• Terug

De verantwoordelijkheid voor het aannemen van dwaalleren

De mensen maken zich te moeilijk los van een weten dat hun van jongs afaan werd aangeleerd en dat ze daarom niet als onjuist willen prijsgeven. Zonder nadenken hebben ze dit weten aangenomen en daar ze geen schuld hebben aan hun opvoeding, kunnen ze voorlopig niet ter verantwoording worden geroepen voor het aannemen van valse leerstellingen. Maar zodra ze zelf hun verstand kunnen gebruiken, is het ook hun plicht elke geestelijke opvatting te onderzoeken op zijn waarachtigheid. En ze zullen zich moeten verantwoorden of ze hun verstand lieten werken zodra ze daartoe in staat waren. Maar ze mogen niet elke geestelijke opvatting voor waar houden zonder onderzoek, zoals ze zich ook niet kunnen rechtvaardigen met de reden dat ze dat weten ontvangen hebben en dus zonder schuld zijn, wanneer ze het gedurende hun leven op aarde voor waar houden.

Ze vergeten dat ze voor hun ziel de verantwoordelijkheid dragen, ze vergeten dat niet IK hen straf, maar dat ze zichzelf straffen, d.w.z. dat ze in een toestand van onvolkomenheid vertoeven, waarin ze nooit zalig kunnen worden, maar dat IK hen niet uit deze toestand verlossen kan, omdat hun vrije wil werkzaam moet worden t.b.v. deze verlossing'maar dat ze de wil niet goed hebben gebruikt, daar ze anders hun verstand hadden benut om die geestelijke opvattingen te onderzoeken. Ze bleven werkeloos, ze lieten zich in zekere zin iets opdringen wat ze ook konden afwijzen als ze dat wilden.

Als de mensen zich nu voor hun ziel moeten verantwoorden, wil dat zeggen dat ze hun schuld moeten inzien, dat ze hun ongelukkige Staat als eigen schuld en rechtvaardig inzien en hun eigen verzuim moeten toegeven, zich dus niet kunnen vrijspreken ten koste van diegenen die hen verkeerd hebben onderwezen. Wel moeten ook deze leraren zich eens verantwoorden overeenkomstig hun schuld, maar wie dwaalleren aanneemt, is niet vrij te spreken van schuld, daar IK de mens het verstand gegeven heb, dat hij op de eerste plaats voor zijn zieleheil moet gebruiken.

Wie het nu serieus te doen is om de waarheid, doet daar ook zijn best voor en zal ze ook vinden. En elke onderrichting die de mens wordt aangeboden, moet onderzocht worden als ze aanspraak maakt op waarheid. Dus heeft ook de mens de plicht de hem overgebrachte geestelijke leringen met die leerstellingen te vergelijken en de juiste wil om te onderzoeken zal ook juiste resultaten opleveren.

Maar zoals de instelling van de mens is, als hem door Mijn Wil de waarheid wordt gebracht, zo is ook de toestand van zijn ziel nà zijn dood - vol Licht of duister. Want alleen de waarheid geeft Licht aan de ziel, terwijl dwaling de ziel in duisternis laat vertoeven, waarin ze bij het begin van haar weg over de aarde als mens heeft gekwijnd, die ze echter heel makkelijk kon ontvluchten als ze haar wil juist gebruikt zou hebben.

Amen

잘못된 가르침을 영접한 책임.

사람들이 어렸을 때부터 배워온 지식을 잘못된 것으로 판단하려 하지 않기 때문에, 이런 지식을 버리는 일이 아주 어렵다. 그들은 깊이 생각해보지 않고 이런 지식을 영접했다. 그들이 이런 양육을 받았고, 자신의 잘못이 없기 때문에, 오류를 영접한 그에게 우선적인 책임을 물을 수는 없다. 그러나 그들이 스스로 이성을 사용할 수 있기 때문에, 영적인 내용이 진리인지 시험해보는 일은 그들의 의무이다. 그들이 이성적으로 생각할 능력이 있는 동안에는, 그들이 이성을 활용하려고 했는지에 대한 책임을 져야만 한다.

사람들은 점검해보지 않고, 모든 영적인 내용을 진리로 여겨서는 안 된다. 그들이 이 땅에 사는 동안 지지한 영적인 내용을 받아들인 것뿐이고, 자신은 책임이 없다는 이유로 변명할 수 없다. 그들은 자신의 혼에 대한 책임이 있다는 것을 잊고 있다. 내가 그들을 정죄하는 것이 아니고, 그들이 스스로 온전하지 못한 상태에 머물러, 절대로 복되게 될 수 없는 벌을 받는 것을 잊고 있다. 그러나 그들이 자유롭게 되기 위해 그들의 자유의지가 움직여야만 하기 때문에 내가 이런 상태에서 그들을 자유롭게 해줄 수 없다. 그들은 의지를 잘못사용한 것이고, 그들이 의지를 올바르게 사용했다면, 그들이 주어진 영적인 내용을 이성을 활용해 점검했었을 것임을 잊고 있다.

그들이 아무 일도 행하지 않았고, 그들이 원했다면, 거절할 수 있었지만 어느정도 자신에게 강요하도록 허용한 것이다. 모든 사람이 자신의 혼에 스스로 책임을 져야 하기 때문에 그들은 그들의 죄를 깨달아야만 하고, 그들이 스스로 자신을 불행한 처지로 만들었음을 깨달아야 하고, 이를 공의로운 일로 여기고, 자신의 실수를 인정해야만 한다. 즉 그들은 자신에게 잘못된 가르침을 전해준 사람에게 책임을 전가하면서 자신의 책임을 회피할 수 없다. 이런 선생들은 실제 언젠가 그들의 잘못에 대한 속죄를 해야만 한다. 그러나 누구든지 잘못된 가르침을 영접하는 사람에게 죄가 없다고 할 수 없다. 왜냐면 내가 너희에게 너희 혼의 구원을 위해 우선하여 활용하도록 이성을 주었기 때문이다.

진지하게 진리를 사모하고 구하는 사람은 진리를 찾을 것이다. 사람에게 제공되는 모든 가르침이 진리라는 인정을 받으려면, 진리에 합당한지 시험해봐야만 한다. 그러므로 너희는 너희에게 주어진 영적 내용을 이런 가르침과 비교해볼 의무가 있다. 올바르게 점검하려는 의지가 올바른 결과를 가져오게 한다. 사람이 어떤 의지를 가지고 있느냐에 따라 그에게 진리가 주어진다. 마찬가지로 그가 죽은 후에 그의 혼의 상태가 빛이 충만한 상태이거나 어둡게 된다. 빛이 혼에게 진리를 주기 때문이다. 반면에 오류는 혼이 인간으로 이 땅 위의 삶을 시작할 당시의 허덕이던 어둠의 상태에 계속 머물게 한다. 그러나 그가 의지를 올바르게 사용하기만 했다면, 혼이 이런 상태를 아주 쉽게 벗어날 수 있었을 것이다.

아멘