Het is onbegrijpelijk, wanneer de mens opkomt voor een leer, die volgens de traditie overgenomen werd, maar na een ernstig onderzoek nauwelijks stand zou houden. Alleen een mens die naar de waarheid hongert, onderwerpt elke leer aan een onderzoek en hij zal ook succes hebben, voor zover hij de verkeerde leer van de waarheid kan onderscheiden en dat hij dienovereenkomstig voor of tegen de bestaande leer kiest. Wat hij als waarheid herkent, neemt hij aan en behoudt het als kostbaar goed. Maar hij maakt zich ook gemakkelijk los van wat hem onwaar lijkt. Het is waardeloos voor hem en zodoende schrikt hij er niet voor terug om het op te geven, het dus af te wijzen.
En pas nu zal de leer waardevol voor hem zijn en hem vervullen. En hij zal deze leer verdedigen, omdat ze in hem tot leven kwam. Daarentegen zijn traditioneel overgenomen leringen dode goederen, want ze worden aangenomen en behouden vanuit een soort plichtsgevoel. De mens waagt het niet een eigen mening naar voren te brengen. Hij houdt zich streng aan de door de mensen aan hem overgedragen leer. En begrijpelijkerwijs kan zo’n leer de mens geen geestelijke rijpheid opleveren, want pas als hij de waarheid herkent, wordt zijn wezen veredeld. Maar om een leer als waarheid te kunnen herkennen, moet de mens alle voors en tegens tegen elkaar afwegen. Als dit zijn ernstige wil is, dan herkent hij de waarheid en nu begint ook zijn werk om de medemensen opheldering te geven.
Maar de mens kan alleen maar die leer verdedigen, die hij zelf als de waarheid beschouwt. Hij moet dus van tevoren onderzocht hebben, voordat hij een leer door kan geven. En het is een zeker teken van de waarde van een leer, wanneer ze met volle overtuiging aan de medemensen gegeven kan worden. Als de mens zo doordrongen van de leer is, dat hij in staat is om de medemensen een leer begrijpelijk en aanvaardbaar over te dragen, dan mag er ook aangenomen worden, dat hij zelf ernstig onderzocht heeft, want iets wat voor hem nog niet duidelijk is, kan hij niet begrijpelijk doorgeven. Het zou ook niet standhouden bij een ernstig onderzoek en ook nu door hemzelf als waardeloos terzijde gelegd worden.
Zodra dit dus besproken wordt, zal die mens, die zijn standpunt ingenomen heeft over een leer en zelf in de gedachten hier actief mee bezig was, overwinnaar zijn in de woordenstrijd. Het zal hem gemakkelijk vallen om de medemensen te onderwijzen, omdat hij de inhoud beheerst van dat, wat hij doorgeven wil, terwijl een overgenomen leer meer tot een woordspeling wordt, omdat deze tegen een nauwkeurige beschouwing niet standhoudt en zich daarom niet eigent om door te geven. De mensen kunnen zich dan steeds alleen maar aan de tekst van een leer vasthouden, maar inhoudelijk brengt de tekst verwarring onder de mensen, zoals omgekeerd het overdragen van een als waar erkende leer de mensen helder licht en inzicht oplevert. En daarom moet er steeds weer gewaarschuwd worden voor de aanname van traditionele geloofsleren, want deze kunnen de mensen weinig tot niets geven.
Maar wat een gelukkig makende uitwerking moet hebben, moet voor alle mensen onmiddellijk aanvaardbaar zijn, vooropgesteld dat dezen ook het verlangen naar de waarheid in zich dragen en het als een missie beschouwen om door te geven wat aan hen overgedragen werd. Dezen zullen heel goed in staat zijn om leugen en waarheid van elkaar te onderscheiden en een gedachteloos aannemen van traditionele overleveringen zal bijgevolg uitgesloten zijn.
Amen
VertalerÉ incompreensível que uma pessoa apoie um ensino que foi adoptado de acordo com a tradição, mas que dificilmente resistiria a um exame sério. Somente uma pessoa sedenta de verdade submete todos os ensinamentos a um exame e também será bem sucedida na medida em que puder distinguir ensinamentos errôneos da verdade e que decidir de acordo com os ensinamentos existentes a favor ou contra eles. O que ele reconhece como verdade toma e guarda como um bem precioso. Mas ele também se separa facilmente do que lhe parece falso, não tem valor para ele, e por isso não se encolhe de desistir, ou seja, rejeitá-lo. E só agora o ensinamento será valioso para ele e o cumprirá. E ele defenderá esse ensinamento porque ele se tornou vivo nele, enquanto os ensinamentos adotados segundo a tradição são bens mortos, pois são aceitos e mantidos fora de uma espécie de dever. O homem não se atreve a apresentar a sua própria opinião, ele adere estritamente ao ensinamento que lhe é transmitido pelas pessoas. E, compreensivelmente, tal ensinamento não pode trazer maturidade espiritual ao ser humano, pois apenas aquilo que ele reconhece como verdade enobrece o seu ser. Mas para poder reconhecer um ensinamento como verdade, o ser humano deve considerar todos os prós e contras. Se esta é a sua vontade sincera, então ele reconhece a verdade, e agora o seu trabalho também começa.... para também dar esclarecimento aos seus semelhantes. No entanto, uma pessoa só pode defender o ensinamento que ela própria considera verdade. Ele deve, portanto, ter examinado antes de poder transmitir um ensino. E isso é um sinal seguro do valor de um ensinamento quando ele pode ser transmitido aos semelhantes com plena convicção. Se uma pessoa está tão imbuída disso que é capaz de transmitir um ensinamento ao seu semelhante de uma maneira compreensível e aceitável, então também se pode assumir que ela própria o examinou seriamente, pois algo que ainda não está claro para ela não pode ser tornado compreensível, não resistiria a um exame sério e também seria agora posto de lado por ele próprio como inútil. Portanto, assim que for debatido, a pessoa que tomou uma posição sobre um ensinamento e foi intelectualmente ativa será a vencedora na batalha das palavras. Será fácil para ele instruir seus semelhantes porque domina o conteúdo do que quer transmitir, enquanto um ensinamento adotado se tornará mais um jogo de palavras porque não resiste a um exame minucioso e, portanto, não é adequado para ser transmitido. As pessoas só podem então aderir à redação de um ensinamento, mas o significado da redação traz confusão entre as pessoas, assim como, inversamente, a transmissão de um ensinamento que é reconhecido como verdadeiro traz luz brilhante e realização para os seres humanos. E, portanto, deve-se sempre ser advertido contra a aceitação dos ensinamentos tradicionais da fé, pois estes podem dar às pessoas pouco ou nada. Mas o que deve ter um efeito feliz deve ser igualmente aceitável para todas as pessoas, desde que elas também carreguem dentro de si o desejo de verdade e a vejam como uma missão de transmitir o que lhes é transmitido. Eles serão muito bem capazes de distinguir entre mentiras e verdades, e uma aceitação irreflectida das tradições tradicionais será consequentemente excluída....._>Amém
Vertaler