• Terug

Christus hoofd van Zijn kerk - Leden van de ware kerk

Het hoofd van de kerk van Christus blijft Jezus Christus Zelf.

Want op het geloof in Zijn verlossingswerk is deze kerk gebaseerd, die de gemeenschap van de gelovigen omvat, dus van degenen die zich onder het kruis van Christus neerzetten en willen delen in de verlossing door Zijn bloed, dat Hij voor de zondige mensheid heeft vergoten. Anders dan als dit geloof in Hem en de verlossing door Hem, is Zijn kerk niet op te vatten. En zo zijn ook de woorden van Jezus op te vatten: “Jij bent Petrus, de rots. Op jou wil Ik mijn kerk bouwen.” Petrus was de gelovigste onder Zijn discipelen en hij onderkende de missie van de mens Jezus. Hij geloofde in Hem als Gods Zoon en Verlosser van de wereld, alhoewel hij in ogenblikken van aardse nood de wereld op de voorgrond plaatste, die hem aanzette tot zijn drievoudige verloochening. Zijn geloof was daarom niet zwakker, alleen zijn vlees schoot tekort in de angst en nood door de gebeurtenissen rond Jezus. Wie tot Zijn kerk wil behoren moet dus Jezus Christus erkennen en daarom zal Jezus Christus ook steeds moeten worden beleden als teken van het toebehoren aan Zijn kerk. En dus zal ook Zijn leer in haar moeten worden bekendgemaakt, dat wil zeggen: er moet hetzelfde worden onderricht wat Jezus Zijn medemensen leerde. De mensen moeten vertrouwd worden gemaakt met het evangelie, omdat het weten daarvan noodzakelijk is om ook het geloof aan de verlossing door Jezus Christus te laten opleven. Want pas het ware geloof is de aanleiding dat de mens de juiste verhouding aanknoopt met Degene Die voor hem de eeuwige gelukzaligheid heeft verworven door Zijn kruisdood. Daarom kunnen aanhangers van elke geloofsgemeenschap de aanspraak laten gelden op het lidmaatschap van de ware kerk van Christus, als ze maar in Jezus Christus en Zijn verlossingswerk geloven en tot Zijn evangelie zijn doorgedrongen en naar Zijn goddelijke leer van de liefde hun levenswandel leiden. Dit alleen zijn de tekenen van de kerk die Jezus Zelf op aarde heeft gesticht, dat de mensen in Zijn geest verblijven en Hem nooit meer uit hun gedachten verliezen en Hem trachten na te volgen in daden, woorden en gedachten.

Het geloof in Jezus Christus zet de mensen ertoe aan een juiste levenswandel te leiden. Want de woorden van Jezus, Zijn evangelie, zijn hem heilig. Hij beschouwt ze als Gods woord en probeert ze ten volle te ontplooien. En daardoor wekt hij de geest in zich tot leven en het werkzaam zijn van de geest is dan het zekerste teken van lidmaatschap van de ware kerk van Christus. Maar het zijn niet de uiterlijke banden, het voldoen aan uiterlijke formules of een op een traditiegetrouwe manier gedwongen lidmaatschap die een mens tot de gemeenschap van gelovigen laat horen. Want dan heeft het opwekken van de geest niet veel te betekenen, dat meer verlangt dan het uiterlijk toebehoren, alleen in naam. Wie in Jezus Christus het hoofd van de kerk ziet, stuurt bewust aan op Hem. En voor hem is Zijn woord het evangelie, de enige weg naar het doel. Want het woord is het vlees en het bloed van Jezus. Het is brood en wijn uit de hemel. Bijgevolg moet het ook naar de hemel leiden. Het moet tot de nauwste aaneensluiting met de goddelijke Verlosser zelf leiden en dus zalig maken. Het woord is dus de kern van de kerk van Christus. Het woord is de leer van Zijn liefde en waar dit aan de mensen wordt overgebracht, daar zal steeds de ware kerk van Christus zijn. En wie Zijn woord opneemt in zijn hart en er naar leeft, is Zijn aanhanger. Hij is lid van Zijn kerk, die steeds alleen geestelijk is op te vatten, dus niet aan aardse organisaties gebonden is. Toch kan elke aards kerkelijke organisatie leden van deze kerk omvatten, zodra ze aan die voorwaarden voldoen, als ze ware, gelovige aanhangers en belijders zijn van Jezus Christus en Zijn verlossingswerk.

Amen

KRIST GLAVA NJEGOVE CRKVE.... ČLANOVI ISTINSKE CRKVE....

Glava Crkve Krista ostaje Sam Isus Krist.... Jer na vjeri u Njegovo djelo spasenja utemeljena je ta crkva koja obuhvaća zajednicu vjernika, dakle onih koji se postavljaju pod Kristov Križ i žele sudjelovati u spasenju putem Njegove Krvi, koju je On prolio za grješno čovječanstvo. Drugačije nego na ovoj vjeri u Njega i Njegovo djelo spasenja Njegova crkva se ne može shvatiti, pa se tako mogu shvatiti i Isusove Riječi: “Ti si Petar, stijena, na tebi ću sagraditi Moju crkvu...”

Petar je bio najvjerniji među njegovim učenicima, i on je prepoznao misiju čovjeka Isusa, on je vjerovao u Njega kao Sina Božjega i Spasitelja svijeta, pa čak i kad je u trenucima zemaljske nevolje svijet stavio u prvi plan, što ga je navelo na njegovo ondašnje trostruko nijekanje. Njegova vjera zbog toga nije bila slabija, jedino što je njegovo tijelo otkazalo uslijed straha i nevolje vezane za događaje s Isusom. Onaj dakle tko želi pripadati Njegovoj crkvi, mora neprestano i priznavati Isusa Krista, i stoga će Isus Krist morati neprestano biti priznavan kao znak pripadnosti Njegovoj crkvi.

Pa se tako u njoj mora i objavljivati Njegovo učenje, tj. mora se naučavati ono isto što je čovjek Isus učio njegove bližnje.... ljudima se mora približavati Evanđelje, budući da je znanje o tome nužno da bi oživjela vjera u spasenje kroz Isusa Krista. Jer tek prava vjera je povod za to da čovjek stupi u ispravan odnos s Njim, Koji mu je priskrbio vječno blaženstvo putem Njegove smrti na Križu.... (23 Kolovoz 1949) Stoga pripadnici svake vjeroispovijesti mogu imati pravo na članstvo u istinskoj crkvi Kristovoj, samo ako stoje u vjeri u Isusa Krista i Njegovo djelo spasenja i ako su prodrli u Njegovo Evanđelje i svoj život vode u skladu s Njegovim Božanskim učenjem Ljubavi.

Značajke te crkve, koju je Isus Krist utemeljio na Zemlji, su jedino to da ljudi ostaju u Njegovom Duhu i da Ga više ne ispuštaju iz sjećanja i trude se slijediti Ga djelima, riječima i mislima.... Vjera u Isusa Krista čovjeka upravlja u ispravan način života, jer Njemu su Isusove Riječi, Njegovo Evanđelje, svetinja; on ih štuje kao Božju Riječ i trudi se živjeti ih. A time u sebi u život budi Duh, a djelovanje Duha je onda nepogrješivi znak pripadništva istinskoj crkvi Kristovoj.

No nisu vanjske obaveze, ispunjavanje vanjskih formula ili prisilno sudjelovanje na tradicionalan način ono što čovjeka ubraja u zajedništvo vjernika. Jer onda nije više daleko buđenje Duha, koje zahtjeva više nego vanjsku pripadnost samo po imenu. Tko u Isusu Kristu vidi poglavara crkve, taj Mu svjesno stremi i njemu je Njegova Riječ Evanđelje.... jedini put do cilja.... jer Riječ je tijelo i krv Isusa Krista, ona je kruh i vino iz Nebesa; s obzirom na to mora i voditi u Nebo, mora voditi do najužeg sjedinjenja sa Božanskim Spasiteljem i time činiti blaženim.

Riječ je dakle jezgra crkve Kristove, Riječ je Njegovo učenje Ljubavi, a gdje se ono dostavlja ljudima, tamo je uvijek istinska crkva Kristova. A tko Njegovu Riječ prima u svoje srce i po tome živi, taj je Njegov sljedbenik, on je član Njegove crkve, koju valja uvijek samo duhovno shvaćati, koja dakle nije vezana za zemaljske organizacije. Pa i pored toga svaka zemaljsko-crkvena organizacija može obuhvaćati pripadnike te crkve, samo ako ovi ispunjavaju uvjete, ako istinski vjeruju i priznaju Isusa Krista i Njegovo djelo spasenja....

AMEN