• Terug

De God van de liefde, niet de god van de toorn

De God Die u geschapen heeft is geen god van de toorn, integendeel, een God van de liefde. Hij wil u geven, maar niet ontnemen. Maar wat Hij u geven wil is een zalig geluk dat eeuwig duurt. Als Hij u nu schijnbaar iets afneemt, dan is dit alleen iets waardeloos dat alleen in uw ogen een waarde heeft, maar in werkelijkheid verderfelijk is voor u. Maar u gelooft dat een god van toorn u deze goederen ontrukt waaraan u op aarde uw liefde schenkt. U kent Hem niet, de God van de liefde Die uw aller Vader is en als een Vader ook tegenover Zijn kinderen handelt, Die uit liefde u zal laten lijden omdat Hij weet dat u alleen daardoor in het bezit van de hoogste, onvergankelijke goederen zult kunnen komen, wanneer Hij u afneemt wat u op aarde te hoog inschat. Zijn liefde voor u mensen is onmetelijk en kalmeert elke toorn die de verkeerde manier van handelen van de mensen wel zou kunnen ontsteken, wanneer Zijn liefde niet aanzienlijk sterker zou zijn. Hij straft niet, maar in Zijn wijsheid herkent Hij de zwakheden van Zijn kinderen. En dus probeert Hij hen te helpen en ze op te richten als ze gevallen zijn. Het is geen toorn wanneer Hij vernietigt wat voor de kinderen hinderlijk is om bij de Vader te komen. Het is de liefde die uit de weg ruimt en de weg naar Hem vrij maakt.

Een god van de toorn is geen volmaakt wezen, want alleen de Liefde maakt aanspraak op volmaaktheid. En daarom zult u mensen elke leer kunnen verwerpen die u uw Schepper en Vader van eeuwigheid tracht voor te stellen als een toornig wezen dat een onverbiddelijke rechtspraak over u zendt omdat u hebt gefaald. De God van de liefde heeft zelfs erbarmen met de duivels. Daarom daalde Hij af naar de hel om ook hun de weg te wijzen die uit de duisternis wegvoert. Hij reikt ook het diepst gevallene de hand en wil het omhoogtrekken aan Zijn vaderhart. De mensheid boezemt de God van de liefde medelijden in en Hij probeert hen te redden. Maar een god van de toorn zou verderven wat hem niet ter wille is.

Maar de liefde van God schakelt één ding niet uit: Zijn gerechtigheid. Hij kan niet naar de gelukzaligheid leiden die vol van zonde zijn, maar Hij verdoemt ze niet. Hij volgt hen zolang met Zijn liefde tot ze deze beantwoorden en vrijwillig de zonde opgeven. En dus is Zijn liefde groter dan de mensheid ze verdient. Ze is eindeloos en vol van kracht en nooit zult u mensen haar diepte beseffen, om welke reden een toorn naast haar niet kan bestaan. Daarom hoeft u God niet te vrezen, maar u zult Hem moeten liefhebben met heel uw hart en met al uw krachten. U zult Hem moeten liefhebben en daardoor Zijn kracht deelachtig worden. U zult Hem moeten beminnen, opdat Hij u de hoogste gelukzaligheid kan bereiden die te vinden is in de aaneensluiting met Hem Die de eeuwige Liefde zelf is. Hij ziet u allen aan met ogen die stralen van liefde. Hij strekt liefdevol Zijn hand naar u uit. Hij roept u allen met een van liefde vervulde stem. Hij wil Zijn kinderen die eens vrijwillig van Hem zijn weggegaan, voor eeuwig terugwinnen.

Altijd zal Hij u trachten te winnen met liefde, maar nooit zal Hij proberen iets in toorn te bereiken wat zonder liefde ondenkbaar is. En Hij zal u allen tot zich omhoog trekken. Zijn liefde is een kracht die haar werking niet verliest. Maar toorn zou vernietigen en verwoesten en een terugkeer naar God onmogelijk maken. Wordt er echter van de toorn van God gesproken, dan is daaronder alleen Zijn vaste wil te verstaan om het van Hem weg spoedende geestelijke te binden in Zijn scheppingswerken, die echter uiteindelijk toch alleen het naar Hem terugkeren mogelijk maken. En daarom is deze toorn ook alleen een daad van God uit liefde om ook het Hem nog weerstrevende eens te winnen, opdat het zalig zal worden.

Amen

Gott der Liebe.... Nicht Gott des Zornes....

Der Gott, Der euch erschaffen hat, ist kein Gott des Zornes, sondern ein Gott der Liebe.... Er will euch geben, nicht aber nehmen. Doch was Er euch geben will, ist ein seliges Glück, das ewig währt. So Er euch nun scheinbar etwas nimmt, so ist dies nur etwas Wertloses, das nur in euren Augen einen Wert besitzet, in Wirklichkeit aber verderblich ist für euch. Ihr aber glaubet, ein Gott des Zornes entreiße euch diese Güter, denen ihr auf Erden eure Liebe schenket.... Ihr kennet Ihn nicht, den Gott der Liebe, Der euer aller Vater ist und wie ein Vater auch an Seinen Kindern handelt, Der aus Liebe euch leiden lässet, weil Er weiß, daß nur dadurch ihr in den Besitz höchster, unvergänglicher Güter gelangen könnet, wenn Er euch nimmt, was ihr auf Erden zu hoch einschätzet. Seine Liebe zu euch Menschen ist unermeßlich und besänftigt jeden Zorn, den die verkehrte Handlungsweise der Menschen wohl entfachen könnte, wenn Seine Liebe nicht erheblich stärker wäre. Er strafet nicht, sondern in Seiner Weisheit erkennt Er die Schwäche Seiner Kinder, und also sucht Er, ihnen zu helfen und sie emporzuheben, so sie gefallen sind. Es ist kein Zorn, wenn Er vernichtet, was den Kindern hinderlich ist, zum Vater zu gelangen.... es ist Liebe, die hinwegräumt und den Weg frei macht zu Ihm. Ein Gott des Zornes ist kein vollkommenes Wesen, denn nur die Liebe hat den Anspruch auf Vollkommenheit, und darum könnet ihr Menschen jede Lehre verwerfen, die euch euren Schöpfer und Vater von Ewigkeit als ein zorniges Wesen hinzustellen sucht, Das ein unerbittliches Gericht über euch sendet, weil ihr gefehlt habt.... Der Gott der Liebe hat sogar Erbarmen mit den Teufeln.... darum stieg Er hinab zur Hölle, um auch ihnen den Weg zu zeigen, der herausführt aus der Finsternis.... Er reicht auch dem zutiefst Gefallenen die Hand und will es emporziehen an Sein Vaterherz. Den Gott der Liebe erbarmet die Menschheit, und Er sucht sie zu retten. Ein Gott des Zornes aber würde verderben, was Ihm nicht zu Willen ist. Doch eines schaltet die Liebe Gottes nicht aus.... Seine Gerechtigkeit.... Er kann nicht zur Seligkeit führen, die voller Sünde sind, doch Er verdammet sie nicht. Er geht ihnen nach mit Seiner Liebe so lange, bis sie diese erwidern und freiwillig lassen von der Sünde, und also ist Seine Liebe größer, als die Menschheit sie verdient; sie ist endlos und voller Kraft, und niemals werdet ihr Menschen ihre Tiefe ermessen.... weshalb ein Zorn neben ihr nicht bestehen kann. Darum brauchet ihr Gott nicht zu fürchten, aber lieben sollet ihr Ihn aus ganzem Herzen und mit allen euren Kräften, lieben sollet ihr Ihn und dadurch Seiner Kraft teilhaftig werden. Lieben sollet ihr Ihn, auf daß Er euch höchste Glückseligkeit bereiten kann, die im Zusammenschluß mit Ihm zu finden ist, Der die ewige Liebe Selbst ist. Er schaut euch alle mit liebestrahlendem Auge an, Er streckt euch allen voller Liebe Seine Hand entgegen, Er rufet euch alle mit liebeerfüllter Stimme, Er will Seine Kinder zurückgewinnen auf ewig, die einstmals freiwillig von Ihm gegangen sind.... Doch immer wird Er mit Liebe um euch werben, niemals aber im Zorn etwas zu erreichen suchen, was ohne Liebe undenkbar ist. Und Er holet euch alle zu Sich empor.... Seine Liebe ist eine Kraft, die ihre Wirkung nicht verliert. Zorn aber würde vernichten und zerstören und eine Rückkehr zu Gott unmöglich machen.... Wird aber vom Zorn Gottes gesprochen, so ist darunter nur Sein gefesteter Wille zu verstehen, das Binden des von Ihm abstrebenden Geistigen in Seinen Schöpfungswerken, die aber letzten Endes doch nur das Zurückfinden zu Ihm ermöglichen und darum auch dieser Zorn nur ein Liebeakt Gottes ist, um auch das Ihm noch Widerstrebende einmal zu gewinnen, auf daß es selig werde....

Amen