• Terug

Kerstmis 1963

In dankbaarheid en vreugde zult u mijn geboorte op aarde moeten gedenken. Want voor u was dit een daad van onmetelijke liefde en erbarmen. Voor u ging er een licht op, dat u de weg uit de donkere geestelijke nacht moest verlichten. Voor u mensen eindigde een tijdsbestek van diepste hopeloosheid, voor u begon een nieuwe ontwikkelingsperiode. De weg die weer terug voerde naar Mij werd voor u gereed gemaakt. En deze weg leefde de mens Jezus u voor Die deze missie op zich had genomen uit liefde voor Mij en voor u, Zijn gevallen broeders. Want Hij wilde Mij mijn kinderen terugbrengen die al eeuwigheden van Mij verwijderd waren en in diepste armzaligheid smachtten.

Het menselijk omhulsel van Jezus werd door een ziel van het licht betrokken, door een eens door Mij uitgestraald wezen dat Mij in liefde was toegedaan en bij Mij bleef toen het leger der oergeschapen geesten van Mij was afgevallen. Deze ziel borg zich in het kindje Jezus en het ene wonder na het andere getuigde al bij Zijn geboorte van de goddelijke Geest die dit Kindje bewoonde. Maar de mens Jezus moest net als iedere andere mens Zijn leven op aarde beginnen. Hij werd geboren uit Maria, de maagd die uitermate rein was en dus ook het goddelijke Kindje ter wereld kon brengen zonder ooit gezondigd te hebben. En deze ziel van Jezus moest een rein lichaam betrekken, omdat Ik zelf in Zijn menselijke buitenkant mijn intrek wilde nemen en daarom ook Zijn lichaam rein en zonder zonde was en is gebleven. Want hoewel Hij voortdurend door de wezens van de duisternis werd bedreigd die Hem ten val wilden brengen, heeft Hij hen toch weerstaan en Hij heeft al het onreine wat zich aan Zijn ziel vastklampte door Zijn overgrote liefde verlost. Hij heeft aan alle verzoekingen weerstand geboden en al het onontwikkelde geestelijke, dat Zijn lichaam in het nauw bracht omdat Hij in deze materiële wereld vertoefde, heeft Hij vergeestelijkt. Hij heeft het volgzaam gemaakt aan de wensen van Zijn ziel, want Hij was vol van liefde en de liefde overwint alles, ook de grootste vijand. De mens Jezus moest eerst alle nog het lichaam aanklevende onrijpe substanties tot rijp worden brengen. Toen pas kon Ik zelf als de eeuwige Liefde in Hem verblijf nemen en toen pas kon het grote werk van erbarmen voltooid worden, dat Hij wilde volbrengen voor de zondenschuld van de gehele mensheid.

Toen Ik naar de aarde afdaalde, toen het kindje Jezus geboren werd, was mijn geest in Hem omdat het aardse lichaam een volmaakte ziel in zich droeg. Ze was dus innig met Mij verbonden en Ik zelf kon Me uiten door Hem. En er gebeurden dingen bij Zijn geboorte die u naar het rijk der fabelen zou willen verwijzen, maar die in waarheid zijn gebeurd, want voor een volmaakte geest is alles mogelijk. Maar slechts weinigen, wier harten vol van liefde waren en die in het Kindje de beloofde Messias herkenden en het aanbaden, beleefden deze wonderen bij het kindje Jezus. Zodra mensen in Zijn nabijheid kwamen wier harten niet rein waren, zagen dezen alleen een kind, geaard zoals ieder ander kind. Maar meestal kwamen alleen die mensen in Zijn nabijheid die hun geest naar Hem toedreef, die het wonder bespeurden dat zich in deze nacht voltrok en die Het nu aanbidding betuigden omdat ze de beloofde Messias in Hem zagen.

Maar het was het grootste wonder aller tijden dat zich nooit zal herhalen, dat God zelf naar de aarde kwam en in een kindje verblijf nam. Want de Liefde kwam naar de aarde. Het kind Jezus was vol van liefde, want de grote liefde voor het eens gevallene, ongelukkige, heeft Het ertoe aangezet vlees aan te nemen en nu de oerschuld teniet te doen, die juist alleen door de Liefde teniet kon worden gedaan omdat ze daarin bestond dat tegen de Liefde werd gezondigd. En dit werk heeft de mens Jezus volbracht, dat Hij zelf uit liefde Zijn leven gaf. Dat Hij het grootste offer bracht dat ooit een mens op deze aarde gebracht heeft en brengen zal, dat Hij zich zelf van alle licht en macht ontdeed die Zijn eigendom was door de in Hem wonende Liefde, dat Hij te midden van de duistere wereld als alleen mens heeft geleden en de meest pijnlijke dood aan het kruis is gestorven.

Jezus, een Wezen uit het rijk van het licht, bood zich vrijwillig aan voor deze missie, als mens over de aarde te gaan en een werk van verzoening met onvoorstelbaar lijden en onvoorstelbare pijnen te volbrengen om de gevallen broeders te helpen. De liefde vervulde alle wezens die uit Mij waren voortgekomen en bij Mij gebleven waren toen Lucifer zich van Mij afkeerde en ontelbare geestelijke wezens mee naar beneden trok in de diepte. En de liefde van Jezus was zo sterk dat ze tegenover Mij de boete wilde doen voor het onmetelijke vergrijp tegen Mij, hun God en Schepper, tegen de eeuwige Liefde zelf. En deze liefde die Jezus Mij toedroeg, nam Ik aan en dus ook Zijn offer, omdat de Liefde het bracht en omdat slechts door de Liefde alleen de oerzonde teniet kon worden gedaan. En zo nam het Lichtwezen vlees aan en ging net als alle andere mensen over de aarde, belast met een zwaar aards lichaam dat voor het in vrijheid en licht staande Wezen een keten was welke de ziel als buitengewoon kwellend ondervond. Maar Hij moest de weg op aarde als mens afleggen, omdat Hij de medemensen tot voorbeeld moest dienen, opdat ze Hem navolgden. Hij moest met dezelfde zwakheden en weerstanden te strijden hebben die ieder mens in overeenstemming met zijn natuur belasten, omdat het erom ging alle zwakheden en fouten kwijt te raken door eigen arbeid aan de ziel.

De mens Jezus stond midden in de aardse wereld, in het gebied dat mijn tegenstander toebehoorde. En het was voor de Ziel uit het lichtrijk dubbel zo zwaar, zich in dit duistere gebied te handhaven, weerstand te bieden aan alle satanische pogingen om Hem ten val te brengen en met liefde op al het lage geestelijke in het vlees en in de omgeving in te werken. Want ook Zijn lichaam werd zeer in het nauw gedreven door onrijp geestelijks, hetgeen de ziel van Jezus niet verhinderde, omdat Hij in Zijn wijsheid inzag dat ook dat geestelijke verlost wilde zijn. En Zijn liefde was er voortdurend toe bereid, alles hulp te bieden wat nog ongelukkig was. Zijn ziel leed onuitsprekelijk door haar omgeving. Ze was vrijheid en licht en liefde gewend en dus hoogste gelukzaligheid, en bevond zich nu in de duisternis, geketend door het lichaam en in de meest liefdeloze omgeving. En zo is ook Zijn aardse bestaan van kindsbeen af een toestand van lijden geweest, waardoor Hij zeer veel schuld van Zijn medemensen goedmaakte, totdat Hij dan het grote zoenoffer volbracht, dat Hij zichzelf offerde voor de oerschuld van alle mensen van het heden, het verleden en de toekomst.

Nooit zult u mensen dit werk van barmhartigheid kunnen bevatten. Want geen mens was in staat zo’n hoeveelheid lijden op zich te nemen, bewust van de afloop, want Zijn einde stond Hem voortdurend voor ogen en liet in Hem geen vrolijkheid bovenkomen. Hij voelde als mens en ook alle angsttoestanden, die elke gedachte aan dat wat voor Hem lag veroorzaakte, doorleefde Hij. En Hij hield vol tot aan het einde. De liefde in Hem voor Mij en voor al het niet verloste nam voortdurend toe en gaf Hem ook de kracht om Zijn werk van barmhartigheid ten uitvoer te brengen. Ik zelf kon Hem volledig doorstralen, Ik zelf was in mijn oerwezen in Hem. En dus was Ik het Die de zondenschuld teniet deed voor de mensen, want het was de Liefde Die de mens Jezus de kracht gaf te lijden en te sterven aan het kruis, om de mensheid te verlossen, om de grote oerschuld te voldoen die alleen door een werk van liefde de rechtvaardige voldoening vond, zoals het de mens Jezus aan het kruis heeft volbracht.

Amen

Natal 1963

Em gratidão e alegria recordareis a Minha descida à terra, para vós foi um acto de imensurável amor e misericórdia, para vós surgiu uma luz que deveria iluminar o vosso caminho para fora da noite espiritual escura.... para vós, humanos, foi concluído um período de desespero mais profundo, para vós foi iniciado um novo período de desenvolvimento.... O caminho foi preparado para si que me conduziu de novo a Mim.... E este caminho foi-vos demonstrado pelo homem Jesus, que tinha assumido esta missão por amor a Mim e a vós, seus irmãos caídos.... Pois Ele queria trazer os Meus filhos de volta para Mim, que já tinham estado distantes de Mim por eternidades e definhado na mais profunda miséria. A concha humana de Jesus foi coberta por uma alma de luz, por um ser outrora emanado por Mim, que me foi dedicado no amor e permaneceu comigo quando a multidão de espíritos originalmente criados se afastou de Mim.... Esta alma abrigou-se no menino Jesus, e milagres sobre milagres já testemunharam o espírito divino que habitava este menino no seu nascimento.... No entanto, o ser humano Jesus teve de começar a sua vida terrena como qualquer outro ser humano, Ele nasceu de Maria, a virgem, que era extremamente pura e, portanto, também capaz de dar à luz a criança divina sem nunca ter pecado.... E esta alma de Jesus teve de ocupar um corpo puro porque Eu próprio quis morar na Sua concha externa humana e, por isso, o Seu corpo era e permaneceu puro e sem pecado, pois embora fosse constantemente assediado pelos seres das trevas que O queriam fazer cair, Ele resistiu-lhes e rejeitou tudo o que era impuro Ele resistiu a todas as tentações e espiritualizou tudo o que oprimia o Seu corpo porque Ele viveu neste mundo material, Ele tornou-o submisso aos desejos da Sua alma, pois Ele estava cheio de amor e o amor conquista tudo, mesmo o maior inimigo. Jesus, o ser humano, primeiro teve de trazer todas as substâncias imaturas ainda agarradas ao corpo até à maturidade, só então Eu próprio, como o Amor Eterno, pude tomar morada Nele, e só então a grande obra de misericórdia pôde ser concluída, que Ele queria realizar pela culpa do pecado de toda a humanidade.... Quando desci à terra, quando o menino Jesus nasceu, o Meu espírito estava Nele, porque o corpo terreno continha uma alma perfeita, por isso estava intimamente unido a Mim e Mim mesmo fui capaz de me expressar através Dele.... E aconteceram coisas no Seu nascimento que gostaria de consignar ao reino da lenda, mas que aconteceram na verdade, pois tudo é possível para um espírito perfeito.... Contudo, apenas alguns experimentaram estes milagres no menino Jesus, cujos corações estavam cheios de amor e que reconheceram o Messias prometido no menino Jesus e O adoraram.... Assim que as pessoas se aproximaram Dele cujos corações não eram puros, só viram uma criança como qualquer outra criança..... Mas sobretudo apenas aquelas pessoas que se aproximaram d'Ele que foram levadas pelo seu espírito, que sentiram o milagre que se realizou naquela noite e que agora lhe prestaram culto porque viram nele o Messias prometido. Mas foi o maior milagre de todos os tempos, que nunca se repetirá, que o próprio Deus veio à terra e tomou morada numa criança pequena. Porque o amor veio à terra, o menino Jesus estava cheio de amor, porque o grande amor pelo outrora caído, miserável O moveu a vestir-se de carne e a redimir o pecado original, que só podia ser redimido pelo amor porque consistia em pecar contra o amor. E esta obra foi realizada pelo homem Jesus, que Ele próprio deu a Sua vida por amor, que Ele fez o maior sacrifício que um ser humano já fez e fará nesta terra.... que Ele se deu a Si próprio toda a luz e poder que era Seu através do amor que habitava Nele.... que Ele sofreu como um mero ser humano no meio do mundo escuro e morreu a morte mais agonizante na cruz.... (25.12.1963) Jesus.... um ser do reino da luz.... ofereceu-se voluntariamente para esta missão de caminhar na terra como um ser humano e de realizar uma obra de expiação de sofrimento e dor inconcebíveis, a fim de ajudar os irmãos caídos. O amor encheu todos os seres que tinham emergido de Mim e permanecido comigo quando Lúcifer se afastou de Mim e atraiu uma multidão de seres espirituais para o abismo com ele.... E o amor de Jesus era tão forte que quis fazer expiação pela imensa ofensa contra Mim, seu Deus e Criador, contra o Amor Eterno que é o próprio. E aceitei este amor que Jesus me ofereceu e assim também o Seu sacrifício, porque o amor o trouxe e porque só através do amor o pecado original poderia ser redimido.... E assim o ser de luz tomou carne e caminhou através da terra como todas as outras pessoas, sobrecarregado por um pesado corpo terreno que era um grilhete para o ser em liberdade e luz, que a alma achou extremamente agonizante. No entanto, teve de percorrer o caminho terreno como ser humano porque era suposto servir de exemplo aos seus semelhantes para que eles O seguissem. Ele teve de lutar com as mesmas fraquezas e resistências que sobrecarregam naturalmente todos os seres humanos, porque era necessário livrar-se de todas as fraquezas e falhas através do seu próprio trabalho sobre a alma.... O homem Jesus estava no meio do mundo terreno, na área que pertencia ao Meu adversário, e era duplamente difícil para a alma do reino da luz afirmar-se nesta área escura, resistir a todas as tentativas satânicas de O derrubar e de influenciar com amor tudo o que não é espiritual na carne e no ambiente, pois também o Seu corpo foi duramente pressionado por substâncias espirituais imaturas a que a alma de Jesus não resistiu porque Ele reconheceu na Sua sabedoria que estas substâncias espirituais também queriam ser redimidas, e o Seu amor estava constantemente pronto a ajudar tudo o que ainda era miserável. A sua alma sofreu indescritívelmente devido ao seu ambiente, estava habituada à liberdade, à luz e ao amor e, portanto, à maior felicidade e encontrava-se agora na escuridão, presa pelo corpo e na maior parte do ambiente pouco amável. E assim a sua vida terrena desde a infância foi um estado de sofrimento através do qual expiou por muita culpa dos seus semelhantes.... até que Ele fez então o grande sacrifício da expiação, entregando-se pelo pecado original de todas as pessoas do presente, passado e futuro.... Vós, humanos, nunca sereis capazes de compreender este acto de misericórdia, pois nenhum ser humano seria capaz de assumir um tal grau de sofrimento, consciente do resultado, pois o Seu fim estava constantemente diante dos Seus olhos e não permitia que n'Ele surgisse qualquer felicidade; Ele sentiu-se como um ser humano e também experimentou todos os estados de medo que cada pensamento do que estava diante d'Ele desencadeou. E Ele perseverou até ao fim, o amor Nele por Mim e por todos os não redimidos aumentou constantemente e também lhe deu a força para realizar a Sua obra de misericórdia.... Eu mesmo fui capaz de irradiar por Ele completamente, Eu mesmo estive Nele na Minha natureza fundamental, e assim fui Eu que redimi a culpa do pecado pelas pessoas, pois foi o amor que deu ao homem Jesus a força para sofrer e morrer na cruz a fim de redimir a humanidade, a fim de expiar o grande pecado original que só encontrou a sua justa expiação através de uma obra de amor, como o homem Jesus realizou na cruz...._>Ámen