• Terug

Liefde kracht van de ziel - Volmaaktheid

De kracht om de ziel te ontplooien is de liefde. Waar liefde in het hart aanwezig is, zal de ziel zich ook op geestelijke zaken richten. Ze zal een innerlijk leven leiden en niet alleen aandacht aan de wereld schenken, ofschoon de mens midden in de wereld leeft en aan de eisen ervan moet voldoen, omdat de taak die hem is gesteld dit zo verlangt. Desondanks kan de mens zijn innerlijk leven geestelijk vorm geven. Het hoeft geen schade te zijn toegebracht door aards gewoel. Zijn innerlijk leven kan geheel afzonderlijk worden geleid en daarom kan ook een ziel geheel rijp laten worden wier lichaam zich niet van de wereld kan afzonderen. Ja, haar verdienste zal veel groter zijn, want ook de verzoekingen die zo’n ziel wil weerhouden om geestelijk te streven zijn groter. Maar de liefde is haar kracht. Een liefdevol mens brengt in zichzelf tot ontplooiing wat hem met God verbindt en dan trekt de liefde van God hem omhoog, want de liefde is de band die niet kan scheuren en die de ziel innig aan God bindt. Een ziel die kan liefhebben zal niet verloren gaan. Want ze maakt zich door de liefde los van de tegenstander van God wiens kenmerk de liefdeloosheid is en die alle macht verliest over een liefdevolle ziel. De liefde is het goede, zachtaardige in de mens dat hem ertoe aanzet steeds juist te handelen, denken en spreken en de medemens te helpen in elke nood. De liefde zal daarom de mens edeler maken. Ze zal alle slechte aandriften in het tegendeel veranderen. Ze zal de mens vormen tot een goddelijk evenbeeld zoals hij in het begin was geschapen, omdat de Liefde hem liet ontstaan en uit de Liefde alleen het goede kan voortkomen.

Veranderen kon zo’n door Gods liefde geschapen wezen alleen de liefdeloosheid, en die was het werk van de tegenstander van God die echter niet beslissend op het wezen inwerkte, alleen maar proberend. En het wezen bezweek aan de verzoeking uit vrije wil. De liefde in hem bekoelde en daardoor viel het in de diepte. Het werd onvolmaakt en moest alle gevolgen van de onvolmaaktheid op zich nemen. En dus werd het ook krachteloos, omdat de liefde de enige kracht is die het wezen in staat stelt om te scheppen en te werken. Zolang het wezen zonder liefde is, bevindt het zich in een worstelend stadium. Zodra de liefde weer zijn wezen vervult, is het ook van kracht vervuld, en het slaagt in alles wat het wil. En zo zal het ook weer de vroegere hoogte, de staat van licht en kracht in de nabijheid van God bereiken, als het maar de liefde in zich tot ontplooiing brengt, omdat het hem dan niet aan kracht ontbreekt, omdat het zich dan weer met God aaneensluit, Die de Liefde en de eeuwige Krachtbron zelf is, uit welke een volmaakt wezen nu voortdurend wordt gespijzigd. Alleen de liefde maakt het wezen gelukzalig, want alleen de liefde leidt naar God.

Amen

Amor.... Fuerza del alma.... Perfección....

La fuerza para desarrollar el alma es el amor.... Donde hay amor en el corazón, el alma también se dirigirá a las cosas espirituales, llevará una vida interior y no prestará atención solamente al mundo, aunque el hombre está viviendo en medio del mundo y tiene que cumplir con sus requisitos, porque esto exige la tarea, que se le ha encomendado. A pesar de todo el hombre puede formarse su vida interior espiritual, y no necesita verse afectado por el engranaje mundano. Su vida interior puede ser llevado completamente por separada y, por lo tanto, también puede madurar un alma cuyo cuerpo no puede separarse del mundo, pues su mérito será mucho más grande, pues las tentaciones son mayores, y quieren contener el alma del esfuerzo espiritual.

Pero el amor es su fuerza.... Un hombre amoroso desarrolla en sí mismo lo que le une con Dios, y luego el amor de Dios le tira hacia arriba porque el amor es el vínculo que es inquebrantable y lo que ata el alma íntimamente con Dios. Un alma que puede amar no se perderá, porque se separa a través del amor del oponente de Dios, cuyo símbolo es el desamor y que pierde todo el poder sobre un alma amorosa. El amor es lo bueno, lo suave en el hombre que lo impulsa a actuar, pensar y hablar siempre bien y ayudar a los semejantes en cualquier necesidad.

Por eso, el amor ennoblecerá al hombre, revertirá todos los malos instintos a lo contrario y formará al hombre a la imagen de Dios a lo que fue creado primordialmente, porque el amor lo dejó nacer y del amor solo puede surgir lo bueno. Solo el desamor podía cambiar tal ser creado por el amor de Dios, y esa fue la obra del oponente de Dios, pero quien, sin embargo, no influía en el ser de manera determinante, sino solamente tentando.... y el ser sucumbió a la tentación por libre albedrio.... el amor en él se enfrió, por lo que cayó en la profundidad.... se volvió imperfecto y tuvo que asumir todas las consecuencias de la imperfección.

Y también se volvió impotente porque el amor es la única fuerza que permite al ser crear y actuar. El ser permanece tanto tiempo en una etapa de lucha mientras no tenga amor.... Tan pronto como el amor vuelve a llenar el ser, también está lleno de fuerza y le sale todo con éxito, en todo lo que quiere.... Y así también vuelve a alcanzar la antigua altura, el estado de la luz y de fuerza y la cercanía de Dios, en cuanto solo desarrolle el amor dentro de sí, porque entonces ya no le faltará fuerza y puede volver conectarse con Dios, Quien Mismo es el amor y la fuente eterna de fuerza, de la cual un ser perfecto es alimentado constantemente. Solo el amor hace feliz al ser, porque solo el amor conduce a Dios....

Amén