• Terug

Het berouw van de zielen die goddelijke genadegaven afwezen

In grote geestelijke nood bevinden zich die zielen die IK door Mijn Woord benaderd heb, dat zij echter niet accepteerden als de Stem van de VADER. Want het vermogen iets te doorzien hebben ze, alleen ontbrak hun de wil tot ernstig onderzoek. Eens echter komen deze zielen tot inzicht en dan is hun berouw overgroot, een kostbaar genadegeschenk van MIJ niet benut te hebben, en hun zelfverwijten zijn kwellingen die niet te beseffen zijn.

Wie nu Mijn genadegave aangeboden krijgt is in zekere zin geroepen tot geestelijke werkzaamheid, omdat IK de rijpheidsgraad van ziel ken van hem die IK wil helpen hogerop te komen. Hij is in staat te begrijpen zodra hij bereid is in de waarheid te leven. Hij staat dus nu op een tweesprong:de eeuwige waarheid tegemoet te gaan, of op de wereld in te gaan. En nu hangt het van zijn eigen wil af welke weg hij kiest. Welnu, een mens die twee wegen kan gaan en dan uit zichzelf de verkeerde gaat, moet zich daarvoor verantwoorden. De ziel voelt dit onbewust en verkeert daarom in moeilijkheden, ofschoon het verstand van die mens zulke bedenkingen zou willen verjagen.

Het zijn grote geestelijke tegenstrijdigheden die de ziel en het verstand elkaar nu toespelen, en zalig is de mens als de ziel het verstand nog kan overtuigen van zijn dwaling voor het te laat is, d.w.z. eer de ziel het aardse omhulsel verlaat. Maar gaat zij het geestelijke rijk binnen in een toestand van duisternis, dan brandt het licht dat haar had moeten verlichten als een vuur in haar. Want het bewustzijn dat zij uit eigen schuld in duisternis verwijlt, blijft haar ook in de toestand van onwetendheid bij, omdat zij het licht ontvlucht is, dat Mijn Liefde en genade voor haar ontstak. Zij leeft dan in grote pijn, verlangend naar deze genadegave, die haar niet meer kan worden geschonken wanneer die eens versmaad werd.

Weliswaar kan zij van de kant van de lichtwezens worden geholpen, maar die zien er voor de ziel niet uit als brengers van het licht. Doch de vrije wil van de ziel wordt op een andere wijze op de proef gesteld, zodat zij weer op een tweesprong staat: of de lichtzielen te volgen, die zich weliswaar niet laten herkennen, maar haar helpend willen bijstaan, of weer in stijfhoofdigheid te volharden en de hulp van die lichtwezens af te wijzen.

Zoals op aarde de mens niet gedwongen wordt tot het aannemen van het licht dat van boven naar de aarde neerstraalt, zo is ook in het geestelijke rijk de wil van de zielen doorslaggevend hoe hun instelling is tegenover de hulp die Mijn eeuwige Liefde hun altijd ten deel laat vallen - om hen opwaarts te leiden.

Op aarde hebben zij Mijn overgrote genadegaven ontvangen in Mijn Woord, dat hun met zekerheid de geestelijke rijpheid oplevert. En daarom is het onverantwoordelijk geen acht te slaan op Mijn Woord, dat hun uit den hogen wordt aangeboden, en zich er onverschillig of geheel negatief tegenover in te stellen. En begrijpelijkerwijze moet het een ziel ten zeerste beklemmen als zij aan het zekerste middel om het eeuwige leven te bereiken geen aandacht heeft geschonken en nu, in een betreurenswaardige toestand in de geestelijke sferen vertoeft - waar duisternis heerst en onzaligheid.

Maar het was haar vrije wil, want zij heeft zichzelf door haar wil deze erbarmelijke toestand geschapen, en moet hem nu verdragen of uit vrije wil weer een verandering nastreven. Dus elke gelegenheid benutten die Mijn Liefde en erbarming de ziel in het hiernamaals nog verschaft, opdat zij toch nog opwaarts gaat en in het lichtrijk kan ingaan, al is het ook nà een eindeloos lange tijd. Haar wil alleen bezorgt haar het lot in de eeuwigheid. Haar wil wekt de ziel tot leven, maar kan ook de aanleiding zijn tot de geestelijke dood.

Amen

Arrependimento das almas que rejeitaram o dom divino da graça....

As almas que me aproximei na Palavra, que não aceitaram como a voz do Pai, estão em grande aflição espiritual. Porque têm a capacidade de reconhecer, só lhes falta a vontade de examinar seriamente. No entanto, um dia estas almas virão a realizar-se e então sentirão remorsos esmagadores por não terem avaliado uma preciosa dádiva de graça de Mim, e as suas auto-repreensões serão tormentos incomensuráveis. Qualquer pessoa a quem seja oferecido O meu dom de graça é, até certo ponto, chamado à actividade espiritual porque conheço o seu grau de maturidade de alma que quero ajudar a ascender ainda mais. Ele é capaz de reconhecer assim que estiver disposto a avançar na verdade. Por conseguinte, encontra-se agora numa encruzilhada, para ir em direcção à verdade eterna ou ao mundo, e agora é a sua própria vontade qual o caminho que ele escolhe. Uma pessoa que pode tomar dois caminhos e agora toma o caminho errado por si própria deve responder por ele, e a alma sente isso inconscientemente e está, por isso, em apuros, mesmo que o intelecto do ser humano queira afastar tais desconfianças. Há grandes contradições espirituais que a alma e o intelecto agora trocam, e o ser humano é abençoado se a alma ainda conseguir convencer o intelecto do seu erro antes que seja demasiado tarde, ou seja, antes que a alma deixe a concha terrestre. Mas se entrar no reino espiritual num estado de escuridão, então a luz, que lhe deve trazer iluminação, arde dentro dela como fogo, pois a consciência permanece com ela mesmo no estado de ignorância de que habita na escuridão por sua própria culpa, porque fugiu da luz que o Meu amor e graça lhe acendeu. (1.5.1950) Vive então em grande tormento, ansiando por este grande dom de graça que já não lhe pode ser dado depois de ter sido desdenhado. Embora possa ser ajudado pelos seres de luz, eles não aparecem à alma como portadores de luz, pelo contrário, o livre arbítrio da alma é posto à prova de uma forma diferente, de modo que ela é confrontada com uma encruzilhada novamente.... para seguir as almas de luz que, embora não se revelem, querem ajudá-la.... ou permanecer obstinados novamente e rejeitar a ajuda dos seres de luz. Tal como na terra o ser humano não é obrigado a aceitar a luz que brilha para a terra do alto, também no reino espiritual a vontade das almas é decisiva quanto à forma como se aproximam da ajuda que o Meu amor eterno sempre lhes concede para os guiar para cima. Na Terra, porém, têm um dom de graça excessivamente grande na Minha Palavra que lhes trará certamente maturidade espiritual. E, portanto, é irresponsável não prestar atenção à Minha Palavra, que lhes é oferecida de cima, e assim tomar uma atitude indiferente ou completamente negativa em relação a ela. E, compreensivelmente, deve ser extremamente angustiante para uma alma se ela ignorou os meios mais certos para alcançar a vida eterna e agora reside num estado lamentável nas esferas espirituais onde reina a escuridão e a miséria. No entanto, foi a sua livre vontade, ela criou o estado deplorável para si própria através da sua vontade e deve agora suportar ou lutar por uma mudança de novo por sua própria vontade, usando assim todas as oportunidades que o Meu amor e misericórdia cria para ela no além para que ela ainda possa ascender e entrar no reino da luz, mesmo que só depois de um tempo infinitamente longo. Só a sua vontade prepara o seu destino na eternidade.... A sua vontade desperta a alma para a vida, mas também pode ser a causa da morte espiritual...._>Ámen