• Terug

Gods oneindige erbarmende Liefde

Door eeuwige tijden heen heeft de Liefde Gods u gedragen. Met onmetelijk geduld heeft Ze geworsteld om uw liefde, want al eeuwige tijden stond u op grote afstand, die uw liefdeloosheid had laten ontstaan. Maar u kwam voort uit Gods Liefde. Daarom kan Zijn Liefde voor u niet vergaan. Maar jullie waren zelf vrij geschapen wezens, die zichzelf ook vanwege hun wilsvrijheid konden omvormen en hun wezen konden laten worden tot het totaal tegenovergestelde. En een ontzettend groot aantal van het geschapene heeft dit gedaan. Het werd vijandig tegenover God in zijn gezindheid en bijgevolg ook in zijn wezen. Het viel vanuit de staat van volmaaktheid in het tegenovergestelde, het verloor de kracht en het licht en daardoor ook zijn vrijheid. Maar het was en bleef door God uitgestraalde kracht van Liefde, het waren lichtvonken van Zijn onmetelijke vuur van Liefde, die wel oplosten in de oneindigheid, maar nooit meer konden vergaan.

En deze vonken van het licht van Liefde boetten dus in aan intensiteit van hun licht en hoe verder ze zich van God verwijderden, hoe meer verloren ze ook aan leven, aan kracht om zich te bewegen en ze werden langzaam tot verharde substantie, weliswaar nauwkeurig beschouwd iets geestelijks, maar dat niet meer beantwoordde aan de vroegere bestemming om op de één of andere manier werkzaam te kunnen zijn. Want voor een vrij, werkzaam leven naar Gods Wil, was het wezen oorspronkelijk geschapen. Maar nu had het zichzelf van dit leven beroofd, het had zichzelf onbekwaam gemaakt kracht en licht te gebruiken in goddelijke ordening, omdat het zelf uit deze goddelijke ordening was getreden. Maar het kon niet meer vergaan. En evenmin laat God, wat uit Zijn kracht van Liefde is voortgekomen, voor eeuwig in deze onwaardige toestand bestaan, die geheel tegenstrijdig is aan Zijn ordening. Maar Hij dwingt het ook niet om zijn weerstand tegen Hem op te geven.

Maar zoals het wezen nu geaard is, wanneer het als verharde geestelijke substantie zeer ver van God verwijderd vertoeft, is het ook helemaal zonder kracht om de weg van terugkeer naar God te aanvaarden en heeft het ook het bewustzijn van een afzonderlijk wezen verloren. Het is een dode geestelijke massa, die hulp nodig heeft, wanneer slechts de geringste verandering bij haar merkbaar moet zijn. En voor deze verandering biedt de albarmhartige Liefde Gods hem nu Haar hulp en waar de Liefde Gods aan het werk is, is ook onherroepelijk een resultaat te verwachten. Maar wanneer dit resultaat bereikt is, is niet vastgelegd, omdat tot de definitieve terugkeer weer de vrije wil van het wezen zich bereid moeten verklaren, die pas in een bepaald stadium van de positieve ontwikkeling aan het wezen wordt teruggegeven. Maar dat dat stadium wordt bereikt, dat is het grote werk van erbarming van de Vaderlijke Liefde voor Haar schepselen, die anders voor eeuwig op eindeloze afstand zouden moeten blijven. Zodra u nu als mens over deze aarde gaat, heeft u in dat stadium bereikt.

Maar bedenk, dat het eeuwigheden heeft gevergd, tot het eens gevallen individu, dat weer in ontelbare partikeltjes of krachtvonkjes was opgedeeld, één geheel werd en weer als ik-bewust wezen zijn bestaan leidt. Bedenk dat de voorstadia van deze ontwikkeling ontelbare verschillende vormen zijn geweest, die alle die krachtvonkjes bevatten. En begrijp, dat alle scheppingen - alle voor u zichtbare scheppingswerken, evenals ook ontelbare geestelijke scheppingen - omhullingen zijn en waren voor die opgeloste deeltjes, die met voortschrijdende ontwikkeling steeds meer de substanties van het oerwezen bevatten, tot uiteindelijk in de uiterlijke vorm als mens weer alle tot een oergeest behorende partikeltjes bijeen zijn en deze oergeest nu dus in het stadium van de vrije wil, opnieuw de wilsproef moet afleggen: zijn erkenning van de Schepper als Vader, aan Wie het wezen zijn liefde schenkt en met Wie hij graag weer verenigd zou willen zijn. Dit is dus uw opgave als mens, die u in volledig vrije wil zult moeten volbrengen.

En deze opgave is uiterst belangrijk, want een falen, een dit uit het oog verliezen, kan tot gevolg hebben, dat er weer eeuwige tijden voorbijgaan in nood en kwelling en gevangenschap, dat het wezen opnieuw wordt opgelost in ontelbare partikeltjes en gekluisterd wordt in de vaste vorm, een toestand die zo verschrikkelijk is, dat geen mens hem zou willen, wanneer hij maar een glimpje inzicht zou krijgen, waarin deze toestand bestaat. Dit glimpje kan hem wel worden gegeven door onderrichtingen, waaraan echter elke bewijskracht ontbreekt en die daarom maar zelden worden geloofd. Maar ze worden de mens toch gegeven. Want Gods Liefde is oneindig en juist deze Liefde is het, Die steeds weer probeert de mens wat licht te schenken, Die het licht zal laten stralen in donkere gebieden, Die steeds maar Haar best doet zoveel goeds aan de mens te schenken, dat deze in zich de liefde voelt ontbranden voor een Wezen, Wiens Liefde hij voelt. En zodra de liefde in het hart van de mens is ontvlamd, is ook het doel zeker: de definitieve terugkeer naar God.

Het noodlottige verloop van het aardse leven van een mens kan naar dit doel leiden, want het is door de Liefde Gods en Zijn niet te overtreffen Wijsheid bepaald, steeds zo, dat ook Zijn Liefde is te onderkennen door diegene, die zich bewust is van een taak op aarde en al een zweem inzicht bezit, omdat hij zonder innerlijke weerstand is tegen zijn God en Schepper. Waar deze weerstand echter nog aanwezig is, dringt ook het goddelijke licht van Liefde niet door, omdat Het zich niet dwingend uit. Veeleer houdt Het de werking van Zijn kracht terug, dus schenkt het geen inzicht aan hem, die zichzelf daartegen verweert. Maar toch achtervolgt de Liefde Gods de mens en eenmaal bereikt Ze ook zeker haar doel, eenmaal keert ieder wezen zich naar Haar toe, maar het bepaalt zelf de tijd, wanneer het zijn weerstand opgeeft.

Amen

O infinito amor misericordioso de Deus ....

O amor de Deus levou-o através da eternidade, lutou pelo seu amor com imensurável paciência, pois para a eternidade você já estava a uma grande distância que tinha sido criada pela sua falta de amor. Mas você emergiu do amor de Deus .... Portanto, o Seu amor por ti não podia falecer. Mas vós próprios fostes seres criados livremente que, devido à sua liberdade de vontade, foram capazes de se remodelar e transformar a vossa natureza em algo completamente oposto. E um número imenso de seres criados fizeram isto. Tornou-se uma atitude de oposição a Deus e, consequentemente, também na sua natureza. Caiu do estado de perfeição para o oposto, perdeu a sua força e luz e, portanto, também a sua liberdade ..... Mas era e continuava a ser a força emanada por Deus de amor, eram centelhas de luz do Seu imensurável fogo de amor, que certamente se perdeu no infinito, mas nunca mais poderia desaparecer. E assim estas centelhas de amor perderam a sua luminosidade, e .... quanto mais se distanciavam de Deus .... também perderam a sua vida, o seu poder de movimento e lentamente tornaram-se substância endurecida .... que era basicamente espiritual mas já não correspondia ao seu objectivo anterior: ser de alguma forma capaz de ser activo .... Pois o ser havia sido criado originalmente para uma vida livre e ativa, de acordo com a vontade de Deus. Mas agora se tinha privado desta vida, tinha-se tornado incapaz de usar força e luz na ordem divina porque tinha saído desta ordem divina em si. Mas não poderia mais perecer .... E nem Deus permite que aquilo que emergiu da Sua força de amor permaneça neste estado indigno, que contradiz completamente a Sua ordem, por toda a eternidade. Mas Ele também não o obriga a desistir da sua resistência contra Ele. No entanto, a natureza do ser quando habita como uma substância espiritual endurecida longe de Deus também está completamente sem forças para tomar o caminho de retorno a Deus, e também tinha perdido a consciência de um ser individual .... é uma massa espiritual morta que requer ajuda se apenas a mais leve mudança for acontecer. E o amor todo-misericordioso de Deus agora o ajuda a alcançar essa mudança, e onde o amor de Deus está em ação, o sucesso também pode ser esperado irrevogavelmente. Mas quando esse sucesso é alcançado não é determinado, porque o livre arbítrio do ser deve novamente declarar-se pronto para o retorno final, que só é devolvido ao ser em uma determinada etapa de desenvolvimento ascendente. Mas o fato de que esse estágio seja alcançado é a grande obra de misericórdia do amor paternal para com as Vossas criações vivas, que de outra forma teriam de permanecer eternamente em infinita distância. Assim que você caminhar nesta terra como um ser humano, terá alcançado esse estágio de livre arbítrio ..... Mas consideremos que foram necessárias eternidades até que o ser outrora caído, que foi novamente dividido em inúmeras partículas ou pequenas partículas de força, se uniu e existiu novamente como um ser consciente de I. Considerai que as fases preliminares deste desenvolvimento foram inúmeras deformações que continham todas aquelas pequenas partículas de força; e compreendei que todas as criações .... todas as obras de criação visíveis para vós, bem como inúmeras criações espirituais .... são e foram conchas daquelas partículas de força dissolvidas. são e foram conchas daqueles seres dissolvidos que, com desenvolvimento progressivo, continham cada vez mais substâncias do ser originalmente criado, até que finalmente todas as partículas pertencentes a um espírito original são reunidas novamente na forma externa do ser humano e agora, portanto, no estado de livre arbítrio, este espírito original tem de passar novamente no teste da vontade: o seu reconhecimento do Criador como Pai, a Quem o ser oferece o seu amor e gostaria de se unir novamente a Ele .... Esta, então, é a sua tarefa como ser humano, que você deve resolver de livre vontade .... (22.10.1958) E esta tarefa é extremamente significativa, pois um fracasso, um desrespeito, pode resultar em tempos eternos de sofrimento e tormento, em cativeiro novamente .... que o ser será dissolvido novamente em inúmeras partículas e amarrado em forma sólida .... um estado tão terrível que nenhum ser humano o quereria se apenas recebesse um vislumbre de realização do que este estado consiste. Este vislumbre pode certamente ser-lhe dado através de ensinamentos que, no entanto, carecem de todo o poder probatório e, portanto, raramente são apenas acreditados. Mas, no entanto, são dados ao ser humano .... Pois o amor de Deus é infinito, e é precisamente este amor que, uma e outra vez, tenta dar às pessoas um pouco de luz, que deixa a luz brilhar em áreas escuras, que só procura dar tanto bem ao ser humano que sente o amor arder dentro de si por um Ser cujo amor ele sente. E assim que o amor se acendeu no coração do ser humano, a meta também é certa: o retorno final a Deus. .... O curso fatídico da vida terrena de uma pessoa pode levar a essa meta, pois é determinado pelo amor de Deus e pela Sua insuperável sabedoria, sempre de tal modo que o Seu amor também pode ser reconhecido pela pessoa que tem consciência de uma tarefa espiritual terrena e já possui um vislumbre de realização, pois não tem resistência interior contra o seu Deus e Criador. Mas onde isso ainda está presente, a luz divina do amor também não penetra, porque não se exprime necessariamente, mas se retém com o seu efeito de força ...., não concedendo assim a "realização" àquele que lhe resiste pessoalmente. Mas o amor de Deus, contudo, persegue o ser humano .... e, uma vez que também atinge a meta com segurança, uma vez que cada ser se volta para ela, no entanto, determina o próprio tempo em que desiste da sua resistência ...._>Amém