• Terug

De wilsvrijheid schakelt bewijzen om te geloven uit

Geen mens kan gedwongen worden om te geloven, om welke reden het onmogelijk is dat goddelijke openbaringen zo gegeven worden dat er niet aan getwijfeld kan worden. Maar ze zijn als goddelijke openbaringen te herkennen door hem, die de ernstige wil heeft - verlicht te worden - die zich dus geheel onvooringenomen wat dat betreft instelt en oprecht onderzoekt. Werd echter de mensen een onweerlegbaar bewijs gegeven dat zij door GOD Zelf aangesproken worden, dan zou ook hun denken en willen door dat bewijs bepaald worden - dus een vrije wilsbeslissing uitschakelen, die echter zin en doel van het aardse leven is.

Het zou waarlijk voor GOD niet moeilijk zijn de mensen zo aan te spreken dat zij Zijn bestaan niet meer zouden kunnen betwijfelen, maar dan zou de doelstelling van het leven zijn nagelaten, want de vergoddelijking van het geschapen wezen is een daad van de vrije wil, daarom moet deze onaangetast blijven en sluit dit, om die reden een absoluut bewijs uit. Maar toch is het voor ieder mens mogelijk zichzelf de innerlijke overtuiging te verschaffen - want zodra zijn wil aanvankelijk voor GOD gekozen heeft, doordat hij bewust met HEM in contact zou willen treden, geeft GOD hem zelf blijken van Zijn Liefde, Wijsheid en Almacht. HIJ openbaart Zich dan Zelf aan hem op een wijze dat hij niet meer twijfelen kan en gelukkig is met het verkregen inzicht.

De genade van GOD's openbaringen valt ieder mens ten deel, doch niet ieder mens gebruikt haar ook - en komt zo tot inzicht. De schepping zelf is reeds een openbaring van GOD en die alleen al kon de mens als een levend bewijs dienen - ze zou hem kunnen overtuigen van een eeuwige scheppende GEEST, DIE Zich door deze schepping openbaart. Maar ook de schepping mag geen dwingend bewijs zijn om te geloven. Daarom kan de mens ook het ontstaan van de schepping op 'n andere manier trachten te funderen, wat hij ook doen zal krachtens zijn vrije wil als hij zichzelf isoleert van GOD door een weerspannig willen en een innerlijk dat tegen GOD gericht is.

Deze mens kan dus niet geloven omdat hij niet geloven wil. En zo iemand een onweerlegbaar bewijs te geven zou zijn wil alleen maar dwang opleggen, en het zo verkregen geloof zou dan helemaal doelloos zijn. En daarom zullen er in de wereld, d.w.z onder de mensen van deze aarde steeds verschillende meningen zijn, omdat de mensen niet allen van gelijke wil zijn en alle niet de genaden die hen toestromen op dezelfde manier gebruiken.

Maar voor ieder persoonlijk bestaat er de mogelijkheid zich eenmaal ernstig bezig te houden met gedachten aan een Macht, met WIE hij zelf in verbinding staat door de toevoer van kracht - die hem in het leven houdt. De mogelijkheid bestaat dat hij een vergelijking trekt tussen zichzelf en de door hem gemaakte dingen; tussen zichzelf en HEM, DIE hem liet ontstaan. Hij kan dan tot het inzicht komen dat een "GOD" niet te loochenen valt - DIE alles geschapen heeft - en dat zijn eigen bestaan hem deze GOD bewijst. _En dan kan hij ook verder voortbouwen op deze overtuiging en nu ook de openbaringen van GOD voor mogelijk houden - en zijn leven ook overeenkomstig deze openbaringen leiden - wat hem ook een steeds duidelijker inzicht zal opleveren - en zo ook een geloof vrij van twijfel - ook zonder bewijzen.

De wil van de mens mag dus niet aangetast worden, als de weg over de aarde hem succes zal opleveren, dat hij zich vergoddelijkt en als een vrij wezen van deze aarde kan heengaan. Maar de wil moet aangespoord worden zich in de goede richting te bewegen, en dat geschiedt door genaden - door noodlottige gebeurtenissen - door bijzondere belevenissen - door het samenbrengen van mensen met verschillende denkrichtingen - en van tijd tot tijd ook door het doen toekomen van goddelijke openbaringen.

En stelt de mens zich niet duidelijk weerspannig op tegenover deze genaden, dan kunnen ze ook een positieve uitwerking hebben - en dan is zo de mogelijkheid gegeven dat de wil verandert, dat de mens niet alles afwijst wat hem tevoren ongeloofwaardig leek, dat dus zijn gedachten er zich mee bezighouden en met een goede wil ook juist geleid kunnen worden, zonder dwang.

De mens moet maar een ding inzien: dat hij zwak en klein is - en niet met zijn verstand alleen alles kan doorgronden. Het gevoel van eigen zwakheid en gebrek aan kennis en inzicht kan hem drijven naar de Macht, DIE hij als boven zich staand nu niet meer loochenen kan.

Wie zich zelf echter wijs waant, wie zijn verstand te hoog aanslaat, zal nimmer tot waarheid en wijsheid komen. Want hij verleent de kracht die hem zou willen doorstromen geen toegang, omdat hij zichzelf van haar isoleert. In vrije wil moet de mens zich aan deze Macht onderwerpen, dan pas zal hij inzien hoe hij zelf tegenover deze Macht staat en hij zal weten wat hij is, wat hij was - en wat hij weer moet worden.

Amen

O livre-arbítrio desliga a prova de fé....

Nenhum ser humano pode ser forçado a acreditar, e é por isso que é impossível que as revelações divinas sejam dadas de tal forma que não possam ser duvidadas.... Mas elas podem ser reconhecidas como revelações divinas por alguém que tem a vontade sincera de ser iluminado, que por isso se aproxima delas com uma atitude completamente imparcial e as examina seriamente. Mas se fosse dada às pessoas uma prova irrefutável de que são dirigidas pelo próprio Deus, então o seu pensamento e a sua necessidade também seriam determinados por esta prova.... excluir assim uma livre decisão de vontade que, no entanto, é o propósito e a meta da vida terrena. Seria realmente fácil para Deus dirigir-se às pessoas de tal maneira que elas não poderiam mais duvidar da Sua existência, mas então o propósito da vida terrena também seria perdido, pois a deificação do ser criado é um ato de livre-arbítrio, e portanto isso deve permanecer intocável, e portanto cada cem por cento de prova é eliminada. Mas, no entanto, é possível que cada ser humano adquira para si a convicção interior, pois assim que a sua vontade se decide a favor de Deus, querendo aproximar-se conscientemente dele, o próprio Deus lhe dá provas do seu amor, sabedoria e omnipotência.... Ele se revela a ele de tal maneira que não pode mais duvidar e está feliz com o conhecimento que adquiriu. No entanto, a graça da revelação de Deus é concedida a todo o ser humano.... Mas nem todos os seres humanos o avaliam e alcançam o conhecimento. A criação em si já é uma revelação de Deus, e só ela poderia servir como prova viva para o ser humano, poderia convencê-lo do eterno espírito criador que se expressa através dessas criações. Mas a criação, também, não deve ser uma prova convincente de fé.... E, portanto, o ser humano também pode tentar substanciar a emergência da criação de outra forma...., o que ele também fará em virtude do seu livre arbítrio se ele se isolar de Deus através de uma vontade oposta e de uma natureza divina adversa. Esta pessoa, portanto, não pode acreditar porque não quer acreditar. E dar provas irrefutáveis a essa pessoa só forçaria a sua vontade, e a fé assim obtida seria completamente inútil. E por isso sempre haverá opiniões diferentes no mundo, ou seja, entre os povos desta Terra, porque as pessoas não são todas da mesma vontade e não avaliam todas igualmente as bênçãos que fluem para elas. Mas é possível para cada indivíduo considerar seriamente os pensamentos de um Poder com Quem ele próprio está em contacto através do fornecimento de força que sustenta a vida.... É possível para ele fazer uma comparação entre ele mesmo e as coisas que criou.... e ele e Aquele que o fez vir à existência. E ele pode chegar à compreensão de que "um Deus" não pode ser negado, que criou tudo, e que a sua própria existência prova esse Deus. E então ele pode continuar a construir sobre essa convicção interior e agora também considerar possíveis as revelações de Deus e agora também levar a sua vida de acordo com essas revelações, o que lhe dará sempre uma realização mais brilhante e, portanto, uma fé inquestionável, mesmo sem provas. A vontade do ser humano não deve ser tocada para que o seu progresso terreno lhe traga sucesso, para que ele possa se divinizar e deixar esta Terra como um ser livre, poderoso e cheio de luz. Mas a vontade deve ser estimulada para se desenvolver na direcção certa.... E isto acontece através de graças.... através de eventos fatídicos, através de experiências especiais, através da aproximação de pessoas com diferentes direcções de pensamento.... às vezes também através do fornecimento de revelações divinas. E se o ser humano não resistir abertamente a essas graças, elas também podem ter um efeito positivo, e existe a possibilidade de que a vontade mude, que o ser humano não rejeite tudo o que antes lhe parecia inacreditável, que os seus pensamentos lidem com isso e.... com boa vontade.... também pode ser guiado corretamente sem coerção. O ser humano só tem que perceber uma coisa, que ele é fraco e pequeno e não é capaz de sondar tudo apenas com o seu intelecto. O sentimento de sua própria fraqueza e falta de conhecimento pode levá-lo ao poder que ele, por estar acima de si mesmo, não é mais capaz de negar. Mas aquele que acredita ser sábio, que pensa demasiado bem do seu intelecto, nunca alcançará a verdade e a sabedoria, pois não concederá acesso ao poder que gostaria de fluir através dele, porque se isola dele. No livre arbítrio o ser humano deve submeter-se a este poder, só então reconhecerá como ele próprio se relaciona com este poder e saberá o que ele é, o que foi e o que deve voltar a ser...._>Amém