Hoe vaak kom IK niet dicht bij u, mensen, hoe vaak spreek IK u niet aan, hoe vaak trek IK u niet van een gevaar terug en bied u Mijn leiding aan op uw levensweg. Maar zelden herkent u MIJ. Mijn duidelijke leiding ziet u als toeval aan en Mijn aanspreken gaat aan uw oren voorbij, u bent niet in staat MIJ Zelf te herkennen, omdat uw ogen langs MIJ heen op de wereld zijn gericht. Maar Mijn zorg volgt u. En of u zich midden tussen het aards gewoel bevindt, IK wijk toch niet van uw zijde, steeds maar wachtend op het moment waarop u opmerkzaam wordt op MIJ, dat u zich vrijwillig onder Mijn bescherming zal stellen, dat u temidden van het werelds vermaak, toch uw nood voelt en dan uitkijkt naar MIJ, DIE u volgt en DIE u kan helpen. IK houd niet op MIJ aan de mensen te openbaren. Zelfs wanneer het resultaat slechts heel pover is, wanneer het nauwelijks is te bespeuren, schenk IK aandacht aan de geringste wil om dichter bij MIJ te komen en dan zal IK nooit meer van zijn zijde wijken.
Mijn Liefde brengt MIJ ertoe u niet op te geven, zelfs wanneer u in de grootste onverschilligheid door het aardse leven gaat en een band met MIJ niet zoekt. Maar IK dwing uw wil niet MIJ aan te horen en daarom zijn Mijn Woorden maar zacht en dringen zich niet op, zodat u ze makkelijk niet zou kunnen horen, wanneer u geen acht slaat op MIJ. Ze klinken niet zo luid als de stem van de wereld weerklinkt, die daarom uw gehele opmerkzaamheid krijgt. En omdat uw wil zelf zich naar MIJ toe moet keren, kom IK nooit opvallend op de voorgrond, maar IK laat het ook niet aan contacten ontbreken, IK dring u zacht op wegen waar u eenzaam en zwak naar hulp omziet om dan te voorschijn te kunnen komen en u Mijn hulp aan te bieden.
Geen van u, mensen laat IK gaan, zolang hij MIJ nog niet heeft gevonden en herkend, en omdat er niet veel tijd meer overblijft vóór het einde, moeten de mensen ook kortere weggedeelten afleggen en deze zijn veel zwaarder en moeizamer te gaan, omdat IK wil dat ze Mijn leiding nodig hebben en er om vragen. De slagen van het noodlot zullen toenemen, de mensen zullen nog door veel nood en ellende heen moeten gaan, omdat ze, verder dan ooit, van MIJ zijn verwijderd, zelfs wanneer IK hen overal op de voet volg. Tot aan het einde van hun leven geef IK hen niet op en Mijn aansporingen om hen uit hun onverschilligheid op te schrikken, zullen steeds heftiger zijn, maar hoe zij daarop reageren, bepaal IK niet, maar eens is hun lot doorslaggevend in het geestelijke rijk. Want hun wil is en blijft vrij en zelfs Mijn overgrote Liefde bepaalt niet een wil die beslist voor de dood, terwijl hij toch een eeuwig leven voor zichzelf kon verwerven.
Amen
VertalerCom que frequência me aproximo de vós, humanos, com que frequência vos falo, com que frequência vos retiro do perigo e vos ofereço a Minha orientação no vosso caminho pela vida? Mas raramente Me reconhece. Considera a Minha orientação óbvia como uma coincidência e a Minha morada desvanece-se nos seus ouvidos, é incapaz de Me reconhecer a Mim mesmo porque os seus olhos são dirigidos para além de Mim em direcção ao mundo.... Mas a minha preocupação persegue-o. E mesmo que estejam no meio da azáfama do mundo, não deixarei de estar do vosso lado, sempre à espera do momento em que chamais a atenção para Mim, que voluntariamente vos coloqueis sob a Minha protecção.... que no entanto sentis as vossas dificuldades no meio da azáfama do mundo e agora procurais Aquele que vos persegue e que vos pode ajudar. Não deixo de me revelar às pessoas.... Mesmo que o sucesso seja apenas muito pequeno, se dificilmente se pode sentir.... Eu tomo nota da mais pequena vontade de me aproximar, e então nunca mais deixarei o seu lado.... O meu amor incita-me a não te abandonar, mesmo que passes pela vida terrena com a maior indiferença e não procures um vínculo comigo. No entanto, não forço a vossa vontade de Me escutarem, e por isso as Minhas Palavras só são silenciosas e discretas para que as possais ouvir facilmente se não Me derdes atenção. Eles não soam tão alto como a voz do mundo, que por isso recebe toda a vossa atenção. E porque a vossa própria vontade se voltará para Mim, por isso nunca dou um passo em frente conspícuo, mas também não me faltam pequenos toques, empurro-vos gentilmente para caminhos onde procurais ajuda, solitários e fracos, para depois poderdes dar um passo em frente e oferecer-vos a Minha ajuda.... Não deixarei nenhum de vós, humanos, de fora enquanto ele ainda não Me tiver encontrado e reconhecido, e porque não resta muito tempo até ao fim as pessoas também terão de cobrir distâncias mais curtas, e estas são muito mais árduas e laboriosas para viajar porque quero que precisem e solicitem a Minha orientação. Os golpes do destino vão aumentar, as pessoas ainda terão de passar por muitas dificuldades e miséria porque estão mais longe de mim do que nunca, mesmo que eu os persiga em cada curva.... Não desistirei deles até ao fim das suas vidas, e os Meus impulsos serão sempre mais violentos para os assustar com a sua indiferença, mas a forma como reagem a isso não é determinada por Mim, mas o seu destino será um dia decidido no reino espiritual.... Pois a sua vontade é e permanece livre, e mesmo o Meu maior que grande amor não determina uma vontade que escolha a morte quando poderia ter adquirido a vida eterna...._>Ámen
Vertaler