• Terug

Misbruik van de gaven - die de mens van het dier onderscheiden

Het ongestoorde levensgenot is doel en streven van de mens die nog in de donkerste geestelijke nacht op aarde leeft. En zodra hij dit verwezenlijkt, geniet hij ten volle van het leven en leeft dus alleen maar voor het lichaam, terwijl de ziel met lege handen vertrekt. En wanneer de mens zich tevreden stelt met alleen maar lichamelijk genot is deze toestand uitermate onvolmaakt te noemen. Dit getuigt van een puur materiële instelling, de mens is dan slechts een vorm zonder inhoud, hij is niet anders, d.w.z. niet hoger te waarderen dan elk ander schepsel waaraan verstand en vrije wil mankeert, want deze laatste wordt door de mens niet gebruikt, of op een totaal verkeerde manier.

De gaven die de mens onderscheiden van het dier moeten als doel de positieve ontwikkeling van de ziel hebben, het gebruik ervan moet enkel en alleen de omvorming van de ziel tot stand brengen. De mens echter gebruikt deze gaven alleen om naar lichaam een luxueuzer leventje te leiden en dus misbruikt hij ze. De levenssituatie van ieder mens afzonderlijk is daarbij niet doorslaggevend, want reeds het streven naar de geneugten van het leven is misbruik van de levenskracht die hem wordt toegestuurd en de gaven die hem door GOD's Liefde worden geschonken.

Of het leven hem vervulling brengt of niet verandert niets aan het feit dat hij door zijn verlangen de duisternis van de ziel verergert, want het denken erover en het streven ernaar houdt de ziel van haar eigenlijke taak af. Dus het leven kan evenwel leeg blijven en arm aan aardse vreugden en toch brengt het hem geen vooruitgang voor zijn ziel omdat het verlangen op aards genot is gericht. Velen wordt de vervulling vaak geweigerd om hen van hun denken en streven af te wenden en te richten op het geestelijke beleven en toch vinden ze niet de weg naar het geestelijk rijk. Het hoogste doel blijft voor hen aards geluk. En zo'n instelling maakt het van GOD verwijderd zijn niet minder, is dus oorzaak van een onvoorstelbaar manco met verstrekkende gevolgen op het einde van het aardse leven. En dit tekort is niet meer goed te maken zodra de ziel het aardse lichaam heeft verlaten.

Anderzijds kan een korte tijd op aarde volstaan om het verzuimde in te halen, wanneer de mens de vorming van zijn ziel ernstig neemt. En daarom wordt de mens in zijn laatste levensjaren steeds vaker geconfronteerd met gelegenheden die hij maar hoeft te benutten en die hem, als hij bereid is, onvergelijkelijke zegen kan opleveren, want GOD laat zielen die op een dwaalspoor gebracht zijn, niet zonder hulp, ook wanneer de mens deze niet aanvaardt, d.w.z. door zijn instelling tegenover wereldse vreugden en aardse goederen zich naar de tegenstander van GOD wendt. HIJ worstelt om diens ziel tot zijn dood. Steeds weer staat HIJ met Zijn hulp klaar en leidt hem zo dat zijn gedachten op geestelijk gebied worden gericht. En steeds wordt zijn wil gelegenheid geboden te kiezen. Want dit is goddelijke Liefde, Die niet laat vallen wat zich van HEM wil losmaken.

Maar GOD zal nooit beslissend ingrijpen in de wil van de mens, maar wel duidelijk de mensen bij elkaar brengen die elkaar aan kunnen vullen, d.w.z. HIJ laat onwetende mensen in verbinding treden met diegenen die hen van dienst kunnen zijn door te onderwijzen en te informeren. Het is vaak een zware opgave zolang de wereld nog bekoort en de wil daardoor verzwakt is, om geestelijke waarheden aan te nemen. Maar af en toe zijn ook slechts kleine pogingen voldoende dat de mens er ontvankelijk voor wordt - en wel als de wereld hem karig bedenkt. Onvervuld verlangen kan er ook toe leiden dat het verlangen te boven wordt gekomen en dan was het vruchtbaar. De strijd tegen zichzelf, tegen de eigen begeerte, is de mens dan makkelijk gemaakt, doordat hem de vervulling onthouden bleef. En dit is ook een genade van GOD die tot een juiste beslissing van de wil kan leiden. Wat de mensen vaak zo bitter en hard van de hand wijzen, daarvoor zullen ze eens GOD danken als het tot het juiste resultaat heeft geleid - of het bitter berouwen, wanneer hun wil ook deze genade buiten beschouwing liet.

Amen

인간과 동물을 구별하는 선물의 잘못된 사용.

이 땅에서 가장 어두운 영적 밤 가운데 사는 사람의 목표이고, 추구하는 일은 방해받지 않는 삶의 즐거움이다. 그가 삶의 즐거움을 채우게 되면, 그는 삶을 전적으로 즐기고, 단지 육체를 위해 산다. 반면에 혼은 빈손이 된다. 사람이 단지 육체적 쾌락에 만족하다면, 이런 상태는 아주 온전하지 못한 상태라고 할 수 있다.

이런 일은 순전히 물질적인 태도를 나타낸다. 사람은 단지 내용이 없는 형체일 뿐이다. 그는 이해력과 자유의지가 부족한 어떤 피조물과 다르지 않다. 다시 말해 그는 이해력과 자유의지가 부족한 어떤 피조물보다 더 높게 평가될 수 없다. 왜냐하면 사람이 자유의지를 활용하지 않거나, 완전히 잘못된 방식으로 사용하기 때문이다.

인간과 동물을 구별하는 은사는 혼의 더 높은 성장을 목표로 삼는 일이다. 은사를 활용하는 일이 단지 혼의 변화를 이뤄야 한다. 그러나 인간은 이런 은사를 단지 신체의 행복을 높이기 위해 사용한다. 다시 말해 인간은 은사를 잘못 사용한다. 이 가운데 개인의 삶의 형편이 결정적이지 않다. 왜냐면 삶의 쾌락을 위해 노력하는 일이 이미 그에게 주어지는 생명력과 하나님의 사랑으로 그에게 주어진 은사를 잘못 사용하는 일이기 때문이다.

삶이 그에게 성취감을 주든 그렇지 않든, 그가 그의 욕망을 통해 혼의 어두움을 심하게 한다는 사실에는 변함이 없다. 왜냐하면 그의 욕망을 향한 생각과 추구가 혼이 혼의 실제의 과제를 벗어나게 하기 때문이다. 다시 말해 인간의 삶이 공허하고, 세상의 기쁨이 적은 가운데 머물 수 있지만, 그럼에도 불구하고 그런 삶이 그의 혼이 더 높은 성장을 하게 하지 않는다. 왜냐면 소원이 이 땅의 즐거움을 향해 있기 때문이다.

그들이 생각하고 추구하는 일에서 돌이키고, 그들이 영적인 체험을 하고, 영의 나라로 향하는 길을 찾도록 하기 위해, 그들이 성취하는 일에서 자주 실패하게 한다. 그들에게 가장 높은 목표는 이 땅의 행복이다. 그런 태도는 하나님과의 간격을 줄여주지 않는다. 그러므로 그런 태도는 이 땅의 삶의 끝에 가서, 상상할 수 없을 정도로 심각한 부족한 점의 원인이 된다. 이런 결점은 혼이 육체를 떠나면, 보충할 수 없다.

다른 한편으로 사람이 자신의 혼의 형성을 진지하게 받아들인다면, 이 땅의 짧은 시간으로 소홀히 했던 것을 보충하기에 충분할 수 있다. 그러므로 인생의 마지막 몇년 동안 인간에게 점점 더 많은 기회가 제공이 된다. 그는 이를 사용하기 만하면 되고, 그가 자원하여 사용한다면, 그에게 비교할 수 없는 축복을 얻을 수 있다. 왜냐하면 비록 사람이 도움을 받아드리지 않을지라도, 즉 세상의 기쁨과 세상의 재물을 향한 그의 태도를 통해 하나님의 대적자에게 향할지라도, 하나님은 잘못 인도를 받은 혼을 돕지 않고, 버려두지 않기 때문이다. 하나님은 그가 죽을 때까지 그의 혼을 위해 싸운다. 하나님은 항상 자신의 도움을 줄 준비가 되어 있고, 사람의 생각이 영의 영역으로 향하도록 사람을 인도한다.

사람의 의지에게 항상 반복해서 결정할 기회를 준다. 왜냐면 그런 일은 자신을 떠나려는 존재를 버리지 않는 하나님의 사랑이기 때문이다. 그러나 하나님은 절대로 인간의 의지에 단호하게 개입을 하지 않고, 분명하게 서로를 보완할 수 있는 사람들이 서로 만나게 한다. 다시 말해 무지한 사람들이 그들에게 베풀고, 가르쳐주는 사람들과 만나게 한다. 아직 세상의 유혹을 받고, 그 결과로 영적 진리를 받기 위한 의지가 약해진 동안에는, 어려운 일이다. 그러나 때로는, 세상이 그에게 아주 인색하게 보답을 할 때, 작은 시도만으로도 사람이 영적인 진리를 받아들이게 할 수 있다.

충족되지 않은 욕망이 또한 욕망을 극복하게 하고, 축복이 넘치게 할 수 있다. 사람이 성취시키지 못하면, 자신과 자신의 욕망에 대항하는 투쟁이 그에게 쉽게 되고, 이런 일은 또한 자유의지가 올바른 결정을 하도록 이끌 수 있는 하나님의 은혜이다. 사람들이 자주 아주 끔찍하고, 가혹하게 비난하는 일에 진정한 성공으로 이끈다면, 그들은 언젠가 그런 일로 인해 하나님께 감사하게 될 것이다. 또는 그들의 의지가 이런 은혜를 무시했다면, 그들은 몹시 후회하게 될 것이다.

아멘