• Terug

Onverschilligheid der mensen vergt hardere slagen

Hoe hopeloos is de toestand van talloze mensen op aarde, omdat ze niets doen om hun zielen tot rijpheid te brengen. Hun gedachten zijn steeds alleen maar aards gericht en ze klimmen nooit opwaarts, naar boven. Nooit betreden ze het geestelijke gebied, nooit vragen ze zich af waarom ze op aarde zijn. En elk gesprek daarover gaan ze uit de weg, omdat ze niets willen weten dan alleen datgene, wat voor hun lichamelijk leven nuttig schijnt te zijn. En zo zijn de meeste mensen op aarde ingesteld, ondanks ijverige arbeid van de dienaren Gods om hen wakker te schudden uit hun verkeerd denken.

Het Woord Gods wordt overal heen geleid. Overal weerklinken vermanende en waarschuwende stemmen. Maar de mensen sluiten hun oren, want het geluid uit de wereld treft hen sterker en dat volgen ze gewillig. De ergste gebeurtenissen in de wereld raken hen nog nauwelijks. Het plotseling sterven van mensen is voor hen geen aanleiding om na te denken over de vergankelijkheid van het aardse. Ze horen het en besteden er verder geen aandacht aan.

Catastrofes van de grootste omvang brengen hen niet uit hun evenwicht, zolang ze er zelf niet door worden getroffen. En de nood van de medemensen beroert hun hart nauwelijks zodanig, dat de wil ervan om te helpen zou worden gestimuleerd. En dit is een vreselijke en troosteloze toestand, omdat de uitwerking ervan geestelijk is, omdat de zielen van de mensen zich in de grootste duisternis bevinden en moeilijk tot het licht kunnen komen, zolang de mensen zich tevreden gesteld voelen met aardse goederen en genietingen.

De satan heeft waarlijk de macht op deze aarde, want de mensen zelf hebben die aan hem gegeven. Elke gedachte betreft alleen het bewerkstelligen van wereldse doeleinden en van vroeg tot laat werken ze voor hun lichaam, dat echter vergaat. En of de dood ook een rijke oogst binnenhaalt in hun omgeving, slechts weinigen zijn erdoor geraakt, omdat ze getroffen worden.

En dus kunnen de mensen door niets meer ontsteld raken en ertoe worden gebracht hun wil te veranderen, omdat alles op hen afketst en geen indruk achterlaat. Steeds smartelijker moeten daarom de gebeurtenissen op de mensheid afstormen. Steeds duidelijker moeten de verwijzingen naar de vergankelijkheid van leven en bezit worden gegeven. Met steeds meer geweld moeten de elementen der natuur uit hun ordening treden, opdat de harten der mensen schrikken en om het doel en de oorzaken vragen van datgene, wat de wereld in opschudding brengt.

En God zal zulks ook toelaten. Hij zal de mensen tekenen sturen. Maar of ze er acht op slaan blijft aan henzelf overgelaten. Hij wil redden, maar Hij zal niemand overreden zijn wil te veranderen, maar steeds weer een duidelijke taal spreken, die iedereen kan verstaan.

De aarde gaat haar einde tegemoet en ook het weten daarvan zal in de wereld worden verbreid. En zij die letten op de tekenen zullen zich niet afsluiten voor deze aanwijzing. Ze zullen geloven en zich voorbereiden. Maar waar duisternis is, daar halen ook de tekenen en aanwijzingen niets uit en de mensen gaan de lichamelijke en geestelijke dood tegemoet door eigen schuld.

Amen

RAVNODUŠNOST LJUDI ZAHTIJEVA STROŽIJE UDARCE....

Kako li je beznadežno stanje bezbrojnih ljudi na Zemlji, jer ne čine ništa po pitanju sazrijevanja njihovih duša. Njihove misli uvijek su usmjerene samo na zemaljske stvari, i nikada se ne dižu u vis. Nikada ne stupaju na duhovno područje, nikada se ne pitaju zašto borave na Zemlji. I izbjegavaju svaki razgovor o tome, jer ne žele znati ništa osim toga što im se čini korisno za njihov tjelesni život. I tako je usmjerena većina ljudi na Zemlji, usprkos marljivom radu sluga Božjih da ih protresu iz njihovog krivog razmišljanja.

Riječ Božja dostavljana je svugdje, svugdje se čuju pozivi opomene i upozorenja, no ljudi zatvaraju svoje uši, jer zvuk iz svijeta snažnije ih dodiruje, i oni ga slijede voljno.... Najsnažniji svjetovni događaji jedva da ih dotiču, naglo umiranje ljudi njima nije povod za razmišljanje o prolaznosti zemaljskih stvari.... čuju i ne mare.... katastrofe najvećih razmjera ne uznemiruju ih, dok god sami nisu time pogođeni, i nevolje bližnjih jedva da dotiču njihovo srce, u onom smislu da bi volja za pomoći bila pokrenuta....

A to je užasno i neutješno stanje, pošto se ono duhovno izražava.... pošto se duše ljudi nalaze u najvećoj tami i teško da mogu dospjeti do svjetla, sve dok se ljudi osjećaju zadovoljeni zemaljskim dobrima i užicima.... Sotona uistinu ima vlast na ovoj Zemlji, jer ljudi sami su mu je dali. Svaka misao usmjerena je na postizanje svjetskih ciljeva, i od jutra do mraka ljudi rade za svoje tijelo, a ono je prolazno. Pa čak i ako smrt odnese mnoge žrtve u njihovoj okolini.... rijetki su time dotaknuti, jer su oni pogođeni.

Tako da ljude više ničim nije moguće zastrašiti i pokrenuti na promjenu volje, jer sve se odbija od njih i ne ostavlja utisak na njih. Tako da događaji koji pogađaju čovječanstvo moraju donositi sve više patnje.... sve jasnije moraju biti dane naznake o prolaznosti života i posjeda.... sve snažnije prirodni elementi moraju istupiti iz reda kako bi se ljudska srca zaplašila i pitala za svrhu i razlog toga što svijet dovodi do tog uzbuđenja. A Bog će i takve stvari dozvoliti, On će ljudima poslati znake.... no da li oni na njih obraćaju pažnju, do njih je samih. On želi spasiti, no nikoga neće prisiljavati na promjenu volje.... ali uvijek će govoriti jasnim jezikom koji svako može razumjeti.

Zemlja se primiče svome Kraju, a i znanje o tome u svijetu će se proširiti.... a oni koji prate znake, pred tom se uputi neće zatvarati.... vjerovati će i pripremati će se.... No tamo gdje je tama, ni znaci i upute ne koriste, i ljudi se tjelesnoj i duhovnoj smrti približavaju vlastitom krivicom....

AMEN