• Terug

De stem van het geweten

Ieder heeft een stille maner in zich die hem onmerkbaar dringt of waarschuwt, die zich echter zo zachtjes uit dat hij gemakkelijk niet gehoord kan worden wanneer de mens geen acht op hem slaat. Deze maner in u is ook een genade van God, een hulpmiddel dat door de Liefde Gods wordt gebruikt, een geschenk dat ieder mens is gegeven, maar waar ook acht op moet worden geslagen, wil het zin hebben. Zolang de mens juist en rechtvaardig wil leven, zal hij ook steeds aandacht schenken aan wat de innerlijke stem hem zegt. Hij zal zich gehinderd voelen wanneer hij op het punt staat een onrechtvaardigheid te begaan. En hij zal een zacht aandringen in zich vernemen als het er om gaat goede werken te verrichten. Want de maner in hem kan zich uiten bij mensen die van goede wil zijn.

Maar de “stem van het geweten” kan ook heel gemakkelijk worden verstikt of overstemd door verlokkingen die luider klinken en daarom eerder worden aangehoord, maar die nooit de ziel tot heil strekken. Dan stompt de mens af. Het is hem onverschillig of dat wat hij doet goed of slecht is. Hij geeft gevolg aan alle opwellingen die hem aards voordeel opleveren. En hij luistert er niet meer naar, wanneer de stem van het geweten zich kenbaar wil maken. Maar deze ongevoeligheid voor het spreken van het geweten is zijn eigen schuld, want de stille maner bevindt zich in ieder mensenhart.

Hij kan echter verdrongen of bewust verhinderd worden zich te uiten. En dat gebeurt wanneer de mens tegen de innerlijke aanmaning of waarschuwing in handelt en daardoor deze fijne stem tot zwijgen brengt. Want God dwingt de wil niet en een dwingen van de wil zou het zijn, als de innerlijke stem ondanks afweer zich steeds luider op de voorgrond zou plaatsen en de mens daardoor onvrij werd in zijn willen en handelen. Elke genadegave van God moet vrijwillig worden benut, wil ze haar uitwerking niet mislopen.

Maar het beste resultaat krijgt men, wanneer de mens zich helemaal van binnen uit zal laten leiden. Wanneer hij bij al zijn doen en laten tevoren bij zichzelf te rade gaat, wanneer hij vanuit de wil om steeds het goede te doen, God vraagt om Zijn leiding en zich dan zal laten leiden door Hem. En dan zal de stem steeds helderder en begrijpelijker in hem weerklinken. Dan zal ze niet meer door de stem van de wereld overstemd kunnen worden. Dan plaatst de mens zich bewust onder de leiding van de Geest. Want hij herkent bij zichzelf diens werkzaam zijn en hij weet dat het de stem van God is die hem nu stuurt en leidt, die hem onderricht en hem met raad ter zijde staat.

De stille maner in de mens, de stem van het geweten, kan dus door de mens zelf ertoe worden gebracht zich luider te uiten, wanneer hij altijd bereid is naar hem te luisteren en zijn aansporingen op te volgen. Dat zal echter alleen gebeuren bij mensen die een leven in liefde leiden. Dan zijn er geen hindernissen meer voor de Geestvonk die zich graag wil uiten. Dan kan hij op de voorgrond treden en openlijk op de mensen inwerken. Dan betekent dat geen gedwongen wil meer, want de wil is dan zelf bereid zich onder de goddelijk-geestelijke leiding te plaatsen. En dan leidt de mens een innerlijk leven. Hij beraadslaagt voortdurend met zijn innerlijke leider. Hij weet dat het Gods stem is die in hem weerklinkt, die hem waarschuwt en aanmaant, die hem leidt op al zijn wegen. En dan zal zijn levenswandel ook volgens de wil van God zijn, omdat de Geest in hem steeds alleen vanuit Gods wil op de mens inwerkt.

Zonder de innerlijke maner en waarschuwer hoeft geen mens door het aardse leven te gaan. Want hij zal alle mensen aanspreken zolang deze nog te leiden zijn, zolang ze nog besluiteloos zijn om goed of slecht te handelen. Maar zodra de wil tot het kwade overweegt, wordt de stem steeds zachter en kan tenslotte helemaal verstommen, wanneer er niet een plotselinge verandering plaatsvindt. Maar zolang de mens leeft, probeert God hem steeds weer innerlijk aan te spreken en zijn geweten te treffen. Hij oefent echter geen enkele dwang uit op diens wil, Hij zal hem steeds de vrijheid laten.

Amen

Voice of conscience....

Everyone shelters a silent admonisher inside himself which imperceptibly urges or warns him but manifests itself so gently that it can easily be ignored if the human being pays no attention to it. This inner admonisher is a grace of God too, it is a means of help used by God's love, a gift which is given to every person but which has to be paid attention to in order to be of use. As long as the human being wants to live a right and just life he will always pay heed to his inner voice, he will feel impeded if he is on the verge of doing wrong, and he will sense a gentle inner urge where it is necessary to do good deeds, for the inner admonisher is able to express itself in people who are of good will. Yet the 'voice of conscience' can also very easily be suppressed or drowned out by temptations which are louder and therefore more likely to be heard but which will never benefit the soul. In that case the human being becomes insensitive; he becomes indifferent to whether his actions are good or bad.... He abides by all suggestions promising worldly benefits and takes no more notice of the voice of conscience if it wants to manifest itself. However, this insensibility for the advice of conscience is his own fault, for the silent admonisher exists in every human heart but it can be displaced or consciously blocked from expressing itself, and that happens if a person acts contrary to the inner admonition or warning and thereby silences this gentle voice.... For God does not use coercion of will, and it would be a coercion of will if the inner voice ever more loudly came to the fore and thereby inhibited the person's will and actions. Every gift of grace from God must voluntarily be used if they are not to be ineffective.... However, the greatest success can be achieved if the human being allows himself to be completely guided from within.... If, before his every action, he first spends serious thought on it, if he, by always wanting to do what is right, appeals to God for His guidance and subsequently allows himself to be guided by Him....

Then the voice will speak ever more clearly and understandably to him, then the voice of the world will no longer be able to drown it out.... Then the human being will consciously submit himself to the guidance of the spirit, for he will recognise its working in him and know that it is the voice of God which now guides and directs him, which educates him and stands by his side with advice.... Thus the human being's inner admonisher, the voice of conscience, can be motivated by the person himself to speak louder if he is always willing to listen and to comply with its suggestions, but this only happens to people who live a life of love.... Then no further obstacles to express itself exist for the spiritual spark anymore, then it can emerge and openly influence the person, it no longer signifies a coercion of will, since the will readily submits itself to the divine-spiritual guidance of its own accord.... And when this happens the human being will be leading an inner life, he will constantly communicate with his inner guide and know that it is God's voice which speaks to him, which warns and admonishes him and guides him wherever he goes.... Subsequently, his way of life will also comply with God's will, because the spirit within himself only ever influences him according to God's will. No person need ever go through earthly life without the voice of conscience which admonishes and warns him, for it will address all people as long as they can still be guided, as long as they are still undecided as to whether to act good or evil.... Yet as soon as the will is more inclined towards evil the voice grows ever more silent and can finally completely fade away unless a sudden change occurs. But for as long as the human being is alive God will keep trying to inwardly speak to him and to touch his conscience.... Nevertheless, He will never exert any force whatsoever on his will, He will always allow him to keep his freedom....

Amen