• Terug

Hel - Geoordeelde materie

Zolang het geestelijke in de vaste vorm gebonden is, kan er van geoordeelde materie worden gesproken. Van de ziel, waarover is rechtgesproken, want ze is verbannen door het besluit van Hem, van Wie ze eens als kracht is uitgegaan. Geoordeelde materie is bijgevolg alles, wat in oneindig lange perioden nog geen wezenlijke verandering of oplossing heeft ondergaan. Wat dus in zekere zin nog geen leven verraadt, want het erin gekluisterde geestelijke is totaal krachteloos en lijdt ontzettende kwellingen, omdat het zichzelf niet kan bevrijden. En dit is een beklagenswaardige toestand. Het is een toestand, die als hel kan worden bestempeld, die voor het wezen eeuwig duurt en pas verbetert, wanneer het wezen op het licht aanstuurt, dat wil zeggen wanneer een hem aangeboden ondersteuning niet meer wordt afgewezen.

Het is de omgeving, die het wezen onuitsprekelijk kwelt. Want het bevindt zich in diepste duisternis. De materie houdt het gevangen. Het is gekluisterd en volhardt des te langer in zijn weerstand tegen God en wordt steeds krachtlozer, want de Kracht van Gods Liefde ontbreekt het wezen, dat zich verre van Hem houdt. En ontbrekende Kracht van Gods Liefde werkt zich uit in voortdurende verharding. En zo wordt het gevangenschap van het geestelijke niet verdraaglijker in de loop van de tijd, maar eerder aangescherpt. Al zal het wezen toch terugkeren naar God, van Wie het zich eens in vrije wil heeft verwijderd, ofschoon het de mogelijkheid was gegeven, naderbij Hem te komen.

Deze toestand van het verharden van de materie begint, wanneer God Zijn Kracht van Liefde aan het geestelijke onttrekt. En daar het wezen nu eenmaal zijn oorsprong vindt in de Kracht uit God - en al het goddelijke gelukzalig is, maar een toestand van smart onzalig is - zo kan dus het van God verwijderd zijn als hel worden beschouwd. Want het is totaal in strijd met de oertoestand en de bestemming van het van God uitgegane wezenlijke, hoewel het ook in de verste verwijdering van GOD het ik-bewustzijn ontbreekt, maar toch elke kwelling voelt. Maar het inzicht ontbreekt hem, want dit is het onvermijdelijke gevolg van het van God verwijderd zijn, waarin het wezenlijke zich bevindt. Bijgevolg is ook een verandering van zijn toestand - een verbetering van zijn situatie - een kwestie van eindeloos lange tijd. Het is een eeuwigheid voor het gekluisterde geestelijke en er zou nooit een verandering intreden als het wezen dit alleen teweeg zou moeten brengen door zijn wil. Want deze is tot op het uiterste verzwakt en ervaart geen impuls, wanneer hem niet van de kant van de goddelijke Barmhartigheid hulp wordt geboden. En dit gebeurt onvermijdelijk, maar welke tijden God nodig heeft om het Hem weerspannige geestelijke ertoe te brengen zijn weerstand op te geven, is door de mensen op deze aarde niet te beseffen. Maar helemaal laten vallen zal Gods Barmhartigheid geen van Zijn schepselen, want ze zijn uit Zijn Liefde voortgekomen. En de Liefde Gods houdt nooit op.

Materiële scheppingen zijn een voortdurend bewijs van Gods Liefde. Ze zijn een uitdrukking van Zijn diepste erbarmen en tegelijkertijd een teken van Zijn Rechtvaardigheid, evenals de grote schuld van het zondigen tegen God een straf eist, een uitboeten van de zondeschuld. En wederom kan het begrip “eeuwige tijden” van toepassing zijn, want een mens kan gedurende zijn levensduur geen vergaan of uiteenvallen of verandering van bepaalde scheppingen vaststellen. En deze zijn het, die het geestelijke, dat veroordeeld is tot de hel, in zich bevatten. En toch komt eens, ook voor het hardste materiële scheppingswerk, het tijdstip van het barsten, dat het in hem gekluisterde geestelijke wezen vrijgeeft.

Eens is de Barmhartigheid Gods groter dan Zijn toorn. En eens begint ook het geestelijke weer aan het positieve ontwikkelingsproces. Eens nemen de kwellingen van de hel af. Ze worden minder, als aan de Rechtvaardigheid Gods de verschuldigde boetedoening is volbracht. Dan treedt de Liefde Gods weer in werking en Ze heft het meest diep gevallene weer tot Zich op. Want de Liefde Gods straalt over alles. De Liefde Gods laat geen eeuwige verdoemenis toe. Voor de Liefde Gods bestaat er geen voortdurende scheiding van Hem. Want Hij verlangt naar Zijn schepselen en Hij zal ze niet opgeven, maar probeert hen gelukkig te maken, omdat ze van Hem zijn en zullen blijven tot in alle eeuwigheid.

Amen

Hell.... Matéria direccionada....

Enquanto o espiritual estiver ligado na forma sólida, pode-se falar de matéria dirigida, da alma que está em julgamento, pois é banida pela decisão d'Aquele de Quem emanava como força. A matéria julgada é, portanto, tudo aquilo que ainda não sofreu qualquer mudança ou dissolução essencial em períodos de tempo infinitamente longos, que por isso, de certa forma, ainda não trai a vida, pois o limite espiritual nela contido é completamente impotente e sofre terríveis agonias porque não se pode libertar. E este é um estado lamentável, é um estado que pode ser descrito como inferno, que se torna eternidade para o ser e só melhora quando o ser se esforça em direcção à luz, ou seja, quando um apoio que lhe é oferecido já não é rejeitado. (14.6.1947) É o ambiente que atormenta o ser de forma indescritível, pois está na mais profunda escuridão. A matéria mantém-na cativa.... está ligado e permanece em resistência a Deus durante mais e mais tempo e torna-se cada vez mais impotente, pois o ser carece da força do amor de Deus se se afastar d'Ele, e a falta de força do amor de Deus resulta em constante endurecimento, e assim a prisão do ser espiritual não se torna mais suportável com o tempo, mas intensifica-se se o ser quiser reencontrar o seu caminho de volta a Deus, de Quem se distanciou por vontade própria, embora lhe tenha sido oferecida a oportunidade de se aproximar d'Ele. Este estado de endurecimento da matéria ocorre quando Deus retira a Sua força de amor do ser espiritual, e uma vez que o ser tem a força de Deus como origem, tudo o que é divino é feliz, mas a miséria é um estado de tormento, a distância de Deus pode, portanto, ser considerada como o inferno, pois contradiz completamente o estado original e o propósito da vontade que teve origem em Deus, embora lhe falte a consciência do seu eu mesmo na distância mais distante de Deus, mas ainda assim sente todo o tormento. No entanto, falta-lhe a realização, pois esta é a consequência inevitável da distância de Deus. Consequentemente, uma mudança do seu estado, uma melhoria da sua situação é também uma questão de um longo e interminável tempo. É uma eternidade para o ser espiritual vinculado, e uma mudança nunca ocorreria se o ser sozinho a realizasse através da sua vontade, pois esta é enfraquecida ao máximo e não experimenta qualquer impulso se não lhe for oferecida ajuda por parte da misericórdia divina. E isto acontecerá inevitavelmente, no entanto as vezes que Deus necessita para persuadir a substância espiritual que se opõe a Ele a desistir da sua resistência não podem ser avaliadas pelas pessoas nesta terra, no entanto a misericórdia de Deus não deixará cair completamente nenhuma das Suas criações, pois elas emergiram do Seu amor e o amor de Deus nunca cessará. As criações materiais são provas constantes do amor de Deus, são uma expressão da Sua misericórdia mais profunda e também um testemunho da Sua justiça, tal como a grande culpa de um pecado contra Deus exige um castigo, uma expiação da culpa do pecado. E mais uma vez o termo "tempos eternos" encontra a sua aplicação, pois um ser humano não pode detectar qualquer morte ou dissolução ou mudança de certas criações durante a sua vida, e são estas que abrigam o espiritual condenado ao inferno. E no entanto, o tempo de rebentar chega um dia mesmo para o trabalho material mais duro da criação, que liberta o ser espiritual que nela está preso.... Um dia a misericórdia de Deus será maior do que a Sua ira, e um dia o espiritual entrará novamente no processo de ascensão, um dia os tormentos do inferno diminuirão, diminuirão quando a justiça de Deus tiver sido expiada. Então o amor de Deus entra novamente em vigor, e levanta o profundamente caído para si próprio novamente. Porque o amor de Deus brilha mais do que tudo, o amor de Deus não permite a condenação eterna, porque o amor de Deus não há separação permanente Dele, pois Ele deseja as Suas criações vivas e não as larga, mas procura fazê-las felizes porque são e permanecerão Suas para toda a eternidade...._>Ámen