• Terug

Naastenliefde

Het zal u altijd tot heil strekken wanneer u zich bekommert om de naaste in zijn nood. U zult dan steeds mijn wil vervullen die in mijn geboden van de liefde tot God en de naaste tot uitdrukking komt. Maar u moet de liefde tot de naaste in vrije wil beoefenen, u moet u van binnenuit gedreven voelen, dan pas ontsteekt u in u de liefdesvonk en dan pas zal uw ziel rijp worden. Al uw denken, spreken en handelen moet door de liefde gedragen zijn wil dit een geestelijke uitwerking hebben, daar u anders alleen aardse plichten nakomt, maar uw ziel daar geen enkel voordeel uit haalt.

Het gaat steeds alleen om de liefde, om de innerlijke drang goed te doen, te helpen waar nood is, gelukkig en blij te maken waar de gelegenheid zich voordoet. Het gaat om het innerlijke wezen van de mens dat in de liefde voor Mij en voor de naaste moet opengaan, dat elke eigenliefde overwint en met de liefde helemaal is vervuld, zodat nu ook Ik zelf in hem tegenwoordig kan zijn en dus in hem werkzaam kan zijn door mijn geest. Dan kan de mens niet meer anders dan goed zijn en steeds in verbinding met Mij leven, dan kan de aardse wereld hem niet meer bekoren. Integendeel, zijn gedachten zullen steeds in de geestelijke wereld vertoeven omdat de geest in hem al zijn denken en willen bepaalt.

Maar zolang de gedachten van de mens door de wereld in de ban worden gehouden, zal het hem ook niet mogelijk zijn de liefde in hem tot ontplooiing te brengen. Want dan wordt door de wereld altijd nog aanspraak gemaakt op de eigenliefde en deze wordt als eerste vervuld, wat steeds afbreuk doet aan de liefde tot de naaste. En dan moet hem vaak de nood van de medemens duidelijk voor ogen worden gesteld. Hij moet veel ellende zien opdat hij zal worden aangespoord te helpen en dan de liefdesvonk in hem kan worden ontstoken, wanneer hij de zegen van een goede daad bij zichzelf bemerkt. En daarom moet er ook nog veel nood over de wereld komen, omdat de liefde onder de mensen is bekoeld, omdat er geen aandacht wordt geschonken aan de boden van mijn liefde en omdat daarom ook de geestelijke nood heel groot is, die alleen door de liefde kan worden opgeheven.

Liefdeloosheid van de mensen is geestelijke nood en heeft ook altijd aardse nood tot gevolg, om welke reden deze in de eindtijd nog groter zal worden om toch nog de harten van de mensen te raken, zodat in hen erbarmende naastenliefde wordt ontstoken. Maar er zullen nog maar weinig mensen zijn die aan deze geestelijke nood ontkomen, want de eigenliefde krijgt de overhand en dat betekent ook dat de liefde voor de wereld steeds groter wordt, dat de mensen ten prooi vallen aan de materie en in hun streven hiernaar zichzelf hun latere lot scheppen: dat ze zelf weer tot de materie worden die ze al lang geleden hadden overwonnen.

En er is nog maar één uitweg om deze kluistering te ontgaan en deze uitweg is en blijft de liefde. Van het gebod liefde te beoefenen kan ook mijn liefde u niet ontslaan, want de liefde is de eerste wet en zonder liefde kan niemand zalig worden.

Amen

El amor al prójimo

Cuando os hacéis cargo del prójimo que se encuentra en desgracia, esto siempre será en vuestro propio bien. Porque entonces siempre cumplís con mi Voluntad que se manifiesta en mis Mandamientos del amor a Dios y al prójimo. Pero debéis ejercer el amor al prójimo en toda libertad de vuestra voluntad... debéis sentiros empujados desde vuestro interior... porque solamente entonces encendéis en vosotros la chispa del Amor, y sólo entonces maduraréis en vuestra alma.

Para que vuestro pensar, hablar y actuar pueda surtir un efecto espiritual, debe ser llevado por el amor, porque de lo contrario siempre sólo cumpliréis con vuestras obligaciones mundanas de lo que vuestro alma no saca el menor provecho.

Siempre sólo se trata del amor... del íntimo impulso de hacer el bien y de ayudar donde haya desgracia, y a deleitar y alegrar donde se dé la ocasión... se trata de la entidad íntima del ser humano que debe brotar en el amor a Mí y al prójimo, que supera toda clase de egoísmo y que está colmado de amor, de modo que ahora también Yo mismo puedo estar presente en el ser humano y surtir efecto en él mediante mi Espíritu.

Entonces el hombre ya no puede ser sino bueno y vivir en unión conmigo... la vida mundana ya no le puede seducir, sino sus pensamientos siempre permanecerán en el mundo espiritual porque el Espíritu en él determina su pensar y querer. Pero mientras los pensamientos del hombre estén cautivados por el mundo, tampoco le resultará posible hacer que en él se desarrolle el amor, porque el mundo siempre estimulará al amor egoísta –con el que siempre cumple primero–, lo que siempre perjudica al amor al prójimo.

Entonces, de manera demostrativa, hay que mostrarle frecuentemente la miseria de su prójimo, pues debe ver mucha desgracia para que esto le estimule a ayudar... y para que entonces se pueda encender en él la Chispa de Amor - cuando en sí mismo nota la bendición de una buena acción. Es por eso que aún tiene que pasar mucha desgracia por la Tierra, dado que el amor entre los seres humanos se ha enfriado... pues mis mensajeros del Amor están poco considerados, y por eso hay una desgracia considerable entre los hombres que sólo puede ser eliminada por el amor.

31 de marzo de 1960

La falta de amor entre los hombres es una desgracia espiritual que siempre arrastra con ella una terrenal, por lo que esta en el tiempo final aún aumentará, para todavía remover más corazones humanos, y para que en estas se encienda el compasivo amor al prójimo.

Pero habrá pocos hombres que escapan a esta desgracia espiritual porque el amor propio aumenta demasiado, lo que también significa que el amor al mundo aumenta cada vez más... que los hombres se abandonan a la materia y al aspirar por esta se crean su propio hado - que ellos mismos volverán a ser materia, a la que hace tiempos ya habían superado...

No hay más que un solo recurso para evitar este nuevo cautiverio35 - un recurso que sigue siendo el amor... Del Mandamiento de poner el amor en práctica ni siquiera mi Amor os puede dispensar, porque el amor es Ley predominante, pues nadie puede llegar a ser bienaventurado sin el amor.

Amén.