• Terug

Twijfel aan geloofsleren - Geestelijke dwang

In innerlijke tweestrijd te geraken tegenover een geloofsleer is altijd alleen maar gunstig, omdat dit het verlangen naar de waarheid toont en omdat dan ook de mens door middel van gedachten de waarheid kan worden toegestuurd, omdat hij zich openstelt om te ontvangen. Elke twijfel is te verkiezen boven de absolute zekerheid, zolang het niet gaat om de rechtstreeks overgebrachte waarheid, die dan echter ook een mens die ernstig naar de waarheid verlangt aanneembaar zal voorkomen, zelfs wanneer twijfels eraan vooraf zijn gegaan. Maar in elk geval bewijst de twijfel dat het de mens niet onverschillig laat van welke aard de hem aangeboden geestelijke leer is. En daarom is het in elk geval te veroordelen wanneer het de mens wordt verboden na te denken over een geloofsleer, over het recht van aanspraak op de waarheid daarvan.

De mens heeft de plicht daarover na te denken, omdat hij alleen ook de verantwoording voor zijn ziel heeft te dragen. Omdat deze verantwoording niet kan worden afgewenteld op diegenen die het zonder twijfel aannemen van een geloofsleer eisen. Pas wanneer de mens zelf nadenkt, kan geestelijk goed voor hem nuttig worden. En dan zal hij ook, als hij het ernstig meent en waarheid verlangt, aanstoot nemen aan misvormde en onware leren.

Hij zal meestal beginnen te twijfelen en dit is waarlijk een zegen, want nu opent hij zich voor geestelijke toevloed die hem door de lichtwereld door middel van gedachten wordt toegestuurd. Het is zo eenvoudig dat de mens tot de waarheid komt, want het verlangen ernaar verzekert hem ook van het hem doen toekomen van de waarheid. Maar de mensen zijn in een zekere traagheid van denken geraakt, juist door de door Gods tegenstander weldoordachte truc, de mensen te verbieden na te denken over dat wat geëist wordt te geloven.

Dit is een van zijn meest schandelijke middelen, waardoor hij de mensen onderdrukt heeft en hij ze geestelijk blind kan houden.

Maar de mens zal zich ook niet kunnen verontschuldigen, want wat ook de vermeende kerk van hem verlangt, hij kan zich te allen tijde tot God zelf wenden en zich door Hem raad laten geven en laten onderrichten. En slechts een enkele gedachte om de wil van God te willen vervullen, zou hem waarlijk ook de wil van God openbaren. Want God heeft middelen en wegen genoeg om gevolg te geven aan het verlangen van de mens. Maar juist dit verlangen ontbreekt de mensen. En ze verschuilen zich achter dat gebod, zonder onderzoek en bezwaar elke geloofsleer aan te nemen. En daardoor schiep de tegenstander van God vele mogelijkheden de zuivere waarheid te vermengen, zonder dat daar aanstoot aan werd genomen. En daarom is elke twijfel de eerste schrede om aan dit gebied van hem te ontglippen. Elke twijfel bewijst eigen denken en gebruik van het verstand, dat God aan ieder mens gaf, omdat het gaat om een vrije wilsbeslissing in het aardse leven. Ieder mens moet voor zichzelf instaan en zijn verstand kan hem daarbij helpen, wanneer hij God wil bereiken en zijn taak op aarde wil vervullen. Maar de tegenstander van God verhindert deze vrije wilsbeslissing, doordat hij ze dwingen wil zich zijn gedachtenbrouwsels eigen te maken, die echter nooit tot God leiden.

En zolang dus de geestelijke dwang de mensen nog beheerst, zolang het hun nog verboden is zich kennis te verschaffen en vrij hun gedachtengoed te kiezen, zolang zijn ze nog in de macht van de tegenstander, aan welke ze echter meteen ontsnappen wanneer ze de in hen bovenkomende twijfel onderzoeken en trachten juiste kennis te verwerven.

En dezen komt God tegemoet. Hij laat ze tevoren het onhoudbare en verkeerde duidelijk inzien en leidt hen dan ook naar de zuivere waarheid, die hun twijfel zal doen verdwijnen en die ze zonder bezwaar en overtuigd als waarheid aannemen. Want het verstand moet niet alleen in aards opzicht worden gebruikt. Het geestelijke te doorgronden en recht te zetten is eveneens een taak van het verstand, zodra de mens er ernstig naar streeft zich te voltooien, God te naderen en overeenkomstig Zijn wil te denken, te willen en te handelen.

Dan kan hij ervan overtuigd zijn dat God hem niet een prooi laat worden van de dwaling, omdat Hij zelf de eeuwige Waarheid is en Hij ook wil dat Zijn schepselen in de waarheid wandelen.

Amen

믿음의 가르침에 대한 의심. 영적인 강요.

믿음의 가르침에 관해 내적인 갈등에 빠지는 일은 항상 단지 장점이 있다. 왜냐면 이런 갈등은 진리를 향한 의지를 증명하고 그러면 사람에게 생각을 통해 진리를 전할 수 있고 그가 자신을 열고 영접하기 때문이다. 비록 진지하게 진리를 갈망하는 사람이 우선 의심할지라도 영접할만 하게 직접 전해진 진리가 아닌 경우에는 모든 의심을 절대적인 확신보다 우선에 둬야만 한다.

이런 경우에 의심은 사람이 자신에게 제공되는 영적인 내용이 어떠한 종류인지 무관심하지 않다는 증거이다. 그러므로 사람에게 믿음의 가르침에 대해 이런 영적인 내용이 진리라는 권리가 있는지 생각하는 일을 금지시킨다면, 그런 조치는 언제든지 정죄해야만 한다. 사람들은 영적인 내용에 대해 생각해볼 의무가 있다. 왜냐면 자신이 유일하게 자신의 혼에 대한 책임을 져야만 하고 의심하지 말고 믿음의 가르침을 영접하도록 요구하는 사람에게 이 책임을 떠넘길 수 없기 때문이다.

사람이 먼저 생각하면, 영적인 내용이 그에게 유용하게 될 수 있다. 그러면 그는 그가 진지하게 진리를 생각하고 갈망하면, 왜곡 된 또는 진실되지 않은 가르침에 거부감을 갖게 될 것이고 그들 대부분이 의심하기 시작할 것이다. 이는 진실로 축복이다. 왜냐면 그는 이제 빛의 세계에서 생각으로 그에게 흘러가는 영의 흐름에 자신을 열기 때문이다. 사람이 진리에 도달하는 일은 아주 단순하다. 왜냐면 진리를 갈망하는 일이 그가 진리를 받게 보장해주기 때문이다. 그러나 하나님의 대적자가 사람들이 믿게 도와주는 일에 대해 생각하지 못하도록 미리 생각해둔 술수를 통해 사람들이 생각하는 일을 어느 정도 게을리한다.

이는 대적자가 이를 통해 사람들을 묶고 사람들을 영의 눈이 먼 가운데 유지할 수 있게 하는 가장 큰 피해를 끼치는 그의 수단이다. 그러나 사람도 변명할 수 없다. 왜냐면 소위 교회가 그에게 요구하는 것을 그는 언제든지 하나님 자신에게 문의하고 조언을 받고 가르침을 받을 수 있기 때문이다. 그리고 하나님의 뜻을 성취시키려는 단 한가지의 생각이 진실로 그에게 하나님의 뜻을 계시해 주었을 것이기 때문이다. 하나님은 사람의 소원을 성취시키기 위한 수단과 길을 충분하게 가지고 있다.

그러나 사람에게 바로 이런 소원이 없다. 그들은 시험해보지 않고 생각해보지 않고 모든 믿음의 가르침을 영접하라는 계명 뒤에 숨는다. 이로써 하나님의 대적자가 방해받지 않고 순수한 진리에 첨가할 수 있는 많은 가능성을 만들어 내고 그러므로 모든 의심은 대적자의 영역에서 대적자를 들어 나게 하는 첫 걸음이고 모든 의심은 그 자신의 생각을 증명하고 이 땅의 삶이 자유롭게 의지의 결정을 위한 것이기 때문에 하나님이 모든 사람에게 준 이성을 활용한다는 것을 증명한다.

모든 사람은 자신에 대한 책임을 져야만 한다. 만약에 그가 하나님께 도달하고 이 땅의 과제를 성취시키기 원하면, 그의 이성이 이 일을 위해 그를 도울 수 있다. 그러나 하나님의 대적자는 절대로 사람들을 하나님께 인도하지 않는 자신의 생각을 사람들이 받아들이도록 강요하기 원하면서 이런 자유로운 의지의 결정을 하지 못하게 한다. 그러므로 영적인 강요가 아직 사람들을 지배하고 깨달음을 얻는 일이 금지되고 자유롭게 자신의 생각의 내용을 선택하는 일이 금지 된 동안에는 그들은 아직 내 대적자의 권세 아래 있다. 그러나 만약에 그들이 그들 안에서 떠오르는 의심을 점검해보고 자신이 올바른 깨달음에 도달하려고 하면, 그들은 즉시 대적자를 벗어날 수 있다.

하나님은 이런 사람들에게 다가가 그들이 먼저 근거 없는 것과 거짓을 선명하게 깨닫게 하고 그들의 의심이 사라지게 하는 순수한 진리로 의심하지 않고 확신을 가지고 영접하게 될 순수한 진리를 그들에게 전한다. 왜냐면 이성을 단지 세상의 일에만 사용해서는 안 되고 영의 일을 헤아려 보고 선명하게 만드는 일도 이성의 과제이기 때문이다. 사람이 진지하게 완성에 이르기를 추구하고 하나님께 도달하기를 추구하고 하나님의 뜻에 합당하게 생각하고 원하고 행동하기를 추구하면, 그는 하나님이 그를 오류에 빠지게 하지 않는다는 확신을 가질 수 있다. 왜냐면 하나님 자신이 영원한 진리이고 하나님이 자신의 피조물들이 진리 안에서 살기를 원하기 때문이다.

아멘