openmaakte door Mijn verlossingswerk.

Maar daar Mij als mens de Liefde volledig vervulde, daar Ik in zekere zin Zelf Liefde geworden ben, dus in Mij Zelf alleen de Liefde was, kon Ik zo ook van Mij Zelf zeggen dat God in Mij was, dat Ik Zelf de Godheid had opgenomen en dat bijgevolg ieder mens die Mij zag, de Vader moest zien. Want Ik en de Vader is Een geworden. Hij werd Mens en Ik werd God en zal dat blijven tot in alle eeuwigheid. Want God is de Liefde en deze vervulde het wezen van de Mens Jezus helemaal. En daar Ik voor de mensen een zichtbare God wilde zijn, heb Ik de omhulling van de Mens Jezus daarvoor uitgekozen, die zich door Mij geheel liet doorstralen. En nu werd Ik in Hem een zichtbare God voor iedere ziel.

Want eertijds zijn de wezens van Mij afgevallen, omdat ze niet in staat waren Mij te zien. In Mijn oerkracht en Mijn oerlicht kon Ik nooit worden aanschouwd door de wezens die uit Mij waren voortgekomen. Maar Ik heb rekening gehouden met het verlangen van Mijn schepselen. Ik ben in Jezus voor u een zichtbare God geworden, die u nu kunt zien van aangezicht tot aangezicht.

Amen

O próprio Deus realizou o trabalho de redenção....

Quando a Minha concha humana se destinava a abrigar a Divindade Eterna, as dificuldades na terra tornaram-se tão grandes que só o próprio Deus podia trazer ajuda às pessoas, e isto de tal forma que Ele entrou na terra como um ser humano a fim de travar uma batalha contra aquele que era o culpado pelo estado miserável em que as pessoas estavam em.... E este ser humano tinha de ter todos os pré-requisitos naturais, uma alma vinda de cima tinha de se encarnar n'Ele para que a Deidade eterna pudesse encontrar nela um lugar de residência sem consumir este ser humano com a sua abundância de luz e força. Pois ela tinha de trabalhar numa esfera que correspondia à sua natureza fundamental, só podia habitar num recipiente sem pecado mas que, por outro lado, também tinha a capacidade de sofrer porque uma imensa culpa de pecado tinha de ser paga para redimir a humanidade. E assim o próprio Deus realizou o acto de Salvação, pois Ele próprio foi Amor, que agora se abrigou em Mim como a concha humana e assim eu caminhei no difícil caminho da cruz para ajudar os Meus irmãos caídos.... Havia apenas uma solução, que um espírito anjo.... um ser não caído.... ofereceu-se para percorrer o caminho terreno numa concha humana, que este espírito anjo realizou uma obra de maior amor, que ofereceu espaço ao Amor Eterno que agora O encheu completamente, de modo que o Amor a Si mesmo fez o sacrifício, que o Amor a Si mesmo tomou a culpa imensurável sobre Si mesmo para fazer expiação pela justiça de Deus, que só o próprio Deus como Amor Eterno poderia fazer, porque de outra forma não poderia ser eternamente redimido pela própria humanidade pecadora. Assim eu, como ser humano, travei uma batalha contra aquele que vos manteve cativos.... travei esta batalha com a arma do amor, contra a qual o meu adversário é impotente.... Ensinei o amor, vivi uma vida de amor pelas pessoas, provei-lhes o poder do amor e coroei esta obra com a Minha morte na cruz, que sofri inocentemente e morri na cruz em dor excruciante.... Tal obra só podia ser realizada por amor, que assim estava em mim e como ser humano deu-me a força para um sofrimento incomensurável, mas eu sofri pelos meus irmãos caídos, quis abrir-lhes o reino da luz e também trazer a redenção da sua culpa àqueles que já tinham partido antes da Minha crucificação. Pois um portão foi fechado a todos eles que só abri através do Meu acto de Salvação. Mas uma vez que o amor Me encheu completamente como ser humano, uma vez que Me tornei, até certo ponto, amor a Mim mesmo, assim só o amor estava em Mim mesmo, pude também dizer de Mim mesmo que Deus estava em Mim, que Mim mesmo tinha recebido a Divindade e, consequentemente, cada pessoa que Me via tinha de ver o Pai, pois Eu e o Pai tornámo-nos um.... Ele tornou-se homem e eu tornei-me Deus.... e continuarei a sê-lo por toda a eternidade. Porque Deus é amor, e isto encheu completamente o ser do homem Jesus, e como eu queria ser um Deus visível para as pessoas, escolhi a concha do homem Jesus para este propósito, que se deixou permear completamente por Mim e agora me tornei um Deus visível n'Ele para cada alma de luz. Por uma vez os seres afastaram-se de Mim porque não puderam contemplar-Me, Quem na Minha força elementar e na Minha luz elementar nunca pôde ser visto pelos seres que tinham surgido de Mim.... Mas tomei em consideração o desejo das minhas criações vivas.... Em Jesus tornei-me um Deus visível para vós, a quem agora podeis ver face a face...._>Ámen