• Terug

Geestelijke nood - Leed en droefenis

Nog beseffen de mensen niet waar ze naartoe worden gevoerd. Want hun gedachten zijn veel meer op het aardse gebeuren gericht, dan dat ze acht zouden slaan op hun geestelijke toestand. Ze vrezen voor hun aardse leven en het verlies van aardse goederen. Maar het heil van hun ziel is ze onverschillig, omdat ze iets dergelijks loochenen en zich ook niet laten onderrichten. En ook de goddelijke ingreep zal hen niet anders leren denken, want ook deze zullen ze proberen aards te verklaren en ze zullen nooit hun ongeloof als indirecte oorzaak laten gelden.

En daarom heeft de nood op aarde zo’n omvang aangenomen. Er is geen mens die hem niet aan den lijve ondervindt. En ook de gelovige zal erdoor worden geraakt, want zijn instelling hier tegenover moet de medemensen ertoe brengen zich aan te sluiten bij zijn geloof, dat de mens kracht geeft alles te verdragen wat God over hem laat komen. Dit geloof ontbreekt de mensen en bijgevolg zien ze ook in de aardse nood geen geestelijke oorzaak. En derhalve heffen ze deze nood niet op door verandering van hun leven, door een levenswandel die helemaal naar de Wil van God is.

Maar ze kunnen niet anders worden geholpen, dan dat leed en droefenis hun voortdurende metgezel is, tot ze zich van de aarde en alles wat de aarde betreft hebben vrijgemaakt; tot ze aan hun verhouding tot de Schepper van hemel en aarde denken en uit vrije wil deze betrekking trachten te verbeteren. Dan pas laat hun de aardse materie onverschillig. De dood staat hun dagelijks voor ogen en nu pas zien ze in, dat hun leven een andere zin moet hebben en ze proberen deze zin te doorgronden. Ze roepen zichzelf ter verantwoording en vragen zich ernstig af of en hoe ze de goddelijke geboden hebben vervuld. Want zodra ze eenmaal geloven in een Macht, voor Wie ze zich eens moeten verantwoorden, erkennen ze ook Gods geboden. En dit geloof komt nu in hen tot leven. Het zet ze aan zich innerlijk te veranderen en ook tot ijverige werkzaamheid bij diegenen, die nog helemaal aards denken en geen aanstalten maken zichzelf te veranderen.

Maar niet altijd zullen ze succes hebben. Waar het verlangen naar aardse goederen te sterk is, staat de mens veraf van elke geestelijke gedachte. Alleen het wereldgebeuren interesseert hem. Hij lijdt er onuitsprekelijk onder, maar altijd alleen uit wereldse motieven. Nooit denkt hij aan de nood der zielen van hen, die hard worden getroffen, juist omdat hun ziel in grote nood is. Want de goddelijke Liefde wil hen nog redden voordat het te laat is. Hij wil dat ze nog tot inzicht komen en laat daarom de aarde door uiterlijke rampspoed gaan, opdat er nog enkelingen worden gered, wier harten nog niet helemaal verhard zijn.

Amen

Angústia Espiritual.... Sorrow and tribulation....

As pessoas ainda não percebem para onde estão à deriva, pois os seus pensamentos estão demasiado concentrados nos acontecimentos terrenos para prestarem atenção ao seu estado espiritual. Eles temem pela sua vida terrena e pela perda de bens terrenos. Mas eles não se importam com a sua salvação porque a negam e não se permitem ser ensinados. E mesmo a intervenção divina não os ensinará a pensar de maneira diferente, pois eles também tentarão explicar a si mesmos em termos terrenos e nunca permitirão que a sua falta de fé seja considerada uma causa indireta. E é por isso que as dificuldades na Terra assumiram tais proporções, não há ninguém que não as sinta, e mesmo o crente não ficará indiferente a elas, afinal, a sua atitude em relação a elas motivará os seus semelhantes a unir-se à sua fé, o que dá força às pessoas para suportarem tudo o que Deus deixa vir sobre ele. As pessoas carecem desta fé e, conseqüentemente, também não vêem uma causa espiritual na adversidade terrena e, conseqüentemente, não a remediam, mudando suas vidas, vivendo um modo de vida que esteja inteiramente de acordo com a vontade de Deus. Mas eles não podem ser ajudados a não ser que o sofrimento e a aflição sejam seus companheiros constantes até que se tenham desligado da terra e de tudo o que diz respeito à terra, até que pensem na sua relação com o Criador do céu e da terra e no seu próprio livre arbítrio tentarem melhorar essa relação, só então ficarão indiferentes à matéria terrena, a morte estará diante deles diariamente, e só então perceberão que a sua vida deve ter um significado diferente, E só então percebem que sua vida deve ter outro significado, e tentam sondar esse significado, chamam-se a si mesmos para prestar contas e se perguntam seriamente se e como cumpriram os mandamentos divinos, pois uma vez que acreditam num Poder diante de quem um dia terão de responder, reconhecem também os mandamentos de Deus, e essa fé agora se torna viva neles, impulsiona-os a mudanças interiores e também a uma atividade ávida sobre aqueles que ainda pensam inteiramente terreno e não fazem nenhum esforço para mudar. Mas nem sempre serão bem sucedidos. Onde o desejo de bens terrenos é demasiado forte, o ser humano está distante de todo pensamento espiritual, só se interessa pelos acontecimentos mundiais, sofre indizivelmente com eles, mas sempre apenas por razões mundanas, nunca pensa na angústia das almas daqueles que são gravemente atingidos precisamente porque as suas almas estão em grande necessidade. Pois o amor divino ainda quer salvá-los antes que seja tarde demais, Ele quer que eles se realizem e, portanto, permite que a terra passe por tribulações externas para que alguns ainda sejam salvos cujos corações ainda não estão completamente endurecidos...._>Amém