• Terug

Alleen dienende liefde leidt naar de volmaaktheid

In elke fase van uw positieve ontwikkeling moest u dienen, want elk scheppingswerk had zijn doel en bestemming. Niets is doelloos geschapen door de macht van de Schepper Die het eens gevallen wezenlijke weer opwaarts wil voeren. Als mens zult u weliswaar niet overal een dienend doel kunnen herkennen, maar de Schepper zelf liet zich door Zijn wijsheid en liefde leiden, al Zijn scheppingen een taak toe te wijzen. En door de vervulling hiervan werd toch steeds het doel bereikt dat het daarin gebonden geestelijke stap voor stap opwaarts ging. Het wezenlijke legt dus in de gebonden toestand een eindeloos lange weg van ontwikkeling af, zoals u mensen dit al menigmaal bekend werd gemaakt. Maar beslissend voor de uiterste voltooiing kan alleen datgene zijn wat in vrije wil door het wezen wordt volbracht. Beslissend is alleen het dienen als mens, het dienen van het eens gevallen wezen in het stadium van de vrije wil. De mens moet dienen in liefde, dan wordt hij in vrije wil werkzaam naar Gods wil en wordt hij nog op aarde volmaakt.

De liefde zal altijd tot uitdrukking komen in het dienen, omdat de liefde steeds haar best doet het voorwerp van de liefde gelukkig te maken, het te helpen. En de dienende liefde is een zuiver goddelijke liefde. Ze is niet verkeerd gericht zoals vroeger toen ze alleen zichzelf bevredigde. Integendeel, ze heeft altijd alleen het welzijn van de naaste tot doel en uit zich daarom steeds in dienen. Wat nu de mens in dienende liefde onderneemt, zal altijd gezegend zijn en steeds naar de uiteindelijke volmaaktheid leiden. Maar laat hij werken van dienende naastenliefde achterwege, dan blijft hij onherroepelijk op hetzelfde niveau van zijn ontwikkeling staan en dreigt er bovendien gevaar dat zijn eigenliefde sterker wordt en dat hij terugzinkt, dat zijn aards bestaan nutteloos is omdat hij als mens niet meer wordt gedwongen.

Wie dienstbaar is in onbaatzuchtige liefde, vervult ook de goddelijke wil. En hij komt weer dichter bij zijn God en Schepper, omdat dienende liefde ook een bewijs van deemoed is, omdat de mens nu niet meer aanmatigend is, wat eens zijn val teweeg heeft gebracht. De gehele schepping dient, al is het ook in gebonden toestand, en het eens gevallen geestelijke legt in deze gebonden toestand nu de weg naar God af. Het kan echter niet in deze toestand het uiteindelijke doel bereiken dat de vrije wil als voorwaarde heeft, daar anders het wezen eeuwig een geoordeeld wezen zou blijven en niet meer overeen zou komen met de oertoestand waar het zich vrij kon ontwikkelen en vrij kon scheppen en werken. Het is noodzakelijk dat het deze vrijheid weer verkrijgt en zich weer strikt in de goddelijke wil ophoudt, ofschoon het ook zijn wil verkeerd kan gebruiken. En deze beslissing moet de mens gedurende zijn aards bestaan nemen om weer te worden wat hij was in het allereerste begin. Daarom moet hij dienen. En dit vereist een achterstellen van de eigenliefde, een zich vormen tot onbaatzuchtige goddelijke liefde die steeds alleen maar gelukkig wil maken. En dit is voor de mens in het begin niet gemakkelijk, maar kan gedurende het aardse bestaan worden bereikt, omdat hem alle hulpmiddelen worden geboden om zijn eigenliefde geheel te veranderen. Dan zal de mens alleen nog aan zijn naaste denken en daardoor ook de liefde tot God bewijzen en dus weer dichter bij Hem komen, zoals hij zich eens uit vrije wil van Hem verwijderde. En al meent u mensen ook u te vervolmaken door het verrichten van handelingen en gebruiken, zolang deze niet bestaan uit werken van dienende naastenliefde, zijn ze waardeloos voor God en dragen ze niet bij tot uw positieve ontwikkeling.

U zult u alleen door dienende liefde kunnen vervolmaken, want alleen deze getuigt van uw vrije wil om naar God terug te keren. En Hij zal u ook steeds weer gelegenheden verschaffen waar u aanleiding zal worden gegeven tot dienende liefde, waar u de naaste zult kunnen bijstaan in geestelijke en aardse nood, waar u allen die in een benarde positie geraken en zichzelf daar niet uit kunnen bevrijden, zult kunnen helpen, troosten en beschermen.

De gang over de aarde tevoren door alle scheppingen was wel zwaar en smartelijk, maar u kwam daardoor zeker hogerop, omdat u volgens de natuurwet werd genoodzaakt tot dienen. Maar in het stadium als mens is het voor u veel moeilijker, want u zult uzelf moeten overwinnen. Uw vrije wil moet actief worden dat te doen, waartoe u voorheen was gedwongen door de natuurwet. U zult moeten dienen, maar wordt daar niet meer toe gedwongen. Alleen uw wil beslist. En daarom draagt u ook grote verantwoordelijkheid voor uw leven op aarde als mens. U zult weer kunnen afglijden, maar u zult ook het allerhoogste kunnen bereiken. U zult u door dienende liefde kunnen verbinden met de eeuwige Liefde zelf en dan is uw doel op aarde bereikt. U hebt de aaneensluiting gevonden met uw God en Schepper. U keert als kinderen terug naar de Vader van Wie u als schepsel eens bent weggegaan.

Amen

Só servir o amor leva à perfeição....

Em cada fase da sua ascensão teve de servir, pois cada obra de criação teve o seu propósito e o seu destino, nada foi criado sem sentido pelo poder criador que queria conduzir o ser outrora caído de novo para cima. Como seres humanos não se pode certamente reconhecer um propósito de serviço em toda a parte, no entanto o próprio Criador permitiu-se ser determinado pela Sua sabedoria e amor para atribuir uma tarefa a todas as Suas criações, através da qual apenas o propósito foi alcançado, que a substância espiritual ali ligada ascendesse passo a passo. Assim, a vontade em estado de compulsão cobre um caminho de desenvolvimento infinitamente longo, uma vez que isto já vos foi dado a conhecer muitas vezes aos humanos. Mas só o que é realizado pelo ser de livre vontade pode ser decisivo para a última perfeição, só o serviço como ser humano do ser outrora caído na fase do livre arbítrio é decisivo.... O ser humano tem de servir com amor, então ele será activo no livre arbítrio de acordo com a vontade de Deus e alcançará a perfeição enquanto ainda na terra. O amor sempre se expressará em serviço.... porque o amor procura sempre fazer feliz o objecto do amor, para o ajudar. E o amor ao serviço é um amor puramente divino, não é dirigido erradamente como outrora foi, que apenas se satisfaz a si próprio, mas apenas tem sempre como objectivo o bem-estar do próximo e, por isso, expressa-se sempre em serviço.... O que quer que o ser humano empreenda ao serviço do amor será sempre abençoado e conduzirá sempre à perfeição final. Mas se negligenciar as obras de servir o amor ao próximo, permanecerá irrevogavelmente na mesma fase do seu desenvolvimento, e há também o perigo de que o seu amor-próprio se intensifique e se afunde de novo, de que a sua vida terrena seja uma vida ociosa porque já não será obrigado como ser humano.... Quem serve com amor desinteressado cumpre também a vontade divina e aproxima-se novamente do seu Deus e Criador, porque servir o amor é também prova de humildade, porque o ser humano já não se exalta a si próprio, o que em tempos causou a sua queda.... Toda a criação serve, embora num estado de compulsão, e o ser espiritual outrora caído cobre agora o caminho para Deus neste estado de compulsão, mas neste estado não pode alcançar o objectivo final, que requer livre arbítrio, caso contrário o ser permaneceria eternamente um ser julgado e deixaria de corresponder ao estado original, onde era livremente exposto e poderia livremente criar e trabalhar.... Tem absolutamente de voltar a receber esta liberdade e agora mover-se de novo exactamente na vontade divina, embora também possa usar indevidamente a sua vontade. E o ser humano tem de tomar esta decisão durante a sua vida terrena a fim de se tornar novamente naquilo que era no início. Por conseguinte, deve servir.... E isto exige um abandono do amor próprio, uma transformação de si próprio em amor altruísta e divino que só quer agradar.... o que não é fácil para o ser humano no início, mas pode ser alcançado durante a vida terrena porque lhe são oferecidos todos os meios de ajuda para que o seu amor próprio mude e o ser humano só pense no seu próximo e assim também demonstre o seu amor por Deus e assim se aproxime novamente dele, uma vez que se distanciou dele por sua livre vontade. E mesmo que vós, humanos, acrediteis que vos estais a aperfeiçoar através da realização de acções e costumes.... enquanto estes não consistirem em obras de amor ao próximo, são inúteis perante Deus e não contribuem para o vosso desenvolvimento ascendente.... Só vos podeis aperfeiçoar através do amor servil, pois só isto testemunha o vosso livre arbítrio para regressar a Deus. E, uma e outra vez, Ele também criará oportunidades para si onde for levado a amar com serviço, onde puder ajudar o seu próximo na adversidade espiritual e terrena, onde puder ajudar, confortar e proteger todos aqueles que se encontram em dificuldades e não se podem libertar delas. O seu caminho terrestre anterior através de todas as criações foi certamente difícil e doloroso, no entanto ascendeu em segurança porque a lei natural o levou a estar ao seu serviço.... Mas no palco como ser humano é muito mais difícil para vós, pois tendes de vos superar a vós próprios, o vosso livre arbítrio tem de se tornar activo para fazer o que antes éreis obrigados a fazer por lei natural.... Deve servir.... mas já não é obrigado a fazê-lo, só a sua vontade decide.... E por isso também tem uma grande responsabilidade pela sua vida terrena como ser humano.... pode afundar novamente mas também atingir a altura mais alta.... poderás unir-te ao Amor Eterno por servir o amor, e então o teu objectivo na terra terá sido alcançado, terás encontrado a união com o teu Deus e Criador, regressarás como filhos ao Pai de Quem uma vez vieste como criatura...._>Ámen