• Terug

Onmetelijke Liefde Gods .... Verlossingswerk ....

Niets vermag jullie de Liefde Gods zo aanschouwelijk te maken als het verlossingswerk van Jezus Christus, de met onmetelijke kwellingen gepaard gaande dood aan het kruis, die geleden werd omwille van de zondige mensheid door een Mens, die zonder zonden en rein was.

In deze Mens verbleef God Zelf, omdat Hij uit liefde voor Zijn ongelukkige schepselen een offer wilde brengen, om de onmetelijke schuld te delgen, die deze schepselen ongelukkig liet worden en hen van Hem gescheiden hield.

De liefde tot al het geestelijke, dat als mens belichaamd over de aarde gaat, is onmetelijk, en ze verdraagt het niet, dat dit geestelijke eeuwig van Hem gescheiden blijft. En daarom vond ze een manier om deze scheiding op te heffen, die het het geestelijke weer mogelijk maakte, zich weer met zijn God en Schepper te verenigen.

Hij offerde Zich Zelf ter verzoening van de grote schuld van de eens van God afgevallen geesten. Maar dit offer moest ook met deze schuld overeenstemmen, en daarom koos Hij de meest pijnlijke dood aan het kruis, voorafgegaan door een mate van lijden en smaad, die voor een mens bijna onmogelijk was te verdragen.

En omdat God Zelf niet lijden kon, maar Hij toch dit offer wilde brengen, koos Hij voor Zich een menselijke vorm. Hij belichaamde Zich Zelf in de Mens Jezus en ging nu de lijdensweg op aarde tot aan de dood aan het kruis. Zijn oneindige Liefde volbracht dit werk. Ze vervulde de Mens Jezus, zodat het Diens vrije wil was, alle leed op Zich te nemen, om Zijn medemensen redding te brengen.

De Mens Jezus leed en stierf, en toch was het God Zelf, Die het offer aan het kruis heeft gebracht voor de mensen. Want zowel de Ziel als ook het Lichaam van de Mens Jezus was de ooit door God uitgestraalde Kracht van Zijn Liefde, die zich nu weer met de Eeuwige Liefde samenvoegde, die dus alleen het goddelijke in zich sloot, ofwel: de Eeuwige Godheid Zelf koos voor Zich die vorm om in te verblijven, die Haar ook door een rein en zondenloos leven als stoffelijk omhulsel kon dienen wat in een zondig stoffelijk omhulsel onmogelijk was geweest.

Het was een werk van liefde en een daad van genade van de meest zwaarwegende betekenis: dat God Zelf op aarde nederdaalde, om de mensen verlossing te brengen van zonde en dood, dat Hij in de Mens Jezus de weg op aarde aflegde en alle bitterheid van het leven op aarde, alle strijd tegen de satan op Zich nam, dat Hij waarlijk tegen de machten van de hel vocht, dat was een bewijs van Zijn oneindige Liefde voor dit gevallene, dat Hij weer wilde helpen zich op te richten naar omhoog - dat Hij niet in de diepte wilde achterlaten, in het gebied van Zijn tegenstander, omdat het daar niet zalig was, maar zonder licht en krachteloos, dus zich in een toestand vol kwellingen bevond.

Zijn oneindige liefde voor dit gevallene was niet verminderd ofschoon het zich in vrije wil afwendde van God, en daarom ging Zijn Liefde het gevallene achterna. Ze daalde Zelf neer in het gebied van Zijn tegenstander, Ze kwam in de Mens Jezus op aarde, en Ze volbracht een werk van diepste ontferming.

God Zelf bracht het Zoenoffer voor de grote zondenschuld. Bijgevolg kunnen nu ook alle mensen in vrijheid opnieuw het licht en de kracht verwerven, ze kunnen opnieuw hun oertoestand bereiken, ze kunnen weer terugkeren naar hun Schepper en Vader van eeuwigheid, want de hen scheidende schuld is afbetaald door de goddelijke Liefde Zelf.

Slechts één ding moeten ze zelf doen: ze moeten de wil hebben om terug te keren tot God. Hij is in Zijn onmetelijke liefde hen tegemoet gekomen, maar ook zij zelf moeten nu stappen zetten, zij moeten uit vrije wil de weg gaan, die Hij Zelf voor hen in Jezus geëffend heeft. Zij moeten verlost willen worden van hun zondenschuld en dit vrijelijk bekennen, door Jezus Christus aan te roepen om vergeving, omdat zij anders met hun schuld belast blijven en dus ook zolang in de diepte blijven, omdat zij dan ook nog gevangenen zijn door Gods tegenstander.

Zij moeten dus bewust om de Liefde Gods vragen. Want ondanks de overgrote liefde van Gods zijde kan men geen verlossing vinden, wanneer men daar niet zelf naar streeft, dus wanneer men Jezus Christus en Zijn verlossingswerk niet erkent en daarom ook niet door Hem in Zijn Rijk opgenomen kan worden.

Nochtans is men niet eeuwig verloren, maar blijft men voortdurend de schepping, die Gods onverminderde Liefde geldt. En eenmaal bereikt deze goddelijke Liefde ook haar doel. Eenmaal zal ieder wezen de afgrond willen ontvluchten en zijn weg gaan naar Golgotha, naar het kruis, naar Jezus Christus, de aanschouwelijk geworden Godheid, Wier Liefde geen grenzen kent en Zijn schepselen zal trachten te winnen, totdat Hij haar eindelijk teruggewonnen heeft, om haar nu eeuwig niet meer te verliezen.

Amen

Imensurável amor a Deus.... Trabalho de Resgate....

Nada pode tornar o amor de Deus mais vívido para você do que o ato de Salvação de Jesus Cristo, Sua morte na cruz sob imenso tormento, que foi sofrido em nome da humanidade pecadora por um ser humano que não tinha pecado e era pura..... Deus abrigou-se neste ser humano porque quis fazer um sacrifício por amor às suas criações miseráveis para expiar a culpa incomensurável que fez com que essas criações se tornassem miseráveis e as manteve separadas Dele.... O amor por todos os seres espirituais, que vivem na Terra encarnados como seres humanos, é imensurável, e não tolerará que esses seres espirituais permaneçam eternamente separados Dele. E por isso encontrou um caminho que aboliu essa separação, que tornou possível para o ser espiritual unir-se novamente com o seu Deus e Criador. Ele se sacrificou como expiação pela grande culpa da antiga apostasia dos espíritos de Deus..... Mas este sacrifício também tinha de corresponder a essa culpa, e por isso Ele escolheu a morte mais dolorosa na cruz, que foi precedida por um grau de sofrimento e abuso que era quase impossível para o ser humano suportar.... E porque o próprio Deus não podia sofrer, mas Ele queria fazer este sacrifício, Ele escolheu uma forma humana.... Ele encarnou-se no homem Jesus e agora percorreu o caminho do sofrimento na terra até à morte na cruz.... O seu amor infinito realizou este trabalho. Ele encheu o homem Jesus, de modo que foi Seu livre arbítrio tomar sobre Si todo o sofrimento, a fim de trazer a salvação aos seus semelhantes. O homem que Jesus sofreu e morreu e ainda assim foi o próprio Deus que fez o sacrifício na cruz pelo povo. Pois tanto a alma quanto o corpo do homem Jesus foi outrora a força emanada por Deus de amor que agora se uniu novamente ao Amor Eterno, o qual, portanto, só continha em si a divindade, ou também: O Eterno Deity Itself escolheu aquela forma como Sua morada que, através de uma vida pura e sem pecado, poderia também servir como Sua cobertura, o que teria sido impossível em uma cobertura pecaminosa. Foi uma obra de amor e um ato de graça do mais sério significado: que o próprio Deus desceu à terra a fim de trazer salvação aos seres humanos do pecado e da morte.... que Ele percorreu o caminho terreno no homem Jesus e tomou sobre Si toda a amargura da vida terrena, todas as batalhas contra Satanás, que Ele realmente lutou contra os poderes do inferno, (15.3.1957) foi a prova do Seu infinito amor por este ser caído, que Ele queria ajudar novamente até às alturas...., que Ele não queria deixar nas profundezas, no reino do Seu adversário, porque lá não era feliz, mas estava num estado de leveza e impotência, portanto num estado agonizante.... O seu amor infinito por este caído não tinha diminuído, embora se tenha afastado de Deus em livre arbítrio, e por isso o seu amor foi atrás do caído.... Desceu ao reino do seu adversário, veio à terra no homem Jesus e realizou uma obra da mais profunda misericórdia.... O próprio Deus ofereceu o sacrifício da expiação pela grande culpa do pecado. Assim, todas as pessoas podem agora também adquirir luz e força novamente em liberdade, podem voltar ao seu estado original, podem voltar ao seu Criador e Pai da eternidade, pois a culpa separadora foi paga pelo amor divino Itself..... Eles só têm que fazer uma coisa eles mesmos: devem ter a vontade de voltar para Deus. Ele se aproximou deles em Seu imensurável amor, mas eles mesmos devem agora também dar passos, devem percorrer o caminho de sua própria vontade que Ele mesmo preparou para eles em Jesus. Eles devem querer ser redimidos da sua culpa de pecado e confessar isto livremente invocando Jesus Cristo para o perdão, caso contrário eles permanecerão sobrecarregados com a sua culpa e assim também permanecerão no abismo enquanto ainda forem prisioneiros do adversário de Deus. Eles devem, portanto, pedir conscientemente o amor de Deus.... Pois apesar do maior amor de Deus, nenhuma redenção pode vir ao ser que não se esforça por ela, portanto não reconhece Jesus Cristo e Seu ato de Salvação e, portanto, também não pode ser aceita por Ele em Seu reino. No entanto, não está eternamente perdido, mas permanece constantemente a criatura a quem se aplica o amor não diminuído de Deus. E um dia este amor divino também atingirá a sua meta.... Um dia todo ser vai querer escapar do abismo e tomar o seu caminho para o Gólgota, para a cruz, para Jesus Cristo, a Deidade visível, cujo amor não conhece limites e cortejará as Suas criações até que Ele finalmente as tenha conquistado de volta, para nunca mais perdê-las...._>Amém