• Terug

De kracht en macht van de liefde – Volmaaktheid

De liefde is het grootste wonder. Ze is tegelijkertijd kracht en uitwerking. Ze is een macht die alles regeert en die tegelijkertijd dient. Ze is de tegenpool van de haat en de liefdeloosheid, zoals God als de liefde Zelf de tegenpool is van degene, die de haat tegen Hem in zich draagt. De liefde is de diepste grond van al het leven en er is niets, wat de liefde niet voortgebracht heeft. Zelfs de tegenpool van God werd vanuit deze liefde geschapen, maar als hoogst volmaakt wezen, dat zichzelf tot onvolmaaktheid vormde door zijn wil.

Omdat God de eeuwige liefde is, moet alles wat uit Hem voortgekomen is, ook goed zijn, omdat de liefde nooit iets slechts voort kan brengen. Dus alles wat uit God voortgekomen is, is goed. Maar de liefde liet ook niets wat onvrij was, ontstaan, want onvrijheid is iets onvolmaakts en kan zodoende nooit van goddelijke oorsprong zijn. Waar de liefde van God werkzaam is, daar komt enkel het hoogst volmaakte tevoorschijn. Maar wat onvolmaakt is, heeft niet de liefde als oorsprong of het is door liefdeloosheid in een graad van onvolmaaktheid gedrongen.

Zodoende is de graad van liefde bepalend voor de graad van volmaaktheid. Dat wil zeggen dat het gebrek aan liefde steeds weer onvolmaaktheid als effect zal hebben. Hetzij op aarde of ook in het hiernamaals. De wet van de liefde blijft overal onherroepelijk. Hieraan zijn alle scheppingen onderworpen. De toestand van het wezenlijke hangt eveneens van deze wet af en leven of dood heeft evenzo de graad van liefde als voorwaarde. Liefde moet in alles aanwezig zijn, wat uit de eeuwige liefde voortgekomen is. Dan zal het tegelijkertijd regeren en dienen. Het zal kunnen scheppen en vormgeven op grond van zijn liefde en daarin een onvoorstelbaar geluk vinden.

Maar zodra liefdeloosheid en haat de liefde verdringen, komt er iets onvolmaakts uit de wil van de vormgever voort, dat noch geluk schenkend, noch gelukbrengend is. En dit zal zijn arrogante geest zijn. Het zal weer haat en liefdeloosheid in zich dragen.

Maar liefde is kracht en haar werking is onvoorstelbaar. Ze neemt de strijd met de liefdeloosheid op. Ze geeft onophoudelijk en probeert zo het op zich liefdeloze voor zich te winnen. Ze probeert het tot liefde te veranderen en weer naar de toestand van volmaaktheid te leiden. Ze kijkt niet passief toe hoe de liefdeloosheid een verwoestende uitwerking heeft, maar zet hier haar kracht tegenover en bouwt op. En de liefde is de sterkste macht. Ze overwint alles en leidt uiteindelijk ook hetgeen uit de liefdeloosheid ontstaan is naar liefde, dat wil zeggen naar God, terug.

Amen

Força e poder do amor.... Perfeição....

O amor é o maior dos milagres.... é poder e efeito ao mesmo tempo.... é um poder que domina tudo e que serve ao mesmo tempo.... é a antítese do ódio e da indelicadeza, assim como Deus como o próprio amor é a antítese daquele que carrega dentro de si o ódio contra Ele. O amor é a causa original de toda a vida, e não há nada que o amor não tenha trazido à luz. Mesmo o pólo oposto de Deus foi criado por amor divino, mas como um ser supremamente perfeito que se permitiu tornar-se imperfeito através da sua vontade. Já que Deus é amor eterno, tudo o que d'Ele sai também deve ser bom, porque o amor nunca pode dar à luz nada de mau. Assim, tudo de bom veio de Deus. Mas o amor também não deixa que nada que não seja livre venha à existência, porque o não livre é algo imperfeito e, portanto, nunca pode ser de origem divina. Onde o amor de Deus é ativo, apenas o mais perfeito surge. Mas o que é imperfeito não tem o amor como origem, ou foi empurrado para um grau de imperfeição por falta de amor. O grau de amor, portanto, determina o grau de perfeição, ou seja, a falta de amor resultará sempre em imperfeição.... Seja na terra ou no além, a lei do amor permanece irrevogável em toda parte, todas as criações estão sujeitas a ela. O estado do ser também depende desta lei, e a vida ou morte também está condicionada ao grau de amor. O amor deve ser inerente a tudo o que emergiu do amor eterno, então ele governará e servirá ao mesmo tempo, será capaz de criar e moldar novamente em virtude do seu amor e encontrar nele uma felicidade inimaginável. Mas assim que a indelicadeza e o ódio deslocam o amor, algo imperfeito emerge da vontade do criador, que não é nem felicidade - nem estímulo à felicidade. E será de um espírito arrogante, carregará novamente ódio e indelicadeza dentro de si. Mas o amor é poder e o seu efeito é inconcebível. Assume a luta com indelicadeza, dá incessantemente e assim procura conquistar o que em si mesmo é indelicado, procura transformá-lo em amor e levá-lo de volta ao estado de perfeição. Ele não fica parado e observa os efeitos destrutivos da indelicadeza, mas usa a sua força contra ela e constrói.... E o amor é o poder mais forte.... supera tudo e, em última análise, também leva o que surgiu da falta de bondade de volta ao amor, ou seja, a Deus...._>Amém