• Terug

De vrije wil van de mens Jezus

Ook mijn lijden en sterven aan het kruis bleef tot aan het einde een aangelegenheid van mijn vrije wil. Want Ik zou het ook wel hebben kunnen verhinderen. Ik zou de goddelijke kracht die Ik in mij droeg, kunnen hebben gebruikt en alle vijanden geweerd die via Mij hun gedachten van haat ten uitvoer wilden brengen. Het werk dat Ik heb volbracht, heeft mijn volledig vrije wil volbracht. Ik was bereid te lijden en te sterven voor mijn medemensen, omdat Ik als mens Jezus op de hoogte was van de vreselijk ellendige toestand waarin de gehele mensheid zich bevond door de vroegere zondeval en omdat mijn liefde al mijn gevallen broeders wilde helpen en Ik daarom Mij zelf aan de Vader aanbood als zoenoffer.

Ik was er helemaal niet toe gedwongen. De Vader in Mij bepaalde niet mijn wil. Ik handelde volkomen vrij uit Mij zelf. En het is Mij ontzettend zwaar gevallen, omdat Ik alles vooruitzag wat er zou plaatsvinden tot het werk van verlossing totaal was volbracht.

Ik worstelde en bad als mens tot de Vader in diepste nood, dat Hij de kelk aan Mij zou willen laten voorbijgaan. En Ik werd gesterkt en gaf Mij volledig aan de Vader over. Want de liefde in Mij was oppermachtig, dus was het wel de eeuwige Liefde zelf in Mij en door haar liet Ik Me leiden in mijn werk, wat echter onmogelijk zou zijn geweest wanneer mijn wil als mens zich daartegen zou hebben geweerd. Ik werd gedreven door de liefde voor de ongelukkige mensheid. En Ik wilde haar helpen en deze liefde liet Me een mate van lijden op Me nemen, die u mensen niet in zijn volle omvang zult kunnen beseffen. Maar de schuld die u door uw afval van God op u had geladen, was ook onmetelijk. En om deze schuld teniet te doen, moest Ik als mens mateloos lijden en de kwellingen van de kruisdood op Me nemen.

Maar liefde is kracht en daarom hield Ik ook vol tot aan het einde, daar anders het lijden waarlijk volstaan zou hebben mijn lichaam al voortijdig te doden, wanneer niet de kracht van de liefde mijn lichaam in staat zou hebben gesteld ook de dood aan het kruis op Me te nemen en vol te houden tot het werk was volbracht, tot de verlossing van zonde en dood was verzekerd voor alle mensen die mijn kruisoffer willen aannemen en verlossing willen ontvangen.

Want weer hangt het van de vrije wil van de mens zelf af, hoe hij zich tegenover Mij en mijn verlossingswerk opstelt. Want uit vrije wil heeft ieder wezen zelf zich van Mij afgewend en uit vrije wil moet het zich weer op Mij richten, wat dus gebeurt wanneer het als mens Jezus Christus en Zijn verlossingswerk erkent, Mij zelf in Jezus ziet en zich zelf en zijn schuld vrijwillig aan Mij overgeeft. Wanneer het om vergeving vraagt en weer terug wil keren naar Mij, van wie het eens vrijwillig is weggegaan. Dan doet de mens ook bewust een beroep op de genaden van mijn verlossingswerk. Hij ondervindt versterking van zijn verzwakte wil en is dan ook verzekerd van zijn terugkeer in zijn vaderhuis.

Het onmetelijke lijden dat Ik als mens op Me heb genomen, stond nog steeds niet in verhouding tot de overgrote schuld van het gevallen geestelijke. Maar daar de mens Jezus vol van liefde was en vrijwillig het zwaarste offer wilde brengen, doordat Hij Zijn leven gaf aan het kruis, nam Ik met dit offer genoegen en deed het alle schuld teniet ter wille van de grote liefde van Jezus, die Mij Zijn gevallen broeders weer terug wilde brengen. Ik nam er genoegen mee en dus was ook aan mijn gerechtigheid voldoening geschonken. Want Ik kon geen schuld teniet doen die zonder genoegdoening zou zijn gebleven. Maar daarom moest ook het werk van de verlossing uit vrije wil worden volbracht. Ik mocht geen wezen dwingen om deze genoegdoening te volbrengen.

En omdat de grote zonde van de afval van Mij een vergrijp tegen mijn liefde was, moest de boetedoening nu weer een daad van liefde zijn, want alleen de liefde kon deze onmetelijke schuld teniet doen. En deze liefde was in de mens Jezus. Hij gaf haar zoveel ruimte, dat Hij helemaal vervuld was van de liefde, die Hem nu ook in staat stelde Zijn verlossingswerk te volbrengen.

De Liefde heeft de schuld teniet gedaan. De Liefde heeft een mens helemaal vervuld. De Liefde ben Ik zelf en dus was Ik zelf in de mens Jezus. Ik zelf leed en stierf voor de mensheid. Maar omdat Ik als God niet kon lijden, nam de mens Jezus al het lijden op zich.

Doch alles deed Hij uit vrije wil. Want de liefde dwingt niet, maar ze is tot de grootste offers bereid. En de liefde brengt alles tot stand, want ze is een kracht die machtig is, die ook het zwaarste leed kan verdragen. Ik zelf, als de eeuwige Liefde, vervulde de mens Jezus en zo werkte Ik zelf in Hem en bracht de mensen verlossing van zonde en dood.

Amen

O livre arbítrio do homem Jesus....

O meu sofrimento e morte na cruz também permaneceu uma questão de livre vontade até ao fim, pois poderia certamente tê-lo evitado, poderia ter usado a força de Deus contida em Mim e ter-me defendido contra todos os inimigos que me quisessem usar para levar a cabo os seus pensamentos de ódio.... O trabalho que realizei foi realizado pelo Meu livre arbítrio; estava disposto a sofrer e morrer pelos Meus semelhantes porque eu, como 'Jesus ser humano', sabia do estado terrível de miséria em que toda a humanidade se encontrava devido à queda do homem no passado, e porque o Meu amor queria ajudar todos os Meus irmãos caídos e por isso ofereci-Me ao Pai como sacrifício de expiação.... Não fui de forma alguma obrigado a fazê-lo, o Pai em Mim não determinou a Minha vontade, agi completamente livremente a partir de Mim mesmo.... E tornou-se terrivelmente difícil para mim porque previ tudo o que iria acontecer até que o trabalho de Salvação estivesse completamente realizado.... Eu lutei e rezei como ser humano ao Pai em profunda angústia para que Ele pudesse deixar a taça passar por mim.... e eu fui fortalecido e entreguei-me completamente ao Pai. Pois o amor em Mim era avassalador, portanto era certamente o Eterno Amor em Mim, e deixei-o determinar o Meu trabalho, que, no entanto, teria sido impossível se a Minha vontade como ser humano lhe tivesse resistido.... Fui conduzido pelo amor pela miserável raça humana e quis ajudá-la, e este amor fez-me tomar sobre Mim uma medida de sofrimento que vós, humanos, não podeis medir. Mas a culpa que tinha incorrido através da sua apostasia de Deus também era imensurável. E para redimir esta culpa, tive de sofrer imensamente como ser humano e tomar sobre mim as agonias da crucificação. Mas o amor é força, e por isso também aguentei até ao fim, caso contrário o sofrimento teria sido verdadeiramente suficiente para matar o Meu corpo prematuramente se a força do amor não tivesse permitido que o Meu corpo também aceitasse a morte na cruz e a suportasse até que a obra fosse concluída.... até ser garantida a redenção do pecado e da morte para todas as pessoas que queiram aceitar o Meu sacrifício na cruz e encontrar a salvação. Pois mais uma vez, depende da livre vontade do próprio ser humano como ele se sintoniza a Mim e ao Meu acto de Salvação. Porque em livre arbítrio cada ser se afastou de Mim mesmo, e em livre arbítrio tem de se voltar para Mim novamente, o que acontece quando, como ser humano, reconhece Jesus Cristo e o Seu acto de Salvação, reconhece Mim mesmo em Jesus e entrega-se voluntariamente e a sua culpa a Mim.... quando apela ao perdão e quer voltar para Mim, de Quem uma vez partiu voluntariamente. Então o ser humano também aproveitará conscientemente as bênçãos do Meu acto de Salvação, o seu enfraquecimento será fortalecido e o seu regresso à casa do seu Pai será assegurado. O imenso sofrimento que eu assumi como ser humano ainda não era proporcional à imensa culpa do ser espiritual caído, mas como o ser humano Jesus estava cheio de amor e queria voluntariamente fazer o sacrifício mais difícil dando a Sua vida na cruz, eu estava satisfeito com este sacrifício e redimi toda a culpa em nome do grande amor de Jesus, que queria trazer os Seus irmãos caídos de volta a Mim.... Eu estava satisfeito com isso e, portanto, a Minha justiça também estava satisfeita, pois não podia redimir qualquer culpa que tivesse ficado sem expiação. Mas, portanto, o trabalho de redenção também teve de ser realizado de livre vontade. Não me foi permitido forçar nenhum ser a participar neste acto de expiação.... E porque o grande pecado da apostasia de Mim foi uma ofensa ao Meu amor, o acto de expiação teve de ser novamente um acto de amor, pois só o amor poderia redimir esta imensa culpa.... E este amor estava no homem Jesus, Ele deu-lhe tanto espaço que foi completamente preenchido pelo amor que agora também lhe permitiu realizar o seu acto de Salvação.... O amor redimiu a culpa.... o amor preencheu completamente uma pessoa.... O amor é Eu próprio, e assim Eu próprio estava no homem Jesus, Eu próprio sofri e morri pela humanidade. Mas como eu, como Deus, não podia sofrer, o 'homem Jesus' tomou sobre Si todo o sofrimento. Contudo, Ele fez tudo de Sua livre vontade, pois o amor não força, mas está preparado para fazer os maiores sacrifícios.... e o amor consegue tudo, pois é uma força poderosa.... que também pode suportar o sofrimento mais severo. Eu mesmo, como o Amor Eterno, enchi o homem Jesus, e assim Eu mesmo trabalhei Nele e trouxe às pessoas a redenção do pecado e da morte...._>Ámen